Παρασκευή 20 Ιούνη 2025
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΔΑΣ ΑΔΕΔΥ
Τα αιτήματα των εργαζομένων δεν χωράνε στους δημοσιονομικούς κανόνες, και στην ανάπτυξη για τα κέρδη

Ανακοίνωση των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ για τις απαντήσεις που δίνει η κυβέρνηση στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων στο Δημόσιο

«

"Δεν βγαίνουμε"... για τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων - αλλά λεφτά υπάρχουν για την πολεμική οικονομία και τους επιχειρηματίες!»: Με τον τρόπο αυτό συνοψίζει τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στα μισθολογικά και θεσμικά αιτήματα των εργαζομένων στο Δημόσιο η «Δημοσιοϋπαλληλική Αγωνιστική Συσπείρωση» (ΔΑΣ) στην ΑΔΕΔΥ (συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ). Η στάση αυτή αποτυπώθηκε άλλωστε και την περασμένη Τρίτη στη συνάντηση που είχε η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ με τον υπουργό Οικονομικών, Κυρ. Πιερρακάκη. Στο μεταξύ, με πρόσφατη απόφασή του το Μισθοδικείο απορρίπτει για λογαριασμό του κράτους την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, εκδικάζοντας σχετική προσφυγή δικαστικού υπαλλήλου.

Η ΔΑΣ ανακεφαλαιώνει τα ζητήματα που τέθηκαν στη συνάντηση και υπογραμμίζει τη σημασία που έχουν για τους εργαζόμενους. Στο προσκήνιο βρέθηκε το αίτημα για επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, που παραμένουν «κομμένοι», παρά τα κυβερνητικά πανηγύρια για «ανάπτυξη» και «έξοδο από τα μνημόνια». «Δεν είναι "δώρα" αλλά τμήμα του μισθού μας που κλάπηκε», ξεκαθαρίζει. Στην ίδια κατεύθυνση, τέθηκε η διεκδίκηση ουσιαστικών αυξήσεων στους μισθούς, που να καλύπτουν τις τεράστιες απώλειες της προηγούμενης δεκαετίας και να αντιμετωπίζουν τη σημερινή ακρίβεια, την έκρηξη τιμών στα βασικά είδη και τη στέγαση.

Επίσης, οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο διεκδικούν την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που να κατοχυρώνει δικαιώματα, σταθερό ωράριο, άδειες, αξιοπρεπείς όρους δουλειάς και αμοιβής, την αποκατάσταση του Μισθολογικού Κλιμακίου που χάθηκε με ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για τη διετία 2016-2017, μέσω του μισθολογίου - κοροϊδία, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, την κατάργηση της εισφοράς 2% υπέρ ανεργίας που αποτελεί «ένα άδικο χαράτσι», την αύξηση του αφορολόγητου ώστε να πάψει η λεηλασία του ήδη πετσοκομμένου εισοδήματος μέσω της φορολογίας.

Δίπλα στα μισθολογικά αιτήματα τέθηκε η απαίτηση για μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στις υπηρεσίες που έχουν «γονατίσει»: Σε σχολεία, νοσοκομεία, ΟΤΑ, Κοινωνικές Υπηρεσίες και υπηρεσίες της Ασφάλισης. Τέλος, το πλαίσιο διεκδικήσεων συμπληρώνουν τα αιτήματα για άρση των αδικιών στη χορήγηση του ανθυγιεινού επιδόματος, έκδοση όλων των σχετικών ΚΥΑ και ένταξη στα ΒΑΕ όσων εργάζονται σε επικίνδυνες και ανθυγιεινές συνθήκες, όπως νοσηλευτές, εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, τεχνικές υπηρεσίες κ.ά.

Στο γνωστό μνημονιακό τροπάρι

«Η απάντηση του υπουργού ήταν αποστομωτική... ως προς το ποια πολιτική υπηρετεί», σχολιάζει η ΔΑΣ. «Από τη συζήτηση προέκυψε ξεκάθαρα ότι όχι μόνο τα μνημονιακά μέτρα είχαν μόνιμο χαρακτήρα και στόχευαν στη δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, αλλά και ότι, κατά τον υπουργό, για τη "χρεοκοπία" της χώρας έφταιγαν - ούτε λίγο ούτε πολύ - οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων. Με απόλυτο κυνισμό ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί κανένα από τα αιτήματα, γιατί - όπως χαρακτηριστικά είπε - "δεν βγαίνουμε"!», προσθέτει.

Ο Κ. Πιερρακάκης «επανέλαβε το γνωστό μνημονιακό τροπάρι, που αναμασούν εδώ και χρόνια όλες οι κυβερνήσεις - ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ - ότι τάχα "η χώρα βγήκε από τριπλή χρεοκοπία", αλλά... και ότι και τώρα δεν υπάρχουν περιθώρια για παροχές, γιατί ο "δημοσιονομικός χώρος" είναι στενός και "πρέπει να τηρούνται οι δεσμεύσεις"». Επικαλέστηκε τις γνωστές μνημονιακές δεσμεύσεις, τα Σύμφωνα Σταθερότητας, το Μεσοπρόθεσμο, τις εντολές και τους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ για υποχρεωτικό έλεγχο των δαπανών, «για να ξεκαθαρίσει ότι το μόνο που μπορεί να συζητηθεί είναι η "εσωτερική ανακατανομή" των ήδη περιορισμένων δαπανών».

«Εξαιρούνται φυσικά οι πολεμικές δαπάνες, οι φοροελαφρύνσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις, οι επιδοτήσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους γιατί όλα αυτά είναι οι πραγματικές "ιεραρχήσεις της κυβέρνησης", για "να εξασφαλίζεται η αναπτυξιακή πορεία της χώρας"... Με άλλα λόγια: Λεφτά υπάρχουν, απλώς δεν είναι για τους εργαζόμενους», καταγγέλλει η ΔΑΣ. «Την ίδια απάντηση - ότι δεν υπάρχουν χρήματα - έδωσε και στο ενδεχόμενο θετικής έκβασης της πρότυπης δίκης στο ΣτΕ για τη χορήγηση του 13ου και 14ου μισθού, θυμίζοντάς μας έτσι ότι η μη υλοποίηση θετικών αποφάσεων του ΣτΕ από τις κυβερνήσεις δεν είναι καινούργια επιλογή...», επισημαίνει.

Τα παραπάνω διανθίστηκαν με την «παλιά γνωστή καραμέλα» της «ανάπτυξης», μέσα από την οποία υποτίθεται ότι «θα επιστρέψουν οφέλη» στην κοινωνία και στους εργαζόμενους. «Ποια ανάπτυξη; Αυτή που στηρίζεται σε μισθούς - φιλοδωρήματα, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στις περικοπές των κοινωνικών δαπανών, στα τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα, για να θησαυρίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Αυτήν την ανάπτυξη υπερασπίστηκε με θέρμη ο υπουργός και η κυβέρνησή του. Τα ίδια παραμύθια μας έλεγαν και οι προηγούμενοι - και οι προηγούμενοι των προηγούμενων... Αυτό το μοντέλο οικονομίας που υπηρετούν όλα τα αστικά κόμματα έχει μια σταθερά: Οι εργαζόμενοι μόνιμα στον πάτο - τα κέρδη του κεφαλαίου σταθερά στην κορυφή», ξεκαθαρίζει η ΔΑΣ.

«Ο υπουργός Οικονομικών δεν ντράπηκε, μάλιστα, να καυχηθεί ότι η κυβέρνηση της ΝΔ ήταν η μόνη που έδωσε αυξήσεις (!) στους δημοσίους υπαλλήλους», σχολιάζει η ΔΑΣ και υπενθυμίζει την πραγματικότητα που ζουν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο: «Ο εισαγωγικός μισθός είναι κάτω και από τον αντίστοιχο του 2011. Πάνω από 1.500 εκπαιδευτικοί παραιτήθηκαν, γιατί δεν βγαίνουν ούτε για το νοίκι. Ενας στους δύο εργαζόμενους δεν θα πάει διακοπές φέτος. Ο πληθωρισμός τρώει κάθε ευρώ πριν προλάβει να φτάσει στο πορτοφόλι».

«Η στάση του υπουργού ήταν ξεκάθαρα αρνητική και απαξιωτική απέναντι στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Καμία έκπληξη!», διαπιστώνει η ΔΑΣ. «Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο δεν έχουν τίποτα να περιμένουν ούτε από τη ΝΔ, ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε από το ΠΑΣΟΚ και τους υπόλοιπους που συναγωνίζονται στο ποιος θα υπηρετήσει πιο πιστά την ΕΕ, τους "δημοσιονομικούς κανόνες", την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των λίγων.

Μόνο με οργάνωση και σύγκρουση με αυτή την πολιτική μπορούν οι εργαζόμενοι να ελπίζουν σε πραγματικές κατακτήσεις. Η ελπίδα δεν βρίσκεται σε κυβερνητικούς διαλόγους και αυταπάτες, αλλά στη μαζική συσπείρωση στα σωματεία και τον ανυποχώρητο αγώνα για αυξήσεις, Συλλογικές Συμβάσεις, εργασιακά δικαιώματα κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική. Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, με τη δική του πάλη!», καταλήγει.


Κορυφή σελίδας
Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ