Θυμίζουμε επίσης ότι το 2011, όταν το κρατικό χρέος ήταν στα 355,7 δισ., οι κυβερνήσεις υπέγραφαν δανειακές συμβάσεις και ψήφιζαν μνημόνια, στέλνοντας στον λαό τον βαρύ λογαριασμό. Σήμερα, που υποτίθεται ότι η οικονομία ...πάει τρένο και το χρέος εξυπηρετείται και με το παραπάνω (μέχρι και πρόωρη αποπληρωμή δανείων στο ΔΝΤ συζητάει η κυβέρνηση), ο λογαριασμός παραμένει το ίδιο βαρύς και ασήκωτος για τον λαό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο μέσος πραγματικός μισθός, που είναι χαμηλότερος κατά 9% σε σχέση με το 2011, ενώ αν υπολογιστεί ο πληθωρισμός, είναι κατά 27% μειωμένος. Απ' αυτήν την άποψη, η αναβολή της δημοπρασίας ομολόγων δεν είναι δείκτης «υγείας» της οικονομίας, όπως την παρουσιάζουν, αλλά πειστήριο της αντιλαϊκής κλιμάκωσης, που βγάζει σε μόνιμο «πλειστηριασμό» τα δικαιώματα και τις ανάγκες της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.