Με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού Κοντομαρί στα Χανιά της Κρήτης διοργάνωσε τις προηγούμενες ημέρες το «Φεστιβάλ Κοντομαρί - Ημέρες Μνήμης».

Το Φεστιβάλ συνδέεται άμεσα με το ιστορικό γεγονός της εκτέλεσης άμαχων ανδρών στο Κοντομαρί από τον ναζιστικό στρατό πριν 84 χρόνια, κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέσω του Φεστιβάλ γίνεται προσπάθεια να παραμείνει ζωντανή η ιστορική μνήμη του φασισμού και των εγκλημάτων του.

Οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ περιλάμβαναν και ομιλία - συζήτηση με θέμα «Το ιστορικό γεγονός της εκτέλεσης αμάχων στο Κοντομαρί από τον ναζιστικό στρατό», με την Σεμίνα Διγενή, βουλευτή του ΚΚΕ, και συζήτηση για το φαινόμενο του ναζισμού - φασισμού τότε και τώρα με την Μάγδα Φύσσα.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκε αντιπροσωπεία της ΚΟ Χανίων του ΚΚΕ, αποτελούμενη από τους Τηλέμαχο Δημουλά, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ, Σπύρο Αγριμάκη, Γραμματέα της Τομεακής Οργάνωσης Χανίων, Αλέκο Μαρινάκη, μέλος του Γραφείου Περιοχής Κρήτης και περιφερειακό σύμβουλο Κρήτης με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», και Δημήτρη Ανθούση, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης και δημοτικό σύμβουλο Πλατανιά.

«Σήμερα, εδώ, σ' αυτόν τον μαρτυρικό τόπο, εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε από την ηρωική στάση όλων όσοι όρθωσαν ανάστημα, κράτησαν παλικαρίσια στάση, δίνοντας και τη ζωή τους απέναντι στη ναζιστική - φασιστική πολεμική μηχανή. Για πρώτη φορά στην έως τότε πορεία του πολέμου, η ναζιστική εισβολή βρήκε απέναντί της μια γενικευμένη αντίσταση του λαού. Σηματοδότησε το τέλος της έως τότε παθητικής αποδοχής της και σήμανε την έναρξη της παλλαϊκής αντίστασης», τόνισε μεταξύ άλλων στην ομιλία της η Σ. Διγενή.

«Τα διδάγματα από εκείνη την περίοδο είναι πολύτιμα για το σήμερα. Ο φασισμός - ναζισμός "τράφηκε" μέσα από τους αστικούς θεσμούς, στηρίχτηκε στη γέννησή του από τα μονοπώλια, για να καταστείλει τον "εχθρό λαό" αλλά και για να επιβάλει με τη βία μια νέα μοιρασιά των αγορών, των αποικιών, των σφαιρών επιρροής προς όφελός τους», συνέχισε. Και πρόσθεσε:

«Το τέρας του ναζισμού - φασισμού νικήθηκε από την καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης, του πρώτου εργατικού κράτους στην Ιστορία, και των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, στα οποία πρωτοστάτησαν τα Κομμουνιστικά Κόμματα σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Σήμερα, οι ίδιες αιτίες που γέννησαν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο παραμένουν, ακόμα πιο οξυμένες. Το ξαναμοίρασμα του κόσμου μεταξύ των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών ενώσεων εξελίσσεται, πυροδοτώντας νέα κλιμάκωση στα πολεμικά μέτωπα, στην πολεμική προετοιμασία, στην ένταση των οικονομικών ανταγωνισμών, με θύματα τους λαούς».

«Οι ναζί ήταν και είναι το πιο πιστό σκυλί του συστήματος, και ο πραγματικός και ιστορικός αντίπαλός τους ήταν και είναι το εργατικό κίνημα και το Κομμουνιστικό Κόμμα», επεσήμανε.

Η Μάγδα Φύσσα, από την πλευρά της, στην ομιλία της τόνισε πως «το Κοντομαρί, η Κάνδανος και τόσοι ακόμα τόποι που έγιναν σύμβολα των ναζιστικών εγκλημάτων, κάποτε θεωρούσαμε ότι ήταν τραγικά ιστορικά γεγονότα που είχαν μείνει οριστικά στο παρελθόν. Είδαμε όμως στην ίδια μας τη χώρα, που υπέφερε τόσα από τους ναζί, να γιγαντώνεται - με τις πλάτες του συστήματος - μια εγκληματική ναζιστική οργάνωση, να παρουσιάζεται ως αντισυστημική, να δηλητηριάζει τη νεολαία, να κάνει όσα εγκληματικά έκανε χωρίς να κουνιέται φύλλο από πλευράς της πολιτείας. Αντίθετα, ισχυρά κομμάτια του κράτους και του συστήματος είτε ανέχονταν, είτε συνεργάζονταν, είτε χρησιμοποιούσαν τους φασίστες μέχρι εκείνο το καταραμένο βράδυ που ο Παύλος έδωσε τη ζωή του για να υπερασπιστεί τις αξίες του. Το παιδί μου έδωσε τη μάχη μένοντας όρθιος για να τους νικήσει».

Περιγράφοντας τον αγώνα που δίνει η οικογένεια του Παύλου, τόνισε: «Βρίσκομαι διαρκώς σε εκδηλώσεις σαν τη σημερινή, σε όλη την Ελλάδα, για να μην αφήσω να ξεχαστεί αυτό που έκανε ο Παύλος, για να μην υπάρξει άλλος νεκρός από τους φασίστες, για να μην αφήσουμε να οργανωθούν ξανά τάγματα εφόδου. Από το 1ο δικαστήριο μέχρι το τωρινό Εφετείο, από κάθε εκδήλωση μέχρι κάθε πορεία στις 18 του Σεπτέμβρη, σε κάθε μου ανάσα κουβαλάω τον Παύλο και το χρέος που άφησε σε όλους μας να πολεμήσουμε τον ναζισμό ανυποχώρητα. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τον αγώνα. Εναν αγώνα στον οποίο δεν περισσεύει κανείς και χρειάζεται όλους τους τρόπους, με πρώτο απ' όλους τον Πολιτισμό της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης, της αγάπης και της ελευθερίας. Μόνο ένας τέτοιος κόσμος μπορεί να είναι απάντηση στη βαρβαρότητα που ζούμε και που όλο και χειροτερεύει. Είτε στην Παλαιστίνη και στα μέρη που καταστρέφονται από τον πόλεμο, είτε στα μέρη που υποφέρουν από τους φασίστες με τα διάφορα προσωπεία, η μόνη απάντηση που μπορούμε να έχουμε είναι ο Πολιτισμός μας και ο Αγώνας».