MotionTeam

Το βράδυ της Παρασκευής πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση - συναυλία στον Λευκό Πύργο και το πρωί της Κυριακής αντιιμπεριαλιστική - αντιπολεμική πορεία που κατέληξε στο μνημείο του Γρηγόρη Λαμπράκη, με τη μεγάλη παλαιστινιακή σημαία να κυματίζει στα χέρια των μελών της Παλαιστινιακής Παροικίας και του φιλειρηνικού κινήματος.

Το πρωί της Κυριακής, ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία της πόλης συγκεντρώθηκαν μπροστά στο Γ' Σώμα Στρατού όπου εδρεύει το ΝΑΤΟικό Στρατηγείο. Με σύνθημα «στον ιμπεριαλισμό καμιά υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί», διαμήνυσε την απόφαση για συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα μέχρι να σταματήσει η σφαγή του Παλαιστινιακού λαού, να πάψει κάθε συνεργασία της χώρας μας με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ.

Από το βήμα της συγκέντρωσης ο Βασίλης Βασιλειάδης από τον Φοιτητικό Σύλλογο Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων Μηχανικών κατήγγειλε τη φρίκη που στηρίζει η ελληνική κυβέρνηση, τους δολοφόνους που εμφανίζει ως συμμάχους και σημείωσε μεταξύ άλλων πως «αυτό εμφανίζει ως προτεραιότητα του κρατικού προϋπολογισμού. Την ενίσχυση της πολεμικής οικονομίας για να σκοτώνονται παιδιά στη Γάζα και όχι για τις δικές μας σπουδές, για τις δικές μας ζωές, για τις δικές μας σχολές».

Εκ μέρους των εργατικών σωματείων ο Γιάννης Κουρμούλης, μέλος του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ, τόνισε πως «οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον παλαιστινιακό λαό και υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά του για ελεύθερη πατρίδα», προσθέτοντας πως οι εργαζόμενοι στέκονται κόντρα σε όλους αυτούς που ψηφίζουν τις πολεμικές δαπάνες γιατί είναι «λεφτά που θα "εξοικονομηθούν" από περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, Υγεία και Εκπαίδευση, βάζοντας "χέρι" και στα αποθεματικά των συνταξιοδοτικών ταμείων». Ενώ ανέδειξε τις βαρύτατες ευθύνες που έχουν οι ξεπουλημένες ηγεσίες στο συνδικαλιστικό κίνημα, η ΠΑΣΚΕ, η ΔΑΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ στην ηγεσία του ΕΚΘ και της ΕΔΟΘ, που όχι μόνο «δεν έχουν στηρίξει ούτε μια κινητοποίηση των εργατικών σωματείων ενάντια στον πόλεμο και στο ΝΑΤΟ, αλλά δίνουν αέρα στα πανιά των μακελάρηδων όταν δημόσια τοποθετούνται για τις "θηριωδίες που κρατάνε χρόνια και γίνονται και από τις δύο πλευρές!».

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Νίκος Ζώκας, πρόεδρος της ΕΔΥΕΘ, ο οποίος κάλεσε τον λαό να καταδικάσει μαζικά και οργανωμένα την επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης, «που εμπλέκει ολοένα και βαθύτερα την Ελλάδα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους, σπέρνει σ' όλη τη χώρα αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και υποδομές, μετατρέπει την πατρίδα μας σε πολεμικό ορμητήριο και ταυτόχρονα σε στόχο απαντητικών χτυπημάτων αντίπαλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Πρέπει να σημάνει συναγερμός! Λαός και νεολαία να πουν μαζικά "Ως εδώ"! Εξω η Ελλάδα από τα ιμπεριαλιστικά σφαγεία"».

Και με αφορμή την καταδίκη 7 συνδικαλιστών για την εναντίωσή τους στη μετατροπή του λιμανιού της Θεσσαλονίκης σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο, τόνισε: «Ματαιοπονούν! Οι αγώνες του λαού δεν ποινικοποιούνται, δεν καταστέλλονται με τη βία και τις δικαστικές αποφάσεις. Τέτοιες ενέργειες δεν μπορούν να τρομοκρατήσουν το αντιιμπεριαλιστικό - αντιπολεμικό κίνημα ειρήνης. Θα μας βρίσκουν παντού μπροστά τους! Κλιμακώνουμε τον αγώνα! Καμία θυσία για τα συμφέροντα της ολιγαρχίας! Καμία εμπιστοσύνη στην αστική τάξη της χώρας, στις κυβερνήσεις και τα κόμματα που την υπηρετούν».

Το σύνθημα «λευτεριά στην Παλαιστίνη» κυριάρχησε στη μαχητική πορεία που ακολούθησε στη συνέχεια, με ενδιάμεσο σταθμό το προξενείο των ΗΠΑ και κατάληξη στο μνημείο του Λαμπράκη, όπου διαδηλώτριες τραγούδησαν το «τραγούδι της Ειρήνης». Εκπρόσωπος της ΕΔΥΕΘ κατέθεσε στεφάνι και τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη και των χιλιάδων άλλων αγωνιστών. Και δόθηκε και πάλι το σύνθημα για συνέχιση και κλιμάκωση της πάλης μέχρι τη νίκη.

Νωρίτερα, το πρωί της Κυριακής, μέλη εργατικών σωματείων ανάρτησαν γιγαντοπανό στην πρόσοψη του κτιρίου του ΕΚΘ για τη σφαγή στην Παλαιστίνη.

Στη συγκέντρωση - συναυλία στον Λευκό Πύργο πλήθος κόσμου έδωσε το «παρών» και μαζί με τους Παλαιστίνιους βροντοφώναξε «με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά». Ανάμεσά τους και ένα ζευγάρι Ισραηλινών, που εγκατέλειψε πέρσι τη χώρα του και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Εστειλαν το δικό τους μήνυμα με ένα πλακάτ που έγραφε ότι οι Ισραηλινοί είναι ενάντια στην αιματοχυσία και την κατοχή, ενάντια στον λιμό στη Γάζα.

Από το βήμα της συγκέντρωσης ο Θεόφιλος Στεφανίδης, πρόεδρος του ΣΕΤΗΠ, τόνισε πως «σε έναν κόσμο που φλέγεται από πολέμους, δεν εμπιστευόμαστε ότι θα μας βγάλουν από τον κίνδυνο της καταστροφής αυτοί που μας οδήγησαν σε αυτήν. Οτι θα μας σώσουν από τους κινδύνους αυτοί που τους έθρεψαν για τα συμφέροντά τους».

Συγκλονιστική ήταν η Τάιμα Αλασκάρ εκ μέρους της Παλαιστινιακής Παροικίας. «Σήμερα στέκομαι εδώ ως παιδί ενός λαού που επί δεκαετίες παλεύει να αναπνεύσει. Που γεννιέται, ζει και πεθαίνει μέσα σε συντρίμμια, με την αξιοπρέπεια και το βλέμμα του στραμμένο στον ουρανό - εκεί όπου αντί για αστέρια βλέπει βόμβες. Αυτό που συμβαίνει στη Λωρίδα της Γάζας δεν είναι πόλεμος. Είναι γενοκτονία. (...) Η αλήθεια είναι ότι ο λαός μου είναι παγιδευμένος σε μια φυλακή χωρίς έξοδο, χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό - και παρ' όλα αυτά συνεχίζει. Αντέχει. Αντιστέκεται. Δεν μπορούμε να παραμένουμε αμέτοχοι μπροστά σε αυτή την τραγωδία. Η ελληνική κυβέρνηση καταψήφισε ψήφισμα του ΟΗΕ που ζητούσε άμεση ανθρωπιστική εκεχειρία, προκαλώντας διεθνή και εσωτερική κατακραυγή.

Ως πολίτες, φέρουμε ευθύνη για τις επιλογές μας. Η σιωπή και η αδιαφορία μας δεν είναι ουδέτερες, είναι συνενοχή».

Και κατέληξε λέγοντας: «Σήμερα είμαστε εδώ όχι μόνο για να τιμήσουμε τους νεκρούς μας, αλλά για να φωνάξουμε ότι η Παλαιστίνη ζει. Οτι όσο υπάρχει έστω και ένας που αντιστέκεται, ο αγώνας μας δεν θα σβήσει».

Εκ μέρους της ΕΔΥΕΘ, η Γιάννα Αγοράστη ανέφερε μεταξύ άλλων πως «η Γάζα έχει μετατραπεί σ' ένα πραγματικό σύγχρονο Νταχάου! (...) Ομως πάντα η αδικία γεννάει τη δίκαιη αντίδραση, γεννάει την αντίσταση! (...) Αυτό είναι που τρομάζει τον κάθε κατακτητή, τον κάθε καταπιεστή, τον κάθε εκμεταλλευτή. Δεν υπάρχει δύναμη που μπορεί να νικήσει έναν λαό, όταν αυτός αγωνίζεται για το δίκιο του, για την εθνική και κοινωνική του απελευθέρωση!».

Ακολούθησε συναυλία, με τους καλλιτέχνες της πόλης να στέλνουν με τα τραγούδια τους το μήνυμα αλληλεγγύης στον ηρωικό λαό της Παλαιστίνης. Επί σκηνής ο Γιώργος Αετόπουλος, ο Κώστας Καραμπάς, ο Κώστας Πρατσινάκης, ο Κώστας Γκρανόπουλος και ο Αντώνης Ανέστης.

Τα τραγούδια μπλέκονταν με απαγγελίες ποιημάτων από την Αννα Σιταρίδου και τον Γιάννη Πρώιο. Το δικό του ποίημα διάβασε ο Λάζαρος Μιχαηλίδης.