Θυσίες χωρίς τέλος, κίνδυνοι χωρίς τέλος. Αυτό έχει να περιμένει ο ελληνικός λαός από την εμπλοκή της χώρας στα ευρωατλαντικά σχέδια, που βαθαίνει.

Οι ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης και των κομμάτων του κεφαλαίου, που εμπλέκουν την Ελλάδα ακόμα πιο βαθιά στο πολεμικό σφαγείο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων, είναι τεράστιες.

Η μετατροπή της χώρας σε ορμητήριο του ΝΑΤΟ, με την επέκταση και αναβάθμιση των βάσεων, η συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές αποστολές (Ερυθρά Θάλασσα, Σαουδική Αραβία, Βαλκάνια κ.λπ.) και η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών δεν αποτελούν «ασφάλεια» για τον λαό, αλλά εμπλοκή σε πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς, που τον καθιστούν στόχο των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Οι «προειδοποιήσεις» είναι παραπάνω από σαφείς πολύ καιρό τώρα.

Στην άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, τα ιμπεριαλιστικά παζάρια και οι «συμφωνίες κυρίων» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών, τα σχέδια για την αύξηση των ΝΑΤΟικών δαπανών και την ενίσχυση της ΝΑΤΟικής «συνοχής», η στροφή της ΕΕ στην πολεμική οικονομία, αναβαθμίζουν τις διεκδικήσεις της «συμμάχου» Τουρκίας, δίνουν αέρα στα πανιά των επώδυνων «διευθετήσεων» σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου, κάνουν θρύψαλα τον εφησυχασμό περί «ευρωατλαντικής ασπίδας».

Η δε εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια σηματοδοτεί και κάθε είδους κινδύνους για τον λαό, όπως με τη μετατροπή όλης της χώρας και των υποδομών της σε ξέφραγο αμπέλι των «ΝΑΤΟ εξπρές», που περιδιαβαίνουν δίπλα από γειτονιές, χώρους δουλειάς και σχολεία, με ανυπολόγιστους κινδύνους.

Θυσίες χωρίς τέλος όμως σηματοδοτεί και το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα ύψους 25 δισ. ευρώ, όπως και το «μερτικό» από τα 800 δισ. του «ταμείου πολέμου» της ΕΕ, πάνω από το οποίο «πέφτουν κορμιά». Τίποτα απ' όλα αυτά δεν έχει σχέση με την άμυνα της χώρας, αντίθετα εξυπηρετούν τα επιθετικά ευρωατλαντικά σχέδια. Για τον δε λαό όλα αυτά μεταφράζονται σε νέα φοροεπιδρομή και ματωμένα πλεονάσματα, περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, με τις «οροφές δαπανών», την ώρα που για τις πολεμικές δαπάνες θα έχει «ρήτρες διαφυγής», αρπαγή των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων, για να «λαδώσουν» τη μηχανή του πολέμου.

«Οποια πέτρα» της εμπλοκής κι αν σηκώσει κανείς, από κάτω βρίσκει τα συμφέροντα και τα κέρδη του κεφαλαίου, που δεν διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα: Πίσω από την αναβάθμιση των σχέσεων με την Ινδία και το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ θα δει το μερτικό που προσδοκούν από τον ευρωατλαντικό διάδρομο IMEEC. Πίσω από τις φρεγάτες στην Ερυθρά, την προστασία των «ζωτικών συμφερόντων» εφοπλιστών και ομίλων της διαμετακόμισης. Πίσω από την εμπλοκή στην Ουκρανία, στη Μ. Ανατολή κ.ο.κ., τα «μαχαιροπίρουνα» που ακονίζουν για την «πίτα» της «ανοικοδόμησης» και της στροφής στην πολεμική οικονομία. Πίσω από τα σχέδια συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, τα κέρδη των ενεργειακών και άλλων ομίλων. Ενώ οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις ανά την Ελλάδα περιφρουρούν τα ευρωατλαντικά επιχειρηματικά σχέδια σε όλη την περιοχή, από την Ανατολική Ευρώπη μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο, ρίχνοντας κι άλλο «λάδι στη φωτιά» των ανταγωνισμών, όπου συμμετέχουν μέχρι τα μπούνια οι εγχώριοι όμιλοι.

Ολα αυτά δείχνουν και ότι μόνο ο λαός μπορεί να δώσει διέξοδο από τον κόσμο που φλέγεται από τους ανταγωνισμούς: Δυναμώνοντας τον αγώνα του ενάντια στην εμπλοκή, τον καθημερινό αγώνα με προμετωπίδα το «καμία θυσία για τα κέρδη και τους πολέμους των καπιταλιστών». Στοχεύοντας «κέντρο», το κεφάλαιο και την εξουσία του, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις που τον σέρνουν στον όλεθρο. Ο λαός έχει άλλο δρόμο να βαδίσει, ενάντια στα πολεμοκάπηλα σχέδια της αστικής τάξης και των συμμάχων της, πηγαίνοντας τον αγώνα μέχρι τέλους: Μέχρι την ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού, που γεννάει μόνο πολέμους και εκμετάλλευση. Για τη νέα κοινωνία του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, που μόνο αυτή μπορεί να εξασφαλίσει την ειρήνη, την αλληλεγγύη, την αμοιβαία συνεργασία με τους γείτονες λαούς.