Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή η πεζοπορία στην Πάρνηθα των φίλων του «κόκκινου Αερόστατου» στην Αττική. Από το πρωί η πλατεία Καραϊσκάκη, από όπου ξεκίνησαν τα πούλμαν, θύμιζε κυψέλη, με τις παρέες να σχηματίζονται, τις παιδικές φωνές να δονούν την ατμόσφαιρα και τα παιδιά μαζί με τους ομαδάρχες τους, νέους της ΚΝΕ και εκπαιδευτικούς - παιδαγωγούς της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, να τα συνοδεύουν σε ένα συναρπαστικό, όπως αποδείχθηκε, ταξίδι.

Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να γνωριστούν με την πανέμορφη αν και πολύ τραυματισμένη φύση, να μάθουν για τη σημασία του βουνού για τη ζωή στο Λεκανοπέδιο, να δουν τη χλωρίδα και την πανίδα της, αλλά και να γνωριστούν με την Ιστορία της Πάρνηθας και την περίοδο του αγώνα του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ (1941 - 1944) κατά των Γερμανών κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους, όπως και την περίοδο του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (1946 - 1949), στη σκληρή ταξική σύγκρουση με το αστικό κράτος. Τότε το βουνό χρησιμοποιήθηκε με το δίκτυο μονοπατιών για τη σύνδεση της πόλης της Αθήνας προς τη Ρούμελη και τη Βόρεια Ελλάδα, ενώ ο έλεγχός του είχε στρατηγική σημασία, γιατί επόπτευε οδικούς άξονες και τη σιδηροδρομική γραμμή. Εμαθαν ακόμα για τις μάχες που δόθηκαν στην περιοχή, είδαν μνημεία για εκτελεσμένους από τους Γερμανούς, έμαθαν για τον θρυλικό διοικητή του 2ου Τάγματος του 34ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ και έπειτα και στον ΔΣΕ, Κρόνο (Κώστα Αντωνόπουλο), που έπεσε μαχόμενος το 1948 σε μάχη στη Βοιωτία. Βαδίζοντας στα μονοπάτια που περπάτησαν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, τα παιδιά άγγιξαν μια σελίδα της Ιστορίας που έχει γράψει με τους αγώνες και το αίμα του ο λαός μας.

Πρώτος σταθμός της εκδρομής ήταν το Σανατόριο, που από το 1916 ήταν χώρος φροντίδας των φυματικών, αξιοποιώντας τη φύση και τον καθαρό αέρα. Λειτούργησε μέχρι την ανακάλυψη της πενικιλίνης το 1943. Σε ένα πρώην παρκάκι - μνημείο που υπάρχει στο πλάι του απέναντι δρόμου (είχε δημιουργηθεί μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 2007, με κορμούς καμένων δέντρων, από τον υπάλληλο του Δασαρχείου και γλύπτη Σπ. Ντασιώτη) υπάρχει ένα ξεχωριστό μαρμάρινο μνημείο. Πρόκειται για μια πλάκα με στίχους του μεγάλου κομμουνιστή ποιητή Γιάννη Ρίτσου, ο οποίος νοσηλεύτηκε στο Σανατόριο το διάστημα 1937 - 1938, όπου και εμπνεύστηκε τις συλλογές του «Μια πυγολαμπίδα», «Ονειρο καλοκαιρινού μεσημεριού» και «Εαρινή Συμφωνία». Στο Σανατόριο νοσηλεύτηκε επίσης ο ΕΛΑΣίτης πεζογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Γιώργος Κοτζιούλας.

Το Σανατόριο την περίοδο της Κατοχής είχε γίνει νοσοκομείο των Γερμανών, ενώ στην περιοχή γύρω από αυτό καταγράφεται μια μάχη από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Στη συνέχεια, τη δεκαετία του 1960, το κτίριο έρχεται στην κατοχή του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, γίνεται ξενοδοχείο τους θερινούς μήνες και τον χειμώνα σχολή τουριστικών επαγγελμάτων. Εκλεισε το 1980 και αφέθηκε να ρημάξει, όπως μετά την πυρκαγιά το 2007 και το προπονητήριο του ΣΕΓΑΣ, στην πίσω πλευρά του.

Στη συνέχεια τα παιδιά ξεναγήθηκαν στην Αγία Τριάδα στην κεντρική Πάρνηθα, όπου υπάρχει το ομώνυμο βυζαντινό - μεταβυζαντινό εκκλησάκι, ενώ η περιοχή όπως όλα δείχνουν έχει μπει στο στόχαστρο ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων. Εκεί τα παιδιά έμαθαν για το προελληνικό όνομα Παρν (για το βουνό), που είναι το πρόθεμα για τα ελληνικά βουνά Πάρνηθα, Παρνασσός, Πάρνωνας, για τη χλωρίδα της περιοχής, με πεύκα, πλατάνια, πουρνάρια, χαρουπιές, αγριαχλαδιές, γλυστροκουμαριές, αγριοτριανταφυλλιές στα χαμηλά και έλατα στα πιο ψηλά, με ψηλότερη κορυφή όλου του ορεινού συγκροτήματος την Καράβολα, στα 1.413 μέτρα. Στην Πάρνηθα επίσης υπάρχουν 29 είδη θηλαστικών, 135 είδη πουλιών, 30 είδη ερπετών και αμφίβιων ζώων, δύο βασικά καταφύγια για πεζοπόρους - ορειβάτες είναι το Μπάφι και το Φλαμπούρι, ενώ υπάρχουν και πυροφυλάκια, που στελεχώνονται από εθελοντές, αφού το κράτος θεωρεί «κόστος» την προστασία του δάσους, που το έχει παρατήσει στη μοίρα του.

Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να κάνουν μια κυκλική διαδρομή συνοδευόμενα και από συντρόφους έμπειρους ορειβάτες, φτάνοντας από το μονοπάτι έξω από το Μπάφι στη Σκίπιζα, που παίρνει το όνομά της από την ομώνυμη πηγή. Εκεί θαύμασαν την πανοραμική θέα (περίπου 250 μοίρες) από το πυροφυλάκιο που «βλέπει» από Αίγινα, Σαλαμίνα, Πέραμα, τα Δερβενοχώρια και τον Κιθαιρώνα έως τον Ωρωπό και την Εύβοια. Στη συνέχεια πήραν την κατηφορική διαδρομή προς τη Μόλα, γεύτηκαν το γάργαρο νερό της πηγής και πήγαν στο μεγάλο λιβάδι της περιοχής, όπου «στρατοπέδευσαν».

Εκεί στήθηκε μια μεγάλη γιορτή κάτω από τα έλατα, όπου τα παιδιά έφαγαν, ξεκουράστηκαν μετά την απαιτητική διαδρομή και έπαιξαν με την ψυχή τους μέσα στη φύση. Εκπαιδευτικοί παιδαγωγοί από την ΚΝΕ και την ΚΟ Αττικής είχαν προετοιμάσει τον χώρο, με τα σχετικά ομαδικά παιχνίδια, π.χ. γρίφους, ασκήσεις ισορροπίας και πολλά άλλα, όπου οι μικροί μας φίλοι το ευχαριστήθηκαν και δεν ήθελαν να τελειώσει.

Λίγο πριν την επιστροφή ο δασολόγος Αντώνης Ραλλάτος, από το Τμήμα Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ, εξήγησε με απλά λόγια στα παιδιά τη σημασία του δάσους της Πάρνηθας, του μόνου στην Αττική που έχει έλατο, ως τόπου αναψυχής και ως παραγωγού οξυγόνου, στη διατήρηση της ισορροπίας στο περιβάλλον, στον υδροφόρο ορίζοντα, για την αποφυγή πλημμυρών. Επίσης αναφέρθηκε στην παντελή έλλειψη φροντίδας των δασών από το κράτος, που καταστρέφονται από τις πυρκαγιές και τα ιδιωτικά συμφέροντα με την οικοπεδοποίηση, αλλά και στην ανάγκη οι νέες γενιές να μην αντιμετωπίζουν παθητικά την κατάσταση, να παλέψουν συλλογικά και οργανωμένα για την προστασία τους.

Ετσι, ομόφωνα το επόμενο ραντεβού των παιδιών δόθηκε για την παιδική κατασκήνωση στο πλαίσιο της κατασκήνωσης της ΚΝΕ το καλοκαίρι, που θα είναι μία ακόμα ευκαιρία να μάθουν, να ψυχαγωγηθούν και να χαρούν μαζί με τα μεγαλύτερα παιδιά - πρωτοπόρους στους αγώνες της νεολαίας.