Μπορεί να είναι νεοσύστατο το σωματείο στο «Allou Fun Park», μπορεί η εργοδοσία να το έχει βάλει «στο μάτι», αλλά αναμετράται «στα ίσια» μαζί της. Με εργαζόμενους, νέα παιδιά να δίνουν τη μάχη για τα στοιχειώδη δικαιώματά τους, και με την πρώτη μάχη που έμελε να δώσει το Σωματείο ακόμα και με «προσωρινή διοίκηση», αφού μόλις που έχει φτιαχτεί, να είναι η συγκεκριμένη μεγάλη απεργιακή μάχη.

Η συλλογική και δημοκρατική συζήτηση στις Γενικές Συνελεύσεις, όπου όλοι λένε τη γνώμη τους για το πώς θα προχωρήσουν και μετά αποφασίζουν, το συναδελφικό κλίμα, το «όλοι μαζί ό,τι αποφασίσουμε» αποτελούν ήδη σπουδαίες κατακτήσεις για το προσωπικό του πάρκου.

Με την εργοδοσία να προσπαθεί να τους συκοφαντήσει, χαρακτηριστικός είναι και ο τρόπος που δίνουν τις απαντήσεις τους κάθε φορά, αφού «δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω».

Ετσι επεξεργάζονται π.χ. ηλεκτρονικές αφίσες που διακινούνται διαδικτυακά με σχόλια και «ντοκουμέντα»: Από τις αποφάσεις του Πρωτοδικείου για την ίδρυση του σωματείου τους απέναντι στην προπαγάνδα της εργοδοσίας ότι «δεν υπάρχει σωματείο» μέχρι τις αποφάσεις του Εργατικού Κέντρου Πειραιά απέναντι στο ψέμα ότι «η απεργία είναι παράνομη».