Η «Πανσπουδαστική ΚΣ» έχει αποδείξει ότι αποτελεί μέσα στις σχολές το αντίπαλο δέος της πολιτικής των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του κέρδους, και με την ψήφο του ο κάθε φοιτητής καλείται να πάρει θέση στο δίλημμα «καταδίκη ή έγκριση της κυρίαρχης πολιτικής». Ενα ζήτημα που κρίνεται καθημερινά, με τους φοιτητές να δίνουν απάντηση μέσα από τις αγωνίες και τις διεκδικήσεις τους. Στις φοιτητικές εκλογές δίνεται μια σημαντική πανελλαδική ευκαιρία να εκφραστεί η αμφισβήτηση της πολιτικής του κέρδους, να δοθεί μια ξεκάθαρη απάντηση από τους φοιτητές ότι δεν θα εγκλωβίσουν τον αγώνα τους, θα τον πάνε μέχρι τέλος. Να εκλεγούν στους συλλόγους αγωνιστές εκπρόσωποι - στήριγμα στις ανάγκες τους και όχι στην πολιτική που τις αντιμετωπίζει σαν κόστος.

Γι' αυτό και είναι αναγκαίο να αποδυναμωθούν ακόμα περισσότερο η κυβερνητική παράταξη της ΔΑΠ - ΝΔΦΚ και ο καλύτερος σύμμαχος της κυβερνητικής πολιτικής, όπως έχει αποδειχθεί η ΠΑΣΠ.

Να γυρίσουν την πλάτη:

Στη ΔΑΠ, την παράταξη που υπερασπίζεται την πολιτική του κέρδους που οδήγησε στο έγκλημα των Τεμπών, που φτάνει να κατηγορεί για «εργαλειοποίηση» όσους αγωνίστηκαν ενάντια στη συγκάλυψη. «Οι προτάσεις μας έγιναν νόμοι του κράτους, με αποτέλεσμα ένα καλύτερο δημόσιο πανεπιστήμιο», διατείνεται στην καμπάνια της, «Σχέδιο - Δράση - Αποτέλεσμα», απαριθμώντας: Κατάργηση του ασύλου, θεσμοθέτηση μη κρατικών πανεπιστημίων, σύνδεση της «αξιολόγησης» των πανεπιστημίων με τη χρηματοδότησή τους, εστίες με ΣΔΙΤ κ.λπ. Ταυτόχρονα, αναπαράγει ως προτάσεις τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για ένταση της καταστολής στα πανεπιστήμια. Είναι η παράταξη που έχει αναλάβει να αντιμετωπίζει όποιον αγωνίζεται. Αφού οι φοιτητές τής γύρισαν την πλάτη στις εκλογές, δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει το αποτέλεσμα. Υπερασπίζεται με πάθος την εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους του ΝΑΤΟ, και έφτασε στο σημείο να ζητήσει την τιμωρία των φοιτητών φαντάρων που εκφράστηκαν ενάντια στον πόλεμο.

Στην ΠΑΣΠ, που εκφράζει μέσα στα πανεπιστήμια την πολιτική της ΕΕ για την Ανώτατη Εκπαίδευση, την πολιτική του κέρδους, που προτείνει την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Μια στάση που εκφράστηκε και μπροστά στα συλλαλητήρια στις 28 Φλεβάρη, τα οποία δεν στηρίχθηκαν στους συλλόγους όπου πρώτη δύναμη ήταν η ΔΑΠ ή η ΠΑΣΠ, ενώ καταψήφισαν δίκαιες διεκδικήσεις, συνελεύσεις, κινητοποιήσεις. Οι εκλεγμένοι της ΠΑΣΠ βάζουν συνεχώς εμπόδια σε κάθε προσπάθεια οργάνωσης της πάλης, καταψηφίζοντας ΓΣ, συλλαλητήρια, απεργίες, κινητοποιήσεις. Καταψηφίζουν δίκαιες διεκδικήσεις στο όνομα του «ρεαλισμού», διαμορφώνουν κοινά πλαίσια με τη ΔΑΠ σε πολλούς φοιτητικούς συλλόγους.

Στις παρατάξεις ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ και «Attack» και στα σενάρια εναλλαγής προσώπων, στις συνταγές που δεν συγκρούονται με την ουσία: Με την πολιτική του κέρδους που υπηρετούν όσοι κυβέρνησαν, με τη στρατηγική της ΕΕ, αθωώνοντας τελικά την κυρίαρχη πολιτική. Χαρακτηριστική είναι η προβολή, όλο αυτό το διάστημα που φουντώνει η οργή για το έγκλημα των Τεμπών, της «λύσης» της κρατικοποίησης των σιδηροδρόμων, παράδοσής τους δηλαδή σε ένα κράτος που και το ίδιο υπηρετεί το κέρδος. Σε όλους εκείνους που βάζουν εμπόδια στη συμπόρευση με τους εργαζόμενους, υπονομεύουν την πανελλαδική συγκρότηση του φοιτητικού κινήματος και βλέπουν στην ΚΝΕ τον βασικό αντίπαλο.