Το ηλιακό μας σύστημα περιφέρεται γύρω από το γαλαξιακό κέντρο μία φορά κάθε 210 εκατομμύρια χρόνια, κινούμενο με ταχύτητα 240 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο. Την κίνηση αυτή δεν την αντιλαμβανόμαστε, επειδή γίνεται με σταθερή ταχύτητα. Μια νέα μελέτη απέδειξε ότι η τεράστια αυτή ταχύτητα ωχριά μπροστά στην ταχύτητα με την οποία κινείται ένα άλλο πλανητικό σύστημα μέσα στον Γαλαξία, που μετρήθηκε στα 541 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Αυτό είναι το πιο γρήγορα κινούμενο γαλαξιακό πλανητικό σύστημα που γνωρίζουμε μέχρι τώρα.

Το σύστημα αυτό απέχει 24.500 έτη φωτός από τη Γη και μόλις 1.500 έτη φωτός από το κέντρο του Γαλαξία. Το άστρο του συστήματος είναι ένας κόκκινος νάνος, μικρότερο και λιγότερο λαμπρό άστρο συγκριτικά με τον Ηλιο. Ανακαλύφθηκε το 2011 κατά τη διάρκεια ενός φαινομένου βαρυτικού μικροφακού, καθώς περνούσε μπροστά από ένα πιο μακρινό άστρο, καμπυλώνοντας το φως αυτού του μακρινού άστρου (βαρυτική καμπύλωση της πορείας του φωτός, σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας). Μαζί με τον κόκκινο νάνο εντοπίστηκε και ένας πλανήτης που περιφέρεται γύρω του. Οπως διαπιστώθηκε αργότερα με προσεκτικές παρατηρήσεις από το αστεροσκοπείο Κεκ στη Χαβάη, πρόκειται για αεριώδη γίγαντα με μάζα 29 φορές μεγαλύτερη της Γης και τροχιά σε απόσταση μεταξύ των ακτίνων που η Γη και η Αφροδίτη περιφέρονται γύρω από τον Ηλιο. Λόγω της μικρότερης λαμπρότητας του άστρου, ακόμα κι αν υπάρχει νερό σε αυτόν τον πλανήτη δεν θα βρίσκεται σε υγρή μορφή. Πιθανολογείται ότι στο συγκεκριμένο πλανητικό σύστημα υπάρχουν κι άλλοι μικρότεροι, μη ορατοί πλανήτες.

Η πολύ μεγάλη ταχύτητα του νεοανακαλυφθέντος πλανητικού συστήματος θεωρείται ότι ήταν αποτέλεσμα κάποιου περάσματός του κοντά σε κάποιο άλλο άστρο, ή ότι προέκυψε από βαρυτική ώθηση από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία. Εχει εντοπιστεί και άστρο μέσα στον Γαλαξία το οποίο κινείται με ταχύτητα 2.000 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο, αλλά δεν έχουν βρεθεί πλανήτες γύρω απ' αυτό. Το εύρημα του υπερταχέος κινούμενου πλανητικού συστήματος γεννά ερωτήματα σχετικά με τα άστρα στο σφαιρικό εξόγκωμα του Γαλαξία γύρω από το κέντρο του, και αποδεικνύει ότι οι πλανήτες είναι δυνατό να επιβιώσουν παραμένοντας σε περιφορά γύρω από το άστρο τους ακόμα κι αν αυτό, για κάποιο λόγο, επιταχυνθεί σε μεγάλες ταχύτητες.