RIZOSPASTIS

Η Ντίνα Γκογκάκη, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων

Η πλειοψηφία των αντιπροσώπων στο 40ό Συνέδριο της ΟΙΥΕ κατάφερε μια ιστορική νίκη, ακυρώνοντας τα σχέδια της απερχόμενης ηγετικής ομάδας της διοίκησης, που αποτελούνταν από συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ οι οποίοι με νόθες και εκφυλιστικές διαδικασίες επιδίωξαν, ανεπιτυχώς, να επιβάλουν έναν πλαστό συσχετισμό.

Αντιπρόσωποι εκλεγμένοι από χιλιάδες συναδέλφους τους, από κάθε γωνιά της χώρας, βρέθηκαν εκεί όσο χρειαζόταν, αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν στον μηχανισμό της προηγούμενης διοίκησης να τους φιμώσει. Αντεξαν τις πολύωρες σκόπιμες καθυστερήσεις, συμμετείχαν στο Συνέδριο, στις εκλογές της Εφορευτικής Επιτροπής και στις αρχαιρεσίες της επόμενης μέρας.

Το πώς και το γιατί οι αντιπρόσωποι έδωσαν μαζικό «παρών», επέδειξαν πείσμα και επιμονή παρά τα εμπόδια, κατάφεραν να ανατρέψουν τον συσχετισμό στη νέα διοίκηση, μας εξηγεί η Ντίνα Γκογκάκη, νεοεκλεγείσα πρόεδρος της Ομοσπονδίας με το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ (συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ). Ακόμα, μας μιλά για την «επόμενη μέρα» των μεγάλων αγώνων όπου θα πρωτοστατήσει η Ομοσπονδία μαζί με όλα τα σωματεία του ιδιωτικού τομέα, για τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων.

Από τις εργασίες του πρόσφατου Συνεδρίου της Ομοσπονδίας

-- Από τη μια μεριά υπάρχουν τα σωματεία που βασικό κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η καθημερινή μάχη που δίνουν για την οργάνωση των εργαζομένων με κριτήριο τις ανάγκες τους και με ξεκάθαρο ταξικό προσανατολισμό. Σωματεία που παλεύουν για να δυναμώσει η πάλη των εργαζομένων με καθαρό μέτωπο απέναντι σε κυβερνήσεις και εργοδοσία. Είναι σωματεία που πρωτοστατούσαν σε αγωνιστικές πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις, ακόμα και μέσα στην πανδημία, όταν άλλες δυνάμεις καλούσαν σε «σιωπητήριο» ή και δήλωναν ότι «θα λογαριαστούν μετά», καλλιεργώντας κλίμα αναμονής, εργασιακής ειρήνης και ταξικής συνεργασίας. Είναι σωματεία που κατεβάζουν μαζικά μπλοκ στις απεργίες, στα συλλαλητήρια, στις κινητοποιήσεις γενικότερα, διεκδικώντας Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, παλεύοντας ενάντια σε αντεργατικούς νόμους όπως οι νόμοι Χατζηδάκη και Γεωργιάδη, στους δεκάδες νόμους που ξήλωσαν την κυριακάτικη αργία, τον σταθερό εργάσιμο χρόνο κ.ά.

Πολλά από αυτά γεννήθηκαν μέσα από μεγάλους αγώνες των τελευταίων ετών, όπως είναι τα Σωματεία των διανομέων σε «e-food» και «Wolt», όπως είναι τα Σωματεία σε «Teleperformance» και «Webhelp», που με τους αγώνες τους έχουν γίνει σημείο αναφοράς και αλληλεγγύης για τους εργαζόμενους όλης της χώρας, σωματεία όπως της «Νexi», που υπέγραψαν Συλλογική Σύμβαση με αυξήσεις μέσα στην πανδημία.

Αυτά τα σωματεία έρχονται να προστεθούν σε δεκάδες σωματεία - μέλη της Ομοσπονδίας, στο Εμπόριο, στις Ταχυμεταφορές, στην Καθαριότητα, στη Φύλαξη, σε άλλες υπηρεσίες, που δίνουν επάξια τη μάχη για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των συναδέλφων στους χώρους δουλειάς.

Αλλωστε, ακόμα και λίγες μέρες πριν το Συνέδριο τέτοια σωματεία βρίσκονταν σε κινητοποιήσεις, όπως το Σωματείο της «Teleperformance», που πραγματοποίησε 48ωρη απεργία στις 19 και 20 Νοέμβρη, όπως οι απεργίες και στάσεις εργασίας που οργάνωσε ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας στην «Iron Mountain». Αυτά τα σωματεία πρωτοστάτησαν στην οργάνωση την πανεργατικής απεργίας στις 20 Νοέμβρη, τρεις μέρες πριν τη διεξαγωγή του 40ού Συνεδρίου της ΟΙΥΕ.

-- Επομένως, από τη μια μεριά έχουμε σωματεία ζωντανά, με συλλογικές διαδικασίες και κριτήριο της δράσης τους τις ανάγκες των εργαζομένων. Τι έχουμε από την άλλη;

-- Από την άλλη είχαμε μια ομάδα στη διοίκηση της Ομοσπονδίας, μια συμμαχία στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, που ήταν απούσα από κάθε αγώνα. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι συνεδρίασε μόλις πέντε φορές στην τριετή θητεία της (!), δεν πήρε καμία πρωτοβουλία για τα καυτά προβλήματα των χιλιάδων εργαζομένων που εκπροσωπεί αυτή η Ομοσπονδία. Ακόμα και λίγες μέρες πριν το Συνέδριο, όταν πέρναγε νέα τροπολογία για το ξήλωμα της κυριακάτικης αργίας, δεν μπήκαν καν στον κόπο να βγάλουν έστω και μία ανακοίνωση. Την ίδια στάση κράτησαν για τα δεκάδες εργατικά «ατυχήματα» και τους θανάτους συναδέλφων στους χώρους δουλειάς. Ηταν απούσα στην πανδημία όταν οι εργαζόμενοι «έλιωναν», δουλεύοντας από τις 7 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ, χωρίς σταματημό και χωρίς τα αναγκαία προστασίας της υγείας τους, με εκατοντάδες κρούσματα. Ηταν η εποχή που οι εμποροϋπάλληλοι, οι διανομείς, οι καθαρίστριες χαρακτηρίστηκαν «ήρωες», αλλά αυτήν την ομάδα που διοικούσε την Ομοσπονδία δεν τους είχαν δει ούτε σε φωτογραφία.

Αυτή η ομάδα επιδίωκε μόνο να προετοιμάζει τον μηχανισμό για το επόμενο Συνέδριο, προκειμένου να διατηρήσει τις θέσεις της, ώστε η Ομοσπονδία να συνεχίσει να είναι στήριγμα της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων. Ο μηχανισμός αυτός στηρίζεται σε «σωματεία» - σφραγίδες, χωρίς καμία δράση, που εμφανίζονται μια φορά στα τρία χρόνια, μόνο για να νοθεύσουν την πραγματική βούληση των εργαζομένων. Οι καταγγελίες μας λίγες μέρες πριν το Συνέδριο γι' αυτούς τους μηχανισμούς ήταν πολύ συγκεκριμένες και χαρακτηριστικές.

Θυμίζουμε το «σωματείο» στην Εύβοια που εκμεταλλευόμενο ένα από τα ευάλωτα κομμάτια των εργαζομένων, τους μετανάστες, έβαζε Ινδούς εργαζόμενους να υπογράφουν σε καταστάσεις ψηφισάντων, χωρίς να ξέρουν τι υπογράφουν, χωρίς να υπάρχει ψηφοδέλτιο, παραβάν, κάλπη. Σε άλλο «σωματείο», από τις Κυκλάδες, εμφανίζονται να ψηφίζουν 2,5 εργαζόμενοι το λεπτό!

Αυτή η ομάδα είχε στόχο να νομιμοποιήσει αυτούς τους μηχανισμούς νοθείας και να μην εγγράψει - όπως αναφέραμε πιο πριν - σωματεία με αγώνες, με πραγματικά μέλη, με συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες.

Ξεκαθαρίζουμε βέβαια πως σε καμία περίπτωση δεν αναφερόμαστε σε πραγματικά σωματεία, με πραγματικά μέλη και διαδικασίες, που μπορεί να έχουν διαφορετική τοποθέτηση και προσανατολισμό στο κίνημα. Αυτά είναι σωματεία που παλεύουν με την ίδια αγωνία για να υπερασπιστούν τους συναδέλφους στους χώρους δουλειάς. Με κάποια από αυτά συναντηθήκαμε στους δρόμους του αγώνα, για το μεροκάματο, για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, ενάντια στα εξοντωτικά ωράρια. Με αυτά τα σωματεία, τα οποία πολλά πήραν και μέρος στις διαδικασίες του Συνεδρίου, θα συνεχίσουμε το επόμενο διάστημα να δουλεύουμε συλλογικά, συσπειρωμένοι στην Ομοσπονδία για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας.

-- Τα αποτελέσματα του Συνεδρίου έδειξαν ότι η ομάδα αυτή δεν κατάφερε να πετύχει τον σκοπό της. Τι συνέβη;

-- Απέναντι στην προσπάθεια εκφυλισμού και νοθείας που προσπάθησε να επιβάλει η θλιβερή συμμαχία ορισμένων στελεχών των ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ στο Συνέδριο της ΟΙΥΕ βρέθηκαν δεκάδες αντιπρόσωποι από όλη τη χώρα αποφασισμένοι να πραγματοποιήσουν το Συνέδριό τους, να ανταλλάξουν πείρα, σκέψεις και κυρίως να συζητήσουν τα επόμενα αγωνιστικά τους βήματα.

Δεν είναι τυχαίο ότι όταν η ομάδα αυτή έχασε στην ψηφοφορία για τον συσχετισμό στο προεδρείο και αποχώρησε, δεν τους ακολούθησε παρά μόνο μια μικρή ομάδα συνέδρων.

Αποδείχθηκε μια ηγεσία - «αδειανό πουκάμισο», λόγω της ανυποληψίας τους και της έπαρσής τους, γιατί ήταν άφαντοι από τους χώρους δουλειάς. Στηρίζονταν μόνο στους μηχανισμούς και στη νοθεία, για να βάζουν πλάτη στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και των εργοδοτών, και όταν στράφηκαν στους πραγματικούς εργαζόμενους δεν βρέθηκε κανένας να τους ακολουθήσει.

Στις 23 και 24 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε το 40ό Συνέδριο της ΟΙΥΕ με ουσιαστικές διαδικασίες και με ζωντανό διάλογο, έχοντας ως αποτέλεσμα η μεγαλύτερη Ομοσπονδία του ιδιωτικού τομέα να αλλάξει σελίδα!

-- Λέτε ότι η Ομοσπονδία άλλαξε σελίδα. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά για τους εργαζόμενους;

-- Παλεύουμε για μια Ομοσπονδία που θα εκφράζει τα συμφέροντα των εργαζομένων, θα αποτελέσει το αποκούμπι για καθέναν και καθεμιά που θέλει να διεκδικήσει τη ζωή του, τα δικαιώματά του, να πολεμήσει την αδικία, απέναντι σε εργοδοσία και κυβέρνηση. Μια Ομοσπονδία που θα διοικείται από εργαζόμενους, αυτούς που είναι κάθε μέρα στο μεροκάματο, στον αγώνα για την επιβίωση της οικογένειάς τους, όπως η συντριπτική πλειονότητα των αντιπροσώπων. Μια Ομοσπονδία που θα αποκαταστήσει τη συλλογική λειτουργία της, θα μιλά και θα αποφασίζει με τα ίδια τα σωματεία, με τους ίδιους τους εργαζόμενους. Ομοσπονδία - εκφραστή των δίκαιων αιτημάτων μας και οργανωτή των αγώνων μας.

Η αλλαγή στο «τιμόνι» της Ομοσπονδίας αυτό ακριβώς σημαίνει. Σημαίνει ότι βγαίνει πλέον από την αδράνεια και μπαίνει μπροστά στην οργάνωση του αγώνα, στον συντονισμό της δράσης των σωματείων, των χιλιάδων εργαζομένων που εκπροσωπεί, με προμετωπίδα τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Και αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία σήμερα, που η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων εντείνεται, οι συνθήκες εργασίες και στους κλάδους όπου δραστηριοποιείται η Ομοσπονδία χειροτερεύουν, όπως μαρτυρούν οι χαμηλοί μισθοί, η δουλειά τις περισσότερες Κυριακές τον χρόνο, η 6ήμερη εργασία στο Εμπόριο, στην Καθαριότητα, στη Φύλαξη, οι απλήρωτες υπερωρίες και οι απολύσεις, τα δεκάδες «ατυχήματα» και επαγγελματικές ασθένειες που δεν δηλώνονται και δεν αντιμετωπίζονται.

Απέναντι σε αυτήν τη βαρβαρότητα, δυνατός είναι ο εργαζόμενος που είναι οργανωμένος και δυνατά συνδικάτα είναι αυτά που είναι συσπειρωμένα στην Ομοσπονδία και στο Εργατικό τους Κέντρο, που παλεύουν ενάντια στην εκμετάλλευση και στα εξαντλητικά ωράρια. Δυνατά είναι τα συνδικάτα που παλεύουν για όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων, για να μην είναι η Υγεία και η Παιδεία εμπόρευμα, για να κατοχυρώνουν τις συνδικαλιστικές τους ελευθερίες, να μην είναι οι διακοπές και η ψυχαγωγία απρόσιτα και πανάκριβα εμπορεύματα, να μη θυσιαζόμαστε για του πολέμου τα σφαγεία. Μεγάλη θα είναι η προσπάθεια να υπογραφούν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σε όλους τους κλάδους που καλύπτει η Ομοσπονδία, μετά από 15 χρόνια.

Για όλα αυτά θα συζητήσουμε με όλα τα σωματεία μας τις επόμενες εβδομάδες, θα οργανώσουμε περιφερειακές συσκέψεις σε μεγάλες πόλεις της χώρας τούς μήνες Δεκέμβρη και Γενάρη.

Φιλοδοξούμε η Ομοσπονδία μας να γίνει μια ζωντανή κυψέλη συνδικάτων και συνδικαλιστών, σπίτι του κάθε εργαζόμενου του κλάδου, ιδιαίτερα των νέων, των γυναικών, των μεταναστών, να αποκτήσει ζωντάνια, παλμό και πολύμορφη δραστηριότητα. Δεν συμβιβαζόμαστε με αυτήν τη βαρβαρότητα. Με τα σωματεία μας, τον κοινό, μαζικό και συντονισμένο αγώνα μας σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα.