Σε μια περίοδο που οι δυνάμεις του πλούτου με όλα τα μέσα που διαθέτουν κάνουν τα πάντα για να κυριαρχήσουν, συντρίβοντας τη ζωή, την ψυχή, το μυαλό αυτών που παράγουν τον πλούτο, το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά, οργανώνει, εμψυχώνει όλους όσοι δημιουργούν όλα. «Εμείς οι εργάτες είμαστε που με τον ιδρώτα μας ζυμώνουμε του κόσμου το ψωμί, πιο δυνατά κι απ' τα σπαθιά τα χέρια τα δικά μας και μ' όλο το αλυσόδεμα σκάφτουν κι η γη πλουτεί», όπως έλεγε και ο Κωστής Παλαμάς.

Στην πόλη μας, ό,τι έχουμε καταφέρει έχει γίνει χάρη στον αγώνα των κομμουνιστών και των αγωνιστών της ζωής, που μπορεί να μη συμφωνούμε σε όλα, συμφωνούμε όμως να πολεμήσουμε για το δίκιο, για την προκοπή των ανθρώπων της πόλης μας, για τις λειτουργίες που θα βάλουν μπροστά την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων και βγήκαν συμπεράσματα, κρίσιμα για τον κοινό μας αγώνα.

Είμαι μέλος του ΚΚΕ, αλλά δεν «βλογάω τα γένια μας». Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις στο χτίσιμο της πόλης μας, βγαίνει μπροστά η κυρίαρχη αντίθεση της κοινωνίας, του κεφαλαίου και της εργασίας.

Θέλουμε να χτίσουμε σχολεία ανθρώπινα, σύγχρονα, όπως επιτάσσει η εποχή μας, καθώς η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνικής είναι στο απόγειό της και δεν μπορούμε. Δεν μπορούμε να 'χουμε καθαρίστριες, όσες είναι αναγκαίες, δεν έχουμε έναν επιστάτη, δεν μπορούμε σε μια αστική πόλη να ανοίξουμε τις αυλές των σχολείων, να γίνουν αυλές του κάθε σπιτιού, του κάθε παιδιού, γιατί δεν μπορούμε να προσλάβουμε έναν γυμναστή, έναν που θα βοηθήσει στη δημιουργική απασχόληση, γιατί δεν επιτρέπονται οι προσλήψεις, γιατί δεν δίνουν χρήματα. Γιατί τα παίρνει το αδηφάγο κεφάλαιο για την ατομική του ευτυχία. 25 εκατομμύρια το πολυκατάστημά τους, 6 εκατομμύρια το ξενοδοχείο τους, 25 εκατομμύρια περιμένουν το αυτοκινητοδρόμιό τους και ο κατάλογος τεράστιος. Για τα σχολεία μας, λόγια και αρμοδιότητες. Το ίδιο ισχύει για το σύνολο των λειτουργιών του δήμου.

Το κεφάλαιο θέλει να λειτουργεί και να κερδίζει από την ικανοποίηση των βασικών αναγκών της πόλης μας, των ανθρώπων της, όπως το νερό, η καθαριότητα, η διαχείριση των απορριμμάτων, ο ηλεκτροφωτισμός, το πράσινο, η οδοποιία, τα πάντα, γι' αυτό δεν μας επιτρέπουν να 'χουμε μόνιμους εργαζόμενους και μας δίνουν χρηματοδότηση «με το σταγονόμετρο».

Αντί για δουλειά για όλους, μόνιμη, με δικαιώματα, το κεφάλαιο «σαρώνει» με τις εργολαβικές σχέσεις, κρατά τους εργαζόμενους ομήρους και καλεί τους δήμους να τους κρατούν στη ζωή με συσσίτια και τρόφιμα. Αυτό είναι το κεφάλαιο, αυτές είναι οι κυβερνήσεις που γνωρίσαμε, αυτά είναι τα πολιτικά στηρίγματα του συστήματος, που περιμένουν πότε θα βγάλουν απ' τα δύσκολα τις δυνάμεις του πλούτου.

Για όλα αυτά, η πλειοψηφία του πατραϊκού λαού μάχεται. Μαζί και η δημοτική αρχή. Αποκούμπι έχουμε το ΚΚΕ, που σαλπίζει «εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά!» και με τη συγκεντρωμένη εμπειρία μας λέμε ναι, αυτός που παράγει τα πάντα, αυτός πρέπει να κάνει και το κουμάντο. Μόνο έτσι θα χτίζουμε την πόλη μας. Μόνο έτσι οι γειτονιές μας θα μοσχοβολούν. Μόνο έτσι θα ξημερώσει όμορφη μέρα. Δεν αξίζει, σύντροφοι, η ζωή να τραβάει τον δρόμο της κι εμείς να λείπουμε.

Οσο κι αν καρτεράνε, ετούτο το κυπαρίσσι που λέγεται ΚΚΕ δεν θα λυγίσει. Εμείς είμαστε που ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο, για να υπάρχει φως, για να χουμε σπίτι, ζεστασιά, να μην κρυώνουμε. Για να 'χει το παιδί ζωή.