Η προχτεσινή εκδήλωση του Ελληνικού Τμήματος του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων, για τη Διεθνή Μέρα Μουσείων στην Ενωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, με θέμα «Μουσεία και παγκοσμιοποίηση» δικαίωσε με το περιεχόμενό της, τη σοβαρότητα του τίτλου της.

Ομιλητές ήταν οι: Γιώργος Χουρμουζιάδης (καθηγητής Αρχαιολογίας ΑΠΘ, βουλευτής του ΚΚΕ), Γιάννης Τουράτσογλου, (επίτιμος διευθυντής του Νομισματικού Μουσείου -το τιμώμενο μουσείο του φετινού ελληνικού γιορτασμού), Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα (καθηγήτρια ΑΣΚΤ, διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης).

Την εκδήλωση άνοιξε ο υπουργός Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλος, ο οποίος επαίνεσε το Νομισματικό Μουσείο και τον απερχόμενο -συνταξιοδοτούμενο- διευθυντή του.

Ο Γ. Χουρμουζιάδης σημείωσε ότι δεν εννοεί το μουσείο «σαν μηχανισμό που αναζητά τη θεμελίωση της εθνικής ταυτότητας», αλλά σαν μηχανισμό που «καλείται να επικοινωνήσει με ένα κοινό». Υπογράμμισε ότι «η παγκοσμιοποίηση είναι μια βίαιη επιβολή στην ανθρωπότητα ενός συστήματος κοινωνικών, οικονομικών, πολιτικών στοιχείων... (που) είναι το αποτέλεσμα της αλλαγής της εκμετάλλευσης των μέσων παραγωγής ύστερα από την εισβολή της νέας τεχνολογίας». Ξεκινώντας από τη μαρξιστική αντίληψη ότι η αλλαγή του τρόπου εκμετάλλευσης συνιστά και το πέρασμα από έναν πολιτισμό σε έναν άλλον, κατέληξε: «Η παγκοσμιοποίηση είναι μια νέα μορφή "πολιτισμού", που η βίαιη επιβολή του υπερβαίνει τη λογική των διεθνών σχέσεων, αποκτά το χαρακτήρα της ηγεμονίας, αξιοποιεί την πολεμική δύναμη των δημιουργών του και προσπαθεί μέσα από μια νεοαποικιοκρατική αντίληψη να αναιρέσει τις κουλτούρες των άλλων».

Στους τρόπους ανάπτυξης του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ, αναφέρθηκε η κ. Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα, με παραδείγματα για το πώς χρησιμοποιήθηκε η Τέχνη από τις σκοπιμότητες του ψυχρού πολέμου από τη 10ετία του '50, όταν η αμερικανική προπαγάνδα «υιοθέτησε» το κίνημα του «αφηρημένου εξπρεσιονισμού», για να αντιπαρατεθεί στην... «ανελευθερία» του σοσιαλιστικού ρεαλισμού. Για τη διαπλοκή της αγοράς με την Τέχνη, σημείωσε χαρακτηριστικά, ότι πλέον ελάχιστα μουσεία μπορούν να αποκτήσουν έναν ιμπρεσιονιστικό πίνακα, αφού το ιαπωνικό ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο κίνημα εκτίναξε τις τιμές των πινάκων στα ύψη.

Ο Γ. Τουράτσογλου, αφού αναφέρθηκε στο περιεχόμενο της παγκοσμιοποίησης, κατέληξε ότι τα μουσεία «σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να μεταβάλλονται, σε αυτάρεσκα ιδρύματα αρχαιολατρίας και σε ναούς νοσταλγίας. Σε πολιτισμικά καταστήματα, η ημερομηνία εκτέλεσης και αποστολής των οποίων λήγει, προτού αυτά αρχίσουν να λειτουργούν». Αλλά «να μεταβληθούν σε σταυροφόρους της ελπίδας, σε διαφημιστές του πλέον ενδιαφέροντος χαρακτηριστικού του ανθρώπου - της ανθρωπιάς του - και στο διεθνή στίβο των κενόδοξων προκλήσεων να αγωνιστούν για την κατάδειξη του ομότροπου, εγγενούς, πολυσχιδούς και διαφορετικού. Να απαιτήσουν, στις νέες ταυτότητες που προετοιμάζονται για τους πολίτες της Γης, στη θέση του θρησκεύματος να αναγραφεί απλώς Ανθρωπος».