Από τη συζήτηση με κατοίκους

Οπως ανέφεραν χαρακτηριστικά οι κάτοικοι των συγκεκριμένων περιοχών σε συζητήσεις με το κλιμάκιο του ΚΚΕ που τους επισκέφτηκε, «το νερό δεν το πίνουμε - το πληρώνουμε όμως κανονικότατα (!)», ενώ οι παλαιότεροι αναφέρουν: «Είμαστε κουρασμένοι και οργισμένοι από αυτήν την κατάσταση - το πρόβλημα με το νερό ουσιαστικά δεν έχει λυθεί εδώ και 16 χρόνια...».

Στην ανακοίνωσή της η ΚΟΒ Μυγδονίας υπογραμμίζει ότι «είναι αδιανόητο να υπάρχουν χωριά στην Ελλάδα χωρίς ποιοτικό, ελεγμένο και επαρκές νερό. Ποιος όμως φταίει για τα όσα ζούμε σήμερα, με τις περικοπές στην ύδρευση, τη χρόνια ακαταλληλότητα του νερού λόγω υψηλής συγκέντρωσης νιτρικών, τους φουσκωμένους λογαριασμούς; Είναι μόνο οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές διαχρονικά, είναι οι κυβερνήσεις; Είναι η ΕΕ;

Είναι η πολιτική που θεωρεί και αντιμετωπίζει το νερό ως εμπόρευμα και όχι ως κοινωνικό αγαθό. Αυτή η πολιτική, που εκπορεύεται από την ΕΕ και η οποία από το 2003 επιβάλλει την αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησης του νερού, διαμορφώνει το πλαίσιο πλήρους εμπορευματοποίησής του με δικαιολογία την "ανάκτηση περιβαλλοντικού κόστους", την οποία ασπάζονται και εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις και οι τοπικές αρχές των τελευταίων χρόνων.

Τώρα, ο νέος αντιδραστικός νόμος της ΝΔ (Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων) στοχεύει στην πιο αποτελεσματική, γρήγορη και νομικά θωρακισμένη εφαρμογή των κοινοτικών Οδηγιών. Γι' αυτό προβλέπει κυρώσεις για τη μη συμμόρφωση των δημοτικών επιχειρήσεων με τους κανόνες κοστολόγησης και τιμολόγησης του νερού, σφίγγει το πλαίσιο ελέγχου της τιμολόγησης σχετικά με την ανάκτηση από τις εταιρείες τού "κόστους ύδρευσης - αποχέτευσης" και δίνει ώθηση στη συγχώνευση δημοτικών επιχειρήσεων, για να δημιουργηθούν επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας. Αποτέλεσμα όλων αυτών των σχεδιασμών θα είναι η εκτόξευση της τιμής του νερού αλλά και των υπηρεσιών αποχέτευσης. Γι' αυτό, πριν από την ψήφιση του νόμου, βουλευτές της ΝΔ σαν "λαγοί" δήλωναν ότι η τιμή του νερού πρέπει να γίνει φόβητρο για να περιοριστεί η σπατάλη του.

Στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης η διαχείριση του νερού, ενός αναντικατάστατου και ζωτικής σημασίας κοινωνικού αγαθού, γίνεται με όρους "κόστους - οφέλους", όπως και κάθε άλλη ανάγκη του λαού. Με άλλα λόγια, σήμερα δεν υπάρχει αδυναμία προσδιορισμού τεχνικών και οργανωτικών λύσεων απέναντι στη λειψυδρία. Υπάρχουν έργα η υλοποίηση των οποίων θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Ολα αυτά έχουν απαντηθεί και αναλυθεί πριν από δεκαετίες σε επιστημονικό επίπεδο, ενώ διαχρονικά αποτελούν και αντικείμενο διεκδίκησης των μαζικών φορέων του λαϊκού κινήματος.

Υπάρχουν επίσης τεχνολογίες και τεχνικές λύσεις που επιτρέπουν την αναγκαία εξοικονόμηση στην κατανάλωση νερού, προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων και όχι με μεγαλύτερη επιβάρυνσή τους. Ενδεικτικά αναφέρουμε την τεχνική δυνατότητα ανακύκλωσης του χρησιμοποιημένου νερού με διαχωρισμό των χρήσεών του, τα συστήματα ελαχιστοποίησης της κατανάλωσης νερού για οικιακή χρήση, τα συστήματα περισυλλογής βρόχινου νερού, την αλλαγή μεθόδων άρδευσης, την επιδιόρθωση και συντήρηση του δικτύου διανομής, τα δασονομικά και τα φυτοτεχνικά έργα, τις δασώσεις και τις αναδασώσεις».

Στις συνομιλίες του με τους κατοίκους ο Λ. Στολτίδης τόνισε: «Το ΚΚΕ πέρυσι κατέθεσε Αναφορά στο Κοινοβούλιο συγκεκριμένα για το νερό της περιοχής, όπως και οι δυνάμεις μας αναδεικνύουν επανειλημμένα το θέμα σε τοπικό επίπεδο. Εννοείται πως θα κάνουμε και ό,τι άλλο μπορούμε. Ομως χρειάζεται πάλη, όχι μόνο μέσα αλλά και έξω από τα Συμβούλια και τους άλλους θεσμούς. Για να έρθει πιο κοντά η λύση του προβλήματος, είναι αναγκαίος ο ανυποχώρητος αγώνας των κατοίκων της περιοχής με όλα τα μέσα. Από αυτήν την άποψη, στηρίζουμε και συμμετέχουμε στις πρωτοβουλίες των συλλόγων και λοιπών φορέων της περιοχής, και τους καλούμε να συνεχίσουν εμπλουτίζοντας το πλαίσιό τους με αιτήματα ενάντια στην πορεία εμπορευματοποίησης αλλά και μέτρα άμεσης ανακούφισης, με απαλλαγή από τέλη και με επιδότηση αγοράς νερού για όσο είναι αδύνατη η κατανάλωσή του».