Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, την Αθηνά Ζύμαρη αποχαιρέτησε ο Περικλής Κουρμούλης, μέλος της ΚΕ και αρχισυντάκτης του «Ριζοσπάστη»:

«Με μεγάλο πόνο και συγκίνηση η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ αποχαιρετάει την Αθηνά Ζύμαρη. Την αγαπημένη μας Αθηνά, την Περαματιώτισσα, την Ικαριώτισσα, ακριβή συντρόφισσα και δημοσιογράφο του "Ριζοσπάστη" για 32 ολόκληρα χρόνια.

Οσο κι αν προετοιμαζόμασταν γι' αυτόν τον αποχωρισμό, ο θάνατός της μας έχει συγκλονίσει.

Μας γεμίζει όμως με υπερηφάνεια ότι λέμε "αντίο" σε μια αφοσιωμένη συντρόφισσα. Μια σπουδαία αγωνίστρια, που ποτέ δεν έβαλε "κόφτες" στην προσφορά της στο Κόμμα και στην εφημερίδα. Η Αθηνά ήταν μια μάχιμη πένα, στρατευμένη στο δίκιο της εργατικής τάξης και του λαού.

Μια συντάκτρια παντός καιρού και ζωντανό παράδειγμα για το τι σημαίνει κομμουνιστής δημοσιογράφος στην εποχή μας.

Το βραβείο της, το παράσημό της είναι οι ανακοινώσεις που έβγαλαν τα σωματεία του Πειραιά για να την αποχαιρετήσουν με το που άκουσαν την αναγγελία του θανάτου της.

Είναι η παρουσία σήμερα, μέσα σ' αυτήν την αίθουσα, δεκάδων εργαζομένων από το λιμάνι, τη Ζώνη, τις προβλήτες, τα εργοστάσια του Πειραιά που σχόλασαν από τη βάρδια και ήρθαν να πουν "αντίο" στη συντρόφισσα, στη συνοδοιπόρο, στη δημοσιογράφο.

Ολοι αυτοί, όπως και το Κόμμα μας, η εφημερίδα μας, αισθάνονται πως σήμερα αποχαιρετούν έναν ολόδικό τους άνθρωπο. Γιατί η Αθηνά ήταν πράγματι μια από αυτούς.

Στους μεγάλους εργατικούς αγώνες δεν μπορούσες να την ξεχωρίσεις από το πλήθος που περιφρουρούσε μια απεργία στους καταπέλτες, ή στην πύλη ενός εργοστασίου. Γι' αυτό κατάφερνε πάντα το γραπτό της να έχει ζωντάνια, μαχητικότητα, πείσμα. Μπορούσε να εμπνέει.

Η συντρόφισσα Αθηνά γεννήθηκε στην εργατούπολη του Περάματος. Μεγάλωσε και ζυμώθηκε με τις αγωνιστικές παραδόσεις της οικογένειάς της, των εργαζομένων και του λαού της περιοχής. Ως μέλος της ΚΝΕ ανέλαβε το 1992 συντάκτρια του "Ριζοσπάστη" και λίγους μήνες αργότερα έγινε μέλος του Κόμματος.

Στη δημοσιογραφική δουλειά, πέρασε από πολλούς και διαφορετικούς τομείς, με τελευταίο το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ. Οπου κι αν χρεώθηκε, ξεχώρισε για την προσπάθειά της να κατακτήσει καινούργια γνώση, να αφομοιώσει επεξεργασίες και θέσεις του Κόμματός μας, να παρακολουθεί από κοντά τη δράση των κομματικών μας δυνάμεων, να ανταποκριθεί με συνέπεια στη δουλειά της εφημερίδας.

Εκεί που έδωσε πραγματικά τον εαυτό της, ήταν το εργατικό ρεπορτάζ, στο οποίο χρεώθηκε αμέσως μόλις ανέλαβε δουλειά στην εφημερίδα.

Για τον "Ριζοσπάστη" η Αθηνά υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια μια "ήρεμη δύναμη".

Μια δημοσιογράφος παντός καιρού, παράδειγμα και πηγή έμπνευσης για το τι σημαίνει να ψάχνεις, να ερευνάς, να γράφεις για να πάει ένα βήμα μπρος το Κόμμα, η οργάνωση των εργαζομένων, η σύγκρουση με τον ταξικό αντίπαλο.

Και μπορούσε να το κάνει. Γιατί από νωρίς αφομοίωσε μέσα της την αγάπη και τον θαυμασμό για την τάξη της, την πίστη στις δυνάμεις της και στη δύναμη του οργανωμένου αγώνα, αλλά και το μίσος για τους εκμεταλλευτές της.

Ηταν αυτά τα χαρακτηριστικά που την έκαναν ταξικά αδιάλλακτη, αφοσιωμένη στο Κόμμα.

Χαρακτηριστικά που δεν αναγνώριζαν μόνο οι σύντροφοι, οι φίλοι, οι συνάδελφοι, αλλά και ο αντίπαλος. Και μάλιστα σε χώρους σκληρούς και αδίστακτους, όπως η Ναυτιλία, οι Μεταφορές, το Μέταλλο.

Στην κομματική της ζωή, η συντρόφισσα Αθηνά ανέλαβε και άλλες χρεώσεις στο Κόμμα πέρα από την εφημερίδα. Υπήρξε εκλεγμένη δημοτική σύμβουλος της "Λαϊκής Συσπείρωσης" στο Πέραμα. Μέχρι και πριν από λίγους μήνες, ήταν εκλεγμένη στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με την παράταξη της "Δημοσιογραφικής Συνεργασίας".

Είχε μεγάλη αγάπη για τον τόπο καταγωγής της, την Ικαρία, και μας το θύμιζε με κάθε τρόπο.

Ακόμα κι όταν αργά το βράδυ, τρέχοντας με αγωνία να προλάβουμε το τυπογραφείο για να τυπωθεί στην ώρα του ο "Ριζοσπάστης", ακούγαμε από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής: "Σε δυο λεπτά στέλνω το θέμα!".

Κι ήξερες τότε ότι θα μετρούσες πολλά δίλεπτα ακόμα μέχρι να το στείλει, μέχρι να χωρέσει μέσα στο κείμενό της και την τελευταία εικόνα, την τελευταία δήλωση, το τελευταίο στοιχείο που μάζεψε στο ρεπορτάζ της.

Αθηνά μας. Στη σύντομη ζωή σου τίμησες τον τίτλο του μέλους του Κόμματος. Η μεγάλη προσφορά σου στην εφημερίδα αποτελεί παράδειγμα για τις νεότερες γενιές των συντακτών του "Ριζοσπάστη".

Θα μας λείψουν το χαμόγελό σου, το πείσμα σου, η γνώμη σου, η παρέα σου. Θα μας λείψει η αισιοδοξία σου, που δεν την έχασες ούτε τις δύσκολες ώρες της αρρώστιας σου.

Πάνω απ' όλα θα μας λείψει η σπιρτάδα των γραπτών σου. Και εκείνο το γλυκό, σπινθηροβόλο βλέμμα, που έφεγγε μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή κάτω από τα φουντωτά μαλλιά σου, με τα δάχτυλα να χτυπάνε μανιασμένα το πληκτρολόγιο, για να βάλουν στη σειρά τις λέξεις.

Είτε έγραφες θλιμμένη και οργισμένη για τον θάνατο ή το σακάτεμα ενός εργάτη, είτε σκάλιζες ενθουσιασμένη ένα ρεπορτάζ για μια μεγάλη απεργία, είτε με τρυφερότητα μας έστελνες την ανταπόκριση από το Φεστιβάλ της ΚΝΕ.

Ετσι θα σε θυμόμαστε και θα σε αναπολούμε. Ετσι σου λέμε "αντίο".

Θερμά συλλυπητήρια στην Μαρία, στον Νίκο, στην Αφροδίτη, στον Νίκο».