Το Βιλαρίκα είναι ένα από τα πιο δραστήρια ηφαίστεια της Χιλής. Η ονομασία του στη γλώσσα Μαπούτσε των ιθαγενών είναι Ρουκαπιλάν, που σημαίνει «σπίτι των πνευμάτων», και η φωτογραφία σαφώς δικαιολογεί πώς την απέκτησε. Δεν πρόκειται για σύννεφο καπνού, αλλά για ένα κανονικό σύννεφο υδρατμών, που περιβάλλει σαν στεφάνη τον κρατήρα του.

Τα φακοειδή νέφη σχηματίζονται όταν υγρός αέρας ανεβαίνει πάνω σε ένα βουνό, ηφαίστειο, ή άλλο ψηλό γεωγραφικό χαρακτηριστικό. Αυτά τα εμπόδια λειτουργούν σαν πέτρες σε ένα ρυάκι, αναγκάζοντας τον αέρα να ταξιδέψει γύρω τους σε έναν σταθερό στροβιλισμό. Καθώς ο υγρός αέρας ανεβαίνει, ψύχεται και συμπυκνώνεται η υγρασία σε σταγονίδια που δημιουργούν ορατά σύννεφα. Το αποτέλεσμα είναι ένα φαινομενικά σταθερό νέφος, που αιωρείται πάνω από την κορυφή, σαν «ιπτάμενος δίσκος» ή απειλητικό δαχτυλίδι καπνού.

Πέρα από το να δημιουργούν τα παράξενα σύννεφα ...εξωγήινης εισβολής, αυτά τα ρεύματα επιδρούν στην παγκόσμια κυκλοφορία των ανέμων. Για παράδειγμα, λειτουργούν ως εμπόδια που επιβραδύνουν το αέριο ρεύμα του Νότιου Ημισφαιρίου. Αν και η ροή αέρα που δημιουργεί τα φακοειδή νέφη δεν είναι σπάνια, τα ίδια τα νέφη εμφανίζονται μόνο όταν ο αέρας είναι αρκετά υγρός. Η συγκεκριμένη βραβευμένη φωτογραφία του Φρανσίσκο Νεγκρόνι λήφθηκε σε μια περίοδο που το Βιλαρίκα είχε επανενεργοποιηθεί, κρατώντας ανοιχτό το κλείστρο του φακού της φωτογραφικής μηχανής επί 4 λεπτά. Λόγω της περιστροφής της Γης στο διάστημα αυτό, τα άστρα στον ουρανό καταγράφηκαν ως μικρές φωτεινές γραμμές.