«Λευτεριά στην Παλαιστίνη», λέει το «κόκκινο Αερόστατο», και μέσα από κείμενα και φωτογραφίες, χάρτες και γραφήματα, ποιήματα, μαρτυρίες, με τρόπο εύληπτο και αληθινό, το περιοδικό απευθύνεται στις ανησυχίες και τα ερωτήματα των παιδιών. Ενα χρήσιμο εργαλείο τόσο για τα ίδια τα παιδιά, όσο και για τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς που αναζητούν τρόπο να προσεγγίσουν απορίες και ανησυχίες, να βοηθήσουν τα παιδιά να βρουν απαντήσεις.

Μέσα από το αφιέρωμα, τα παιδιά θα μάθουν πως «υπάρχει ένας τόπος...», όπου η πρόσβαση στο σχολείο περνά από χιλιόμετρα μέσα σε βουνά και «σημεία ελέγχου», που το αν θα υπάρχει ρεύμα, τρόφιμα και καύσιμα είναι υπόθεση του κατακτητή, που κάθε τόσο βομβαρδίζεται και εκατοντάδες παιδιά φυλακίζονται κάθε χρόνο μένοντας για πολλές μέρες χωρίς φαγητό και επαφή με τους γονείς τους... «Αυτόν τον τόπο τον λένε Παλαιστίνη» και οι μικροί αναγνώστες, χωρίς την παρεμβολή παραμορφωτικών φακών, γνωρίζουν την πραγματικότητα της Ισραηλινής κατοχής και τη ζωή στη Λωρίδα της Γάζας, τη «μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή της γης». Μαθαίνουν για τον αγώνα των Παλαιστινίων για να ζήσουν στη δική τους πατρίδα και για τη στήριξη των λαών σε όλο τον κόσμο για να γίνει πράξη το δικαίωμά τους.

Μέσα από τους στίχους του Παλαιστίνιου ποιητή Σαμίχ Κάσεμ οι μικροί και μεγαλύτεροι αναγνώστες θα νιώσουν με τη δύναμη της ποίησης τα όσα υφίσταται ο λαός της Παλαιστίνης, αλλά και τη δύναμη που έχουν όσοι παλεύουν για το δίκιο τους ενάντια «στους εχθρούς του ήλιου». Τα ερωτήματα που τίθενται δίπλα στο ποίημα δίνουν αφορμή για συζήτηση, σκέψη και έκφραση.

Θα τους «απευθυνθεί» ο Ασράφ ο οποίος, μαθητής το 2008, όταν το Ισραήλ βομβάρδιζε και πάλι τη Γάζα, έστειλε ένα γράμμα στο Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων της Αθήνας, περιγράφοντας σε 12 γραμμές τα όσα ζούσε, τη δύναμη που έπαιρνε ο ίδιος και οι τριγύρω του στον καταυλισμό από τους λαούς που «τους σκέφτονται και φωνάζουν στις χώρες τους και στέλνουν βοήθεια».

Οι σελίδες του «κόκκινου Αερόστατου» δίνουν την ευκαιρία για ομαδικές δραστηριότητες που βάζουν στο επίκεντρο την πάλη ενάντια στον πόλεμο. Τα παιδιά παίρνουν ιδέες, μέσα και από το κόμικς, για το πώς μπορούν να δείξουν την αλληλεγγύη τους μέσα και έξω από το σχολείο. «Λέμε στους συμμαθητές μας την αλήθεια. Ζωγραφίζουμε και γράφουμε παντού το σύνθημα "Λευτεριά στην Παλαιστίνη". Φτιάχνουμε εικόνες και βιντεάκια αλληλεγγύης. Συμμετέχουμε στις πορείες και τις διαμαρτυρίες».

Ακόμα, αξιοποιώντας εμβληματικά έργα του μεγάλου ζωγράφου Π. Πικάσο, ο οποίος μίλησε και μιλά με το έργο του για τον πόλεμο και την ειρήνη, τα παιδιά μπορούν να χρωματίσουν το περιστέρι της ειρήνης και τη Γκερνίκα με τα χρώματα της παλαιστινιακής σημαίας. Επίσης, με βάση σχετικές πληροφορίες που δίνονται στο περιοδικό, οι μικροί φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου» μπορούν με τη βοήθεια του χάρτη να κατανοήσουν πόσο κοντά στην Ελλάδα είναι η Γάζα και τις γεωγραφικές αναλογίες της περιοχής. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να αναζητήσουν πληροφορίες που δείχνουν την ιστορία της περιοχής και των συγκρούσεων στην προσπάθειά τους να αναζητήσουν το «γιατί»...