«Και τώρα που το παιδί πέρασε στην Πάτρα; Πού θα βρεθεί ένα οικονομικό σπίτι για να μείνει και να μπορούν να βγαίνουν και τα έξοδα για όλους μας;», είναι το ερώτημα που θέτουν καθημερινά λαϊκές οικογένειες και στην Πάτρα, που προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα στέγασης των παιδιών τους, τα οποία πέτυχαν την εισαγωγή τους σε κάποια από τις σχολές των δύο Πανεπιστημίων (Πατρών και Πελοποννήσου).

Υπολογίζεται ότι φέτος, οι νεοεισαχθέντες προσεγγίζουν περίπου τους 5.500, πολλοί από τους οποίους, μαζί με τους δικούς τους, ανεβαίνουν τον «Γολγοθά» αναζήτησης στέγης απ' τα μέσα του καλοκαιριού. Οι συγκεκριμένοι προστίθενται στους περίπου 30.000 ενεργούς φοιτητές (μόνο) στο Πανεπιστήμιο Πατρών, με το ζήτημα της διαμονής τους να έχει αφεθεί διαχρονικά απ' όλες τις κυβερνήσεις στην «ιδιωτική πρωτοβουλία», που λειτουργεί με τους κανόνες της καπιταλιστικής αγοράς.

Ετσι, την ώρα που δεν λαμβάνεται καμιά μέριμνα για τις ανάγκες των φοιτητών και των οικογενειών τους, που μπορεί να καλούνται να πληρώνουν και παραπάνω από ένα ενοίκιο για τα παιδιά αν αυτά φοιτούν σε διαφορετικές πόλεις, οι τιμές σε γκαρσονιέρες, δυάρια, ακόμη και τριάρια (αφού προβάλλεται κατά πολύ και η λύση της συγκατοίκησης) έχουν πάρει «φωτιά».

Σύμφωνα και με μεσιτικά γραφεία, μια γκαρσονιέρα δίχωρη, έως 32 τ.μ., μη ανακαινισμένη, στην περιοχή που κατά κόρον βολεύει λόγω και της συγκοινωνιακής σύνδεσης με το Πανεπιστήμιο Πατρών (από Αγ. Σοφία ως Γούναρη στο κέντρο της πόλης), ξεκινά το λιγότερο από τα 350 ευρώ. Πρόκειται για δωμάτια που βρίσκονται στην πλειοψηφία τους σε παλιές πολυκατοικίες, πολλές από τις οποίες μυρίζουν μούχλα ακόμη και από την είσοδο, λόγω της υγρασίας, φαινόμενο που γενικά πλήττει την πόλη.

Η κατάσταση «ξεφεύγει» στις τιμές, αν κάποιος θελήσει να έχει λίγο πιο αξιοπρεπή διαμονή ή η γκαρσονιέρα να είναι επιπλωμένη, με το ενοίκιο να φτάνει ως και έναν μέσο μισθό!

Προβάλλοντας τις «υπηρεσίες» που παρέχουν, γραφεία ενοικιάζουν ακόμη και ανακαινισμένα νεοκλασικά κτίρια στο κέντρο, που έχουν μετατραπεί σε γκαρσονιέρες, με τις τιμές να φτάνουν ως και τα 700 ευρώ τον μήνα!

«Υπάρχουν μικρά οικόπεδα που πουλιούνται, αγοράζονται σε τιμές "ευκαιρίας" από διάφορους που έχουν τη δυνατότητα. Εν συνεχεία, χτίζονται με μικρές κατασκευές για γκαρσονιέρες, που επειδή είναι και καινούργιες, κοστολογούνται με πολύ αυξημένες τιμές τον μήνα», εξηγεί εργαζόμενη σε μεσιτικό γραφείο, προσθέτοντας:

«Δημιουργείται και μια πίεση από τους μεσίτες προς τους μικρούς ιδιοκτήτες, να τους "προωθήσουν" διαμερίσματα ή γκαρσονιέρες, ειδικά αν κάποιος περιμένει ένα εισόδημα και δεν έχει κάτι άλλο από αλλού. Ετσι, η τιμή αυξάνεται επιπλέον. Με την αναφορά επίσης, ότι δεν βρίσκονται εύκολα σπίτια, μεγαλώνει ακόμη περισσότερο η πίεση, δημιουργείται αδιέξοδο για όσους αναζητούν μια φθηνή λύση».

Αυτή η κατάσταση έχει φουσκώσει γενικότερα τα ενοίκια. Ακόμη και σε περιοχές που δεν βρίσκονται άμεσα στο «φοιτητικό ενδιαφέρον» (όπου π.χ. χρειάζονται δύο συγκοινωνίες για το Πανεπιστήμιο), οι τιμές δεν πέφτουν κάτω από 300 ευρώ για έως 32 τ.μ. για γκαρσονιέρα μη ανακαινισμένη.

«Στο σημείο που έχουμε φτάσει, νοικιάζονται ακόμη και πολύ παλιές γκαρσονιέρες σε κτίρια πολλών δεκαετιών. Ακόμη και υπόγεια ή ημιυπόγεια, προκειμένου κάποιος να πληρώσει όσο το δυνατόν λιγότερα», αναφέρει η εργαζόμενη.

Η κατάσταση χτυπάει και τα δυάρια. Ενα σχετικά ανακαινισμένο γύρω στα 55 τ.μ. μπορεί να ξεκινά από τα 500 ευρώ(!) και να ανεβαίνει όλο και περισσότερο ανάλογα με την περιοχή και τις επιπλέον «παροχές», ξεπερνώντας και τα 700 ευρώ!

Οσο για τα τριάρια, τα παλαιότερα στο κέντρο δεν... πέφτουν κάτω από τα 450 ευρώ και αν κάποιος ψάχνει για κάτι πιο καινούργιο ή ανακαινισμένο, στο κέντρο οι τιμές ξεκινούν σχεδόν απ' τα 700 ευρώ χωρίς να αλλάζει εύκολα η κατάσταση ακόμη και στις περιφερειακές γειτονιές.

«Προβάλλεται πολύ η λύση της συγκατοίκησης. Μοιράζεται το νοίκι αλλά και πάλι η ακρίβεια δεν μειώνεται», υπογραμμίζει η εργαζόμενη, τονίζοντας ότι «τελικά, δεν μένουν και πολλές επιλογές για τις οικογένειες που έχουν ανάγκη, λόγω του συνολικού συστήματος που λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο». Η διαμορφωμένη κατάσταση, πρέπει να σημειωθεί, δεν χτυπά πλέον μόνο τους φοιτητές αλλά και οικογένειες που αναζητούν σπίτια κ.λπ.

Την ίδια ώρα, η δυνατότητα να μείνει κάποιος στις εστίες είναι ελάχιστη. Μόλις 650 δωμάτια για αντίστοιχους φοιτητές διαθέτει αυτή του Πανεπιστημίου Πατρών.

Μάλιστα, φέτος, η Πρυτανεία, όπως ανέφερε και η πρόεδρος του Συλλόγου Εστιακών Φοιτητών, Δανάη Κασσάρα, προχώρησε στο μέτρο καταβολής εγγύησης 200 ευρώ που πληρώνει ο φοιτητής προκαταβολικά, με το συμφωνητικό παροχής του δωματίου για να εξασφαλίζονται τα έξοδα συντήρησης και ως ασφάλεια για τυχόν ζημιές, για όσο διάστημα δικαιούται διαμονή σε αυτό! «Επικαλούνται έλλειψη πόρων. Αντί για διεκδίκηση όλων όσα δικαιούμαστε για τις σπουδές μας, και η Πρυτανεία λειτουργεί με τη μέθοδο της... ανταποδοτικότητας», υπογραμμίζει.

Να σημειωθεί ότι φέτος, μετά από περίπου 15 χρόνια, κατεδαφίστηκαν τα κτίρια της εστίας που είχαν κριθεί ακατάλληλα μετά από σεισμικές δονήσεις, στερώντας 200 δωμάτια. Σύμφωνα με όσα έχει εξαγγείλει η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Πατρών, θα κατασκευαστούν αντίστοιχα σε αριθμό δωμάτια, μέτρο - σταγόνα στον... ωκεανό, για την υλοποίηση του οποίου δεν έχει εξασφαλιστεί η αναγκαία χρηματοδότηση, με την Πρυτανεία να αναζητά ακόμη και... χορηγίες.

Αναφερόμενος στην κατάσταση που επικρατεί, σε δήλωσή του, ο Νίκος Καραθανασόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος, τόνισε:

«Η αγωνία για την εξεύρεση φοιτητικής στέγης, η συνεχής άνοδος των ενοικίων είναι το αποτέλεσμα της διαχρονικής υποβάθμισης και εμπορευματοποίησης της φοιτητικής μέριμνας, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, των πρυτανικών αλλά και περιφερειακών αρχών.

Ειδικότερα, για την Πάτρα, οι ευθύνες τους είναι εγκληματικές, γιατί 15 χρόνια τώρα οι μισές φοιτητικές κλίνες έχουν κριθεί ακατάλληλες και επικίνδυνες εξαιτίας σεισμού, ενώ οι υπόλοιπες που χρησιμοποιούνται έχουν σοβαρά λειτουργικά προβλήματα.

Τόσα χρόνια τώρα όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα για να κατασκευάσουν νέες φοιτητικές κλίνες, αλλά και σπαταλούσαν τεράστια ποσά σε ληστρικές συμβάσεις με ξενοδοχεία της περιοχής.

Με ευθύνη του κράτους πρέπει άμεσα να ικανοποιηθούν τα αιτήματα του φοιτητικού κινήματος για αναβάθμιση της φοιτητικής μέριμνας και να διασφαλιστούν όλες οι απαραίτητες κλίνες για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της φοιτητικής στέγασης, χωρίς επιβάρυνση των φοιτητών των λαϊκών οικογενειών. Επίσης, να κατασκευαστούν νέες δωρεάν φοιτητικές εστίες που να καλύπτουν τις στεγαστικές ανάγκες των φοιτητών».