Μέσα σε κλίμα βαθιάς θλίψης και συγκίνησης, συγγενείς, σύντροφοι και φίλοι αποχαιρέτησαν τον σύντροφο Χρήστο Σκαρλάτο, που «έφυγε» από τη ζωή τα ξημερώματα της Δευτέρας, σε ηλικία 83 ετών.

Στην πολιτική τελετή παρευρέθηκε αντιπροσωπεία της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ με επικεφαλής την Μαρία Γαβαλά, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και Γραμματέα της ΕΠ Θεσσαλίας.

Σε όλη τη διάρκεια της τελετής ο σύντροφος Χρήστος ήταν σκεπασμένος με τη σημαία του τιμημένου ΚΚΕ, στο οποίο παρέμεινε πιστός σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, και παράλληλα είχε τους συντρόφους του σε θέσεις τιμητικής φρουράς στο πλάι του.

Επικήδειους εκφώνησαν ο Γιώργος Λαμπρούλης, μέλος της ΕΠ Θεσσαλίας, η Μαρία Κωστούλα, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Υπαίθρου Λάρισας, ο Ζήσης Γκαραλιάκος, μέλος της ΤΕ Λάρισας και περιφερειακός σύμβουλος Θεσσαλίας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», και εκ μέρους των συγγενών ο μικρότερος γιος του, Νίκος Σκαρλάτος.

Ο Γ. Λαμπρούλης αναφέρθηκε στο αγωνιστικό βιογραφικό του συντρόφου, προσθέτοντας ότι «είμαστε περήφανοι που παλέψαμε μαζί του, που μαζί του δώσαμε τόσους αγώνες, που γευτήκαμε τις χαρές και τις δυσκολίες της κομματικής ζωής, που παίρναμε δύναμη και κουράγιο από το προσωπικό του παράδειγμα».

Εκ μέρους των Οργανώσεων Λάρισας του ΚΚΕ τον αποχαιρέτησε η Μ. Κωστούλα, επισημαίνοντας: «Οι νεότεροι σύντροφοι μάθαμε από σένα πώς να δρούμε στη γειτονιά για όλες τις μάχες του Κόμματος. Μας έμαθες πώς να ερχόμαστε σε επαφή με τους εργαζόμενους, πάντα με χαμόγελο και χιούμορ, αλλά ιδιαίτερα με την επαναστατική σου αισιοδοξία».

Ο Ζήσης Γκαραλιάκος στάθηκε στη χρέωση του συντρόφου στην Τοπική Διοίκηση: «Μέσα στον κόσμο, δίπλα στους εργαζόμενους της Λάρισας, έχοντας μοναδικό στόχο την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής τους, τη διεκδίκηση μέτρων ανακούφισης για τη ζωή του λαού μας. Αυτή ήταν η μάχη σου και εσένα, όπως και για όλους τους κομμουνιστές, τους συμπορευόμενους μαζί μας, εκείνα τα χρόνια. Προϊόν τέτοιας δουλειάς, άοκνης προσπάθειας δικής σου και πολλών άλλων, ήταν η χρυσή δεκαετία της δημαρχίας Λαμπρούλη, όπως χαρακτηριστικά έμεινε στη συλλογική μνήμη της πόλης. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο συνεχίζουμε και σήμερα.»

Τέλος ο γιος του, Νίκος, είπε: «Με την αγάπη και τη στάση ζωής σου μας έμαθες να φροντίζουμε τον εαυτό μας, αλλά πιο πολύ με τις ιδέες σου και την έμφυτη ανάγκη σου για προσφορά υπηρέτησες το Κόμμα σου, το ΚΚΕ, και την τοπική κοινότητα, μας έμαθες με τον τρόπο σου να ενδιαφερόμαστε για τους γύρω μας και κυρίως όσους έχουν ανάγκη τη βοήθειά μας, και πως το καλύτερο αύριο θα ξημερώσει όταν ξεκινήσουμε να κοιτάμε πέρα από τους εαυτούς μας».