Η απεργιακή κινητοποίηση της περασμένης Τετάρτης, με κύριο αίτημα την απόκρουση των αντιασφαλιστικών κυβερνητικών σχεδίων και εκ των πραγμάτων την έκφραση αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό, ήταν ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα αυτής της βδομάδας. Η απεργία έδωσε τη δυνατότητα να ακουστεί, και μάλιστα δυνατά, η άλλη φωνή στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, η ταξική φωνή. Ηταν μια επιβεβαίωση για τη δράση του ΠΑΜΕ στην ανάδειξη των πραγματικών προβλημάτων και την αποκάλυψη της ουσίας των κυβερνητικών προτάσεων.

Θα μπορούσαμε, μάλιστα, να πούμε ότι η απεργία είχε και άμεσα αποτελέσματα. Στη συνεδρίαση της διοίκησης της ΓΣΕΕ, η παράταξη της ΠΑΣΚΕ βρέθηκε απομονωμένη και μόνο μετά από μια άθλια μεθόδευση των στελεχών της αποτράπηκε η λήψη απόφασης για την πραγματοποίηση απεργίας. Ηταν εμφανές ότι τα συνθήματα των απεργών της προηγούμενης μέρας έβαλαν «φρένο» στην πρόθεση των παρατάξεων της ΔΑΚΕ και της «Αυτόνομης Παρέμβασης» για περαιτέρω συμμετοχή στον «κοινωνικό διάλογο» - απάτη. Μετά τη συνεδρίαση, οι εκπρόσωποι όλων των παρατάξεων πλην της ΠΑΣΚΕ, με επιστολή τους, καλούν τα Εργατικά Κέντρα και τις Ομοσπονδίες για την κήρυξη απεργίας.

Οι εργαζόμενοι έχουν στα χέρια τους μια απόδειξη ότι οι αγώνες τους φέρνουν αποτελέσματα. Οτι οι κινητοποιήσεις τους υποχρέωσαν την κυβέρνηση να αναδιπλωθεί και απομόνωσαν τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές. Οι εργαζόμενοι έχουν στα δικά τους χέρια την υπόθεση και από τους ίδιους εξαρτάται, αν θα περάσουν τα κυβερνητικά σχέδια.