Στο «νέο ψηφιακό σχολείο» έστρεψε χτες η κυβέρνηση τα φώτα, καθώς ο πρωθυπουργός και η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας βρέθηκαν σε σχολείο των Αγίων Αναργύρων με αφορμή την παράδοση των πρώτων από τους 36.000 διαδραστικούς πίνακες που θα εγκατασταθούν σε σχολικές αίθουσες. Το πρόγραμμα - όχι τυχαία - χρηματοδοτείται από το Ταμείο Ανάκαμψης, που θέτει τις προτεραιότητες και στην Παιδεία. Την ίδια στιγμή, στα σχολεία όλης της χώρας ...βρέχει σοβάδες!

Τα παραπάνω έρχονται σε ένα πλαίσιο όλο και πιο φανερής χειροτέρευσης των όρων με τους οποίους μορφώνεται η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών της λαϊκής οικογένειας. Η αναγκαία αξιοποίηση της τεχνολογίας, όπως και κάθε αποτέλεσμα εξέλιξης της επιστήμης, θα πρέπει να ήταν ήδη από «χτες» στην υπηρεσία της εξυπηρέτησης αναγκών και της Εκπαίδευσης, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι η λαϊκή οικογένεια πρέπει να επιλέξει ανάμεσα σε σύγχρονες κτιριακές υποδομές ή διαδραστικό πίνακα. Δικαιούνται και τα δύο και ακόμα περισσότερα!

Προκειμένου τα εργαλεία της τεχνολογίας να συμβάλουν ουσιαστικά στην αναβάθμιση, πρέπει να εγκαθίστανται σε ένα σχολείο με τοίχους ικανούς να τα στηρίξουν, με γερά θεμέλια. Σε ό,τι αφορά και τα σχολικά κτίρια που φιλοξενούν χιλιάδες μαθητές και οφείλουν να είναι σύγχρονα και ασφαλή, και την ουσιαστική και ολόπλευρη μόρφωση που οφείλουν να παρέχουν στα παιδιά. Στο σχολείο της υποβάθμισης, της διαφοροποίησης, του φτωχού, συχνά αντιεπιστημονικού περιεχομένου, όπου το οδηγούν οι βαθιά αντιδραστικές επιλογές της ΕΕ και των κυβερνήσεων, τα οφέλη της τεχνολογίας κινδυνεύουν να γκρεμιστούν μαζί με τους σοβάδες...