Οταν μετά από 4 δισεκατομμύρια χρόνια ο Γαλαξίας μας και ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας, που βρίσκονται σε πορεία «σύγκρουσης», βρεθούν αρκετά κοντά, θα αρχίσουν έναν σπειροειδή χορό, που μετά από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια θα οδηγήσει σε έναν μεγαλύτερο γαλαξία, πιθανώς μη σπειροειδούς σχήματος. Τέτοιες συνενώσεις γαλαξιών είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στο σύμπαν. Τι γίνεται όμως με τις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που βρίσκονται στο εσωτερικό τους;

Λογικό είναι οι γιγαντιαίες μαύρες τρύπες, η καθεμιά με μάζα εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ηλιου, να συνενωθούν κι αυτές, εκπέμποντας τεράστιες ποσότητες ενέργειας και ύλης, οδηγώντας σε εκρηκτικό ρυθμό σχηματισμού νέων άστρων και άλλα φαινόμενα. Ομως μέχρι πριν από λίγο καιρό, οι επιστήμονες είχαν δει τέτοιες πορείες συνένωσης, όταν οι μαύρες τρύπες απέχουν ακόμη δεκάδες ή εκατοντάδες έτη φωτός, μόνο σε πολύ μακρινούς γαλαξίες, με αποτέλεσμα τα αστρονομικά όργανα να μη μπορούν να διακρίνουν τη μια από την άλλη.

Διεθνής επιστημονική ομάδα ανακοίνωσε πρόσφατα την ανακάλυψη δύο ενεργών υπερμεγέθων μαύρων τρυπών με μάζα 125 - 200 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη του Ηλιου, οι οποίες βρίσκονται «κοντά» στη Γη, στο κέντρο του γαλαξία UGC 4211, μόλις ...500 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Απέχουν μεταξύ τους περίπου 750 έτη φωτός και η σχετική εγγύτητά τους στη Γη επιτρέπει στους επιστήμονες να μελετήσουν το φαινόμενο καλύτερα, παρατηρώντας τόσο την ακτινοβολία που εκπέμπεται από την καθεμιά, καθώς οι δύο μαύρες τρύπες καταπίνουν αέρια και σκόνη, όσο και τα βαρυτικά κύματα που προκαλεί ο «χορός» τους. Οι δύο μαύρες τρύπες του UGC 4211 υπολογίζεται ότι θα συγκρουστούν μετά από 200 εκατομμύρια χρόνια και θα γίνουν μία.