Μιλώντας στην Επιτροπή ο Παναγιώτης Πολίτης, πρόεδρος του επιχειρησιακού Σωματείου της Λάρυμνας, ανέδειξε την τεράστια αξία της επιχείρησης και τα σχέδια κυβέρνησης - ΕΕ να απαλλαγεί ο νέος ιδιοκτήτης από τους εργαζόμενους.

Τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων στήριξε στην παρέμβασή του ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης, αναδεικνύοντας ότι αυτό που διεκδικούν είναι να μη μείνουν στον δρόμο οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, να διασφαλιστούν η δουλειά τους και όλα τα εργασιακά τους δικαιώματα.

Κυνική ήταν απάντηση της Κομισιόν στις αγωνίες των εργατών της ΛΑΡΚΟ. Παρουσίασε ως «λύση» τα γνωστά προγράμματα «επανακατάρτισης» εργαζομένων μέσω μηχανισμών όπως το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο+ (ΕΚΤ+) και το «Ταμείο Ανθεκτικότητας», εμμένοντας στην αντεργατική τοποθέτησή της «να αποφευχθεί κάθε είδους οικονομική συνέχεια μεταξύ της ΛΑΡΚΟ και των αγοραστών των περιουσιακών της στοιχείων».

Εξίσου αποκαλυπτική ήταν και η στάση όλων των αστικών κομμάτων, αφού κανένας Ελληνας ευρωβουλευτής - εκτός του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ - δεν συμμετείχε στη συνεδρίαση γι' αυτό το τόσο σημαντικό ζήτημα. Λαμβάνοντας μάλιστα τον λόγο εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (όπου ανήκει και η ΝΔ), ο Γερμανός ευρωβουλευτής Π. Γιαρ τόνισε ότι «δεν θέλει να δώσει ελπίδες στους εργαζόμενους» και ζήτησε να αποφασιστεί σε εν κρυπτώ συνεδρίαση των πολιτικών ομάδων αν θα παραμείνει τελικά ανοιχτή η Αναφορά, επιχειρώντας να μεθοδεύσει το κλείσιμό της, κάτι που αντέκρουσαν με επιχειρήματα τόσο ο πρόεδρος του Σωματείου εργαζομένων όσο και ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ. Η τύχη της Αναφοράς θα κριθεί σε συνεδρίαση των συντονιστών της Επιτροπής Αναφορών στις αρχές Μάρτη.

Στην παρέμβασή του ο Παναγιώτης Πολίτης τόνισε μεταξύ άλλων:

«Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα έχει στο υπέδαφός της το 90% των συνολικών κοιτασμάτων νικελίου και κοβαλτίου σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση και η ΛΑΡΚΟ για 6 δεκαετίες είναι η μοναδική επιχείρηση που τα επεξεργάζεται, προμηθεύοντας με την παραγωγή της κοβαλτιούχο νικέλιο σε μεγάλους παραγωγούς ανοξείδωτου χάλυβα.

Μας πνίγει το δίκιο, διότι δεκαετίες τώρα καμία παρέμβαση δεν έγινε από την Ευρωπαϊκή Ενωση για να λυθεί το ζήτημα της Ενέργειας και η ΛΑΡΚΟ να προμηθεύεται με ίδιες τιμές που προμηθεύονται ανάλογες επιχειρήσεις, αλλά και το ζήτημα της χρηματοδότησης για τον εκσυγχρονισμό της και την παραπέρα ανάπτυξή της, με την κατασκευή μονάδας ανοξείδωτου χάλυβα.

Αγανακτούμε που ενώ δίνονται δισ. ευρώ "ζεστού" χρήματος και προνομιακών παραχωρήσεων σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, για τη ΛΑΡΚΟ υπάρχει μόνο "πρόστιμο κρατικών ενισχύσεων", υπάρχει μόνο "αναγκαστική διακοπή οικονομικής συνέχειας", κι αυτό για διαδικασίες που δεν έγιναν σωστές ή έγιναν συνειδητά λάθος με ευθύνη των κυβερνήσεων. (...)

Θέλουμε απάντηση στο ερώτημα: Γιατί δεν γίνεται υποχρεωτική η ανάπτυξη της ΛΑΡΚΟ με την κατασκευή μονάδας ανοξείδωτου χάλυβα, η οποία θα γίνει σε γραμμή παραγωγής και χρειάζεται 90% λιγότερη Ενέργεια από ό,τι χρειάζεται μία άλλη βιομηχανία παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα στην Ευρωπαϊκή Ενωση; (...) Καράβια έρχονται και το φορτώνουν (σ.σ. το νικέλιο) με προορισμό άλλες βιομηχανίες, οι οποίες το ξαναζεσταίνουν, το ξανακάνουν ρευστό για να το επεξεργαστούν σε ανοξείδωτο χάλυβα, ενώ θα μπορούσε όπως είναι ρευστό σε γραμμή παραγωγής να βγαίνει κατευθείαν ανοξείδωτος χάλυβας στην Ελλάδα.

Προτιμητέος επενδυτής ανακηρύχθηκε η κοινοπραξία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ. Εχουμε κάνει αίτημα συνάντησης αλλά δεν έχει ανταποκριθεί ακόμα, γεγονός που μας κάνει να υποψιαζόμαστε ότι δεν θέλουν επαφές με τα συνδικαλιστικά όργανα των εργαζομένων, επιβεβαιώνοντας τις υποψίες μας ότι τους εργαζόμενους στην Ευρωπαϊκή Ενωση θέλουν να τους κάνουν μοντέλο Κατάρ. (...)

Σας απευθύνουμε τα εξής ερωτήματα:

-- Θα επαναλειτουργήσει η ΛΑΡΚΟ, και αν ναι, πότε;

-- Ποιο είναι το σχέδιο εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης; Θα αναπτυχθεί στο πλαίσιο της "πράσινης ανάπτυξης" η παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα;

-- Τι θα γίνουν οι εργαζόμενοι στις 15 Ιουλίου που λήγουν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου;

-- Τι θα κάνει η Ευρωπαϊκή Ενωση έτσι ώστε να υποχρεώσει τις ελληνικές κυβερνήσεις, όπως τις υποχρέωσε με το πρόστιμο των κρατικών ενισχύσεων, να φτιάξουν μία επιτροπή που θα εξετάσει τις καταγγελίες μας, τις δικαστικές αγωγές, έτσι ώστε να δοθεί πολιτική λύση στο γεγονός που με τεκμήρια το αποδεικνύουμε ότι δεν εφαρμόστηκε ούτε ο νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση το 2020, και οι περικοπές που έχουμε υποστεί οι εργαζόμενοι είναι κατά 17% παραπάνω από αυτές που προέβλεπε; (...)

Οπως καταλαβαίνετε, οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δεν μπορούν να δοθούν τώρα και γι' αυτό αιτούμαστε με πρωτοβουλία σας να υποχρεωθούν η κυβέρνηση και οι νέοι ιδιοκτήτες να απαντήσουν και να ξανασυζητηθεί το ζήτημα, στη βάση των απαντήσεων και των δεδομένων που θα έχουμε».

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Αποτελεί πρόκληση, την ίδια ακριβώς περίοδο που η ΕΕ ανακοινώνει άρση των όποιων περιορισμών για τις κρατικές ενισχύσεις υπέρ των βιομηχάνων στην Ευρώπη, επικαλούμενη τον ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ και το αντίστοιχο σχέδιο αμερικανικών κρατικών ενισχύσεων (IRA), αυτές που ζητά την ανάκλησή τους να είναι αυτές της ΛΑΡΚΟ. Αλλωστε, με αυτές τις απαιτήσεις ως όχημα και την πολιτική που άσκησαν όλες οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα αυτά τα χρόνια, όπως και η σημερινή της ΝΔ, πέτυχαν τον στόχο τους τελικά η ΛΑΡΚΟ να ιδιωτικοποιηθεί, με τον νέο ιδιοκτήτη της, τον όμιλο ΤΕΡΝΑ, να αγοράζει "μπιρ παρά" μια επιχείρηση πραγματικό θησαυρό. (...) Η κατάσταση όμως για τους εργαζόμενους είναι εκρηκτική. Παραμένουν απλήρωτοι, με την κυβέρνηση να συνεχίζει τον εμπαιγμό, αφήνοντας τις οικογένειές τους ξεκρέμαστες.

Το κύριο ζήτημα είναι ότι συνεχίζεται το να μη δίνονται απαντήσεις από κυβέρνηση και ιδιοκτήτες πάνω στο κρίσιμο θέμα της επαναλειτουργίας της ΛΑΡΚΟ και ιδιαίτερα στο μέλλον των εργαζομένων.

Φέρνουμε στην Ευρωβουλή τη φωνή των εργατών της ΛΑΡΚΟ, των οικογενειών τους, του λαού της Λοκρίδας, της Φθιώτιδας, της Βοιωτίας, των Ψαχνών Εύβοιας, της Σιάτιστας, που ΕΕ, κυβερνήσεις και μεγαλοσυμφέροντα τους καταδικάζουν στον μαρασμό, στην ανεργία, στη φτώχεια.

Είμαστε στο πλευρό τους για να διασφαλιστεί η ενιαία και συνολική παραγωγική λειτουργία της ΛΑΡΚΟ, σε ένα ασφαλές περιβάλλον για τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους, με όλες τις θέσεις εργασίας και την καταβολή του μόχθου τους στο 100%».