Τον λόγο πήραν πάνω από 100 συνδικαλιστές, μεταφέροντας πείρα από τη δράση για την οργάνωση της πάλης στους χώρους δουλειάς. Κοινή διαπίστωση ήταν ότι μετά από πολλά χρόνια σε μια τέτοια πανελλαδική συνάντηση «όλοι είχαν κάτι να πουν και όλοι είχαν να ακούσουν», αφού τα τελευταία χρόνια πράγματι έχουν γίνει σημαντικές εργατικές κινητοποιήσεις σε μεγάλους χώρους δουλειάς και κλάδους.

Η Πανελλαδική Σύσκεψη έκανε κτήμα όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων τα πλούσια συμπεράσματα που βγαίνουν από τους χώρους δουλειάς, ώστε αυτά να αξιοποιηθούν για την καλύτερη οργάνωση των επιμέρους αγώνων αλλά και τον καλύτερο συντονισμό, την ανάπτυξη κοινής αγωνιστικής δράσης ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Ξεχωριστές ήταν οι στιγμές με τον συνδικαλιστή που συγκινήθηκε για τη στήριξη που πήρε το σωματείο στον αγώνα του, αλλά και με τους συνδικαλιστές που είτε συμμετείχαν για πρώτη φορά στη διαδικασία είτε τούτη τη φορά είχαν πάρει οριστικά την απόφαση συμπόρευσης με το ΠΑΜΕ, και ένιωσαν την ανάγκη να το εκφράσουν στην ομιλία τους. Μεγάλη αξία έχει και το γεγονός της συμμετοχής συνδικαλιστών που προέρχονται από διαφορετική αφετηρία σε σχέση με τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Ο συνδετικός κρίκος όσων συμμετείχαν είναι η κοινή έγνοια πώς τα συνδικάτα μπορούν να δράσουν εκπροσωπώντας έμπρακτα τα συμφέροντα των εργαζομένων, πώς θα γίνουν βήματα για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, σε συνεχή αναμέτρηση με κυβερνήσεις, εργοδοσία και εργατοπατέρες.

Η Πανελλαδική Σύσκεψη ανέδειξε τον εξαιρετικά σημαντικό ρόλο του ΠΑΜΕ για να μπορέσει όχι μόνο να μείνει αναμμένη η σπίθα της ταξικής πάλης αλλά και να δυναμώνει στο πέρασμα του χρόνου, με τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ να αποκτούν ακόμα πιο σίγουρο, πιο δυνατό κοινό βηματισμό, με σαφή ταξικό προσανατολισμό.

Ενα ακόμα χαρακτηριστικό της Πανελλαδικής Σύσκεψης ήταν η μαζική παρουσία της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης, εργαζόμενοι που μπήκαν στη δουλειά και στον αγώνα στα χρόνια της προηγούμενης κρίσης, αναδείχθηκαν στα σωματεία τους σε συνθήκες γενικευμένης ισοπέδωσης των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Μια φουρνιά που με τη συμμετοχή της στα συνδικάτα και από θέσεις ευθύνης ενισχύει την πίστη στην οργανωμένη συλλογική δράση, κόντρα στη μοιρολατρία και την υποταγή, δείχνει ότι οι αγώνες που δόθηκαν σε συνθήκες φαινομενικής αδράνειας έπιασαν τόπο.

Η Πανελλαδική Σύσκεψη ανέβασε τον πήχη πιο ψηλά. Η «επόμενη μέρα» βάζει στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα το καθήκον τα συμπεράσματά της να γίνουν όπλο για κάθε συνδικάτο, για τους εργαζόμενους, για να μην τους βρει απροετοίμαστους μπροστά στις νέες σκληρές μάχες που έρχονται.

Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν με την έγκριση της νέας Γραμματείας του ΠΑΜΕ, που αποτελείται από συνδικαλιστικά στελέχη από όλους τους κλάδους, από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Σε αυτή μετέχουν οι πρόεδροι και μέλη ΔΣ των Σωματείων, των Εργατικών Κέντρων και των Ομοσπονδιών που πρωταγωνίστησαν σε όλους τους μεγάλους αγώνες των τελευταίων χρόνων και έγιναν σημείο αναφοράς για όλους τους εργαζόμενους και τον λαό. Π.χ. από την Ομοσπονδία Οικοδόμων, την Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Γιατρών, τη ΛΑΡΚΟ, την COSCO, την «e-food» κ.λπ.

Η Πανελλαδική Σύσκεψη διήρκεσε δύο μέρες, σχεδόν 20 ώρες. Οπως ήδη αναφέραμε, συμμετείχαν 2.000 συνδικαλιστές και έγιναν περίπου 100 ομιλίες. Τοποθετήσεις όχι απλά για να καταγραφούν στα πρακτικά, αλλά συγκροτημένες, οι οποίες μετέφεραν πολύτιμη πείρα για τους τρόπους οργάνωσης του αγώνα στους χώρους δουλειάς. Ακούστηκαν με προσοχή, κάτι που έγινε φανερό από τις αντιδράσεις του ακροατηρίου αλλά και τα «δάνεια» που έπαιρνε ο ένας ομιλητής από τον άλλο.

Αυτή η ολοζώντανη συλλογική διαδικασία, η ουσιαστική συζήτηση για τις ανάγκες της εργατικής τάξης, ήταν ένα επίτευγμα των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Ηταν το αποτέλεσμα των εκατοντάδων περιοδειών, συσκέψεων, συνελεύσεων, συνεδριάσεων ΔΣ σωματείων, για να γίνει η Σύσκεψη υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων. Των προσπαθειών όσων είχαν επιφορτιστεί με την ευθύνη να βρεθεί ο χώρος, να είναι όλα στη θέση τους, να ετοιμαστούν έγκαιρα και να διακινηθούν τα υλικά, να οργανωθεί η υποδοχή, να μη λείψει τίποτα στους αντιπροσώπους των σωματείων, όπως για τη διαμονή και τη σίτισή τους. Να οργανωθούν το λαϊκό γλέντι και η διεθνής εκδήλωση με τις ξένες αντιπροσωπείες. Ενας τεράστιος όγκος δουλειάς, που τον κατόρθωσαν όχι «επαγγελματίες», αλλά οι άνθρωποι του μεροκάματου και του αγώνα, παράλληλα με την οργάνωση της πάλης.

Και αυτό έγινε κατορθωτό γιατί το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο έχει στην προμετωπίδα τη γραμμή της ταξικής πάλης, έναν προσανατολισμό δηλαδή που μπορεί να εκφραστεί αποτελεσματικά μέσα από συνδικάτα που γίνονται πόλος έλξης των εργαζομένων, προωθούν τις ζωντανές συλλογικές - μαζικές διαδικασίες, ξορκίζουν τη λογική της ανάθεσης και δίνουν πολλούς λόγους στους εργαζόμενους να συμμετέχουν σε αυτά ενεργά, να διαμορφώνουν τους στόχους πάλης για μια ζωή με αξιοπρέπεια.

Ολα αυτά έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τη γραμμή της ταξικής συναίνεσης, την οποία εκπροσωπούν τα σκιάχτρα του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, που θέλουν τα συνδικάτα αποστεωμένους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς, στην υπηρεσία των εργοδοτών. Ολοι έχουμε γνώση των διαδικασιών που οργανώνουν αυτές οι δυνάμεις, όπου κυριαρχεί ο εκφυλισμός, ακόμα και η νοθεία, με ανούσιες τοποθετήσεις μπροστά σε άδειες αίθουσες και τις αποφάσεις να παίρνονται «αλλού», μακριά από τους εργαζόμενους και σε βάρος τους.

Ο «Ριζοσπάστης» στις επόμενες σελίδες παρουσιάζει εκτενή αποσπάσματα από την κεντρική εισήγηση και το διεκδικητικό πλαίσιο που παρουσιάστηκαν στη Σύσκεψη.