Το «παρών» στην εκδήλωση έδωσε αντιπροσωπεία της δημοτικής αρχής Πάτρας με επικεφαλής τον δήμαρχο Κώστα Πελετίδη, μέλος της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ.

Μετά την παρουσίαση πραγματοποιήθηκαν σύντομες παρεμβάσεις από τον Κώστα Δραγώτη, διευθυντή της ΜΕΘ του ΓΝ «Αγιος Ανδρέας», την Βίκυ Αλεξανδροπούλου, διευθύντρια της Παιδιατρικής κλινικής του «Καραμανδάνειου» Παιδιατρικού Νοσοκομείου, και τον Χρήστο Δάβουλο, μέλος του Γραφείου της ΤΕ Αχαΐας, παθολόγο στο ΠΓΝ του Ρίου και μέλος του ΔΣ της Ενωσης Ιατρών Νομού Αχαΐας.

Δύο χρόνια μετά την έναρξη της πανδημίας, η έκδοση αυτή επιδιώκει να συνοψίσει τα βασικά συμπεράσματα που προέκυψαν, από τη σκοπιά των συμφερόντων των λαϊκών δυνάμεων, σε αντιπαράθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των αστικών κυβερνήσεων, στην Ελλάδα, στην ΕΕ και παγκόσμια. Οι τεράστιες συνέπειες στη ζωή των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων έφεραν και συνεχίζουν να φέρνουν στο προσκήνιο επιστημονικά, αλλά και ιδεολογικά - πολιτικά ζητήματα, γύρω από τα οποία αναπτύχθηκε σφοδρότατη διαπάλη, η οποία αφορά, εκτός των άλλων, τα αίτια εμφάνισης της πανδημίας, τους τρόπους αντιμετώπισής της, τις ευθύνες των κυβερνήσεων και τις «ευθύνες» των λαών, την κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας, τον ρόλο της επιστήμης και των «επιτροπών των ειδικών», την προστασία των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, τη δημόσια Υγεία - πρόληψη, τον ταξικό χαρακτήρα των επιπτώσεων στην υγεία της εργατικής τάξης και των λαϊκών δυνάμεων, τον ρόλο του ιδιωτικού τομέα στην Υγεία, τις επιπτώσεις στην ψυχική υγεία, τους περιορισμούς των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών.

Τα κείμενα της έκδοσης είναι «καταστάλαγμα» δίχρονης συστηματικής παρακολούθησης των εξελίξεων της πανδημίας, που ανατέθηκε στο Τμήμα Υγείας - Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ, με την άμεση βοήθεια και καθοδήγηση από το ΠΓ.

Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του Γ. Σιδέρη.

Η πανδημία ανέδειξε τη σύγκρουση δύο κόσμων, ενός που προβάλλει μέσα από την άνοδο της παραγωγικότητας της εργασίας και της συνεργασίας χιλιάδων ανθρώπων και ενός που δύει, διότι ιδιοποιείται το αποτέλεσμα της κοινωνικής εργασίας και γι' αυτό βάζει όρια επιστημονικά, στη σκέψη, τρομοκρατεί και ευθύνεται για χιλιάδες θανάτους και όχι μόνο.

«Προηγμένα» υγειονομικά κράτη παρά την προβλέψιμη πανδημία, και ενώ είχαν τη δυνατότητα, βρέθηκαν απροετοίμαστα σε υποδομές, εξοπλισμό και προσωπικό, εκατόμβες νεκρών, εμβολιασμός σε μονοψήφια νούμερα του πληθυσμού των πιο φτωχών χωρών του πλανήτη, μετατροπή των συστημάτων Υγείας σε μιας νόσου, την ώρα που η λοιπή νοσηρότητα σκοτώνει ή επιδρά με ασύλληπτους ρυθμούς. Αμύθητα κέρδη των πολυεθνικών φαρμάκου για τα εμβόλια πριν καν αυτά έρθουν.

Με την έκδοση επιχειρούμε να απαντήσουμε στο επιχείρημα ότι «ο ιός δεν κάνει διακρίσεις» σε πλούσιους και φτωχούς.

Τα επίκεντρα της πανδημίας με ρεκόρ κρουσμάτων και θανάτων σε πολλαπλές έρευνες βρέθηκαν να είναι οι φτωχογειτονιές των μεγάλων αστικών πόλεων του πλανήτη, όπως της Νέας Υόρκης, του Λονδίνου, του Σαντιάγο, του Ρίο ντε Τζανέιρο, της Βομβάης. Δεκάδες οι επιστημονικές εργασίες που αποδεικνύουν ότι οι κάτοικοι πυκνοκατοικημένων συγκροτημάτων και περιοχών, περιοχών υψηλής ατμοσφαιρικής ρύπανσης, οι Βιομηχανικές Ζώνες επλήγησαν ανισότιμα.

Ας δούμε άλλο ένα παραμύθι, ότι η πανδημία ήταν μια απρόβλεπτη απειλή.

Αλλά, αλήθεια, για ποια απρόβλεπτη απειλή μιλάνε όταν ο ίδιος ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, μόνο κατά το χρονικό διάστημα 2011 - 2018, αναφέρει πως ήρθε αντιμέτωπος με σχεδόν 2.500 επιδημίες, ενώ από το 2009 μέχρι σήμερα μετρούμε 7 περιπτώσεις σοβαρών επιδημιών (Η1Ν1, Εμπολα, SARS, MERS, Γρίπη των πτηνών, Ζίκα, SARS-CoV-2);

Η εμφάνιση μιας πανδημίας στην εποχή μας δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία», όσο και αν παρουσιάζεται έτσι από τις αστικές κυβερνήσεις.

Επιπλέον, πώς μπορεί να θεωρείται αόρατος ένας εχθρός για τον οποίο τον πρώτο χρόνο είχαν δημοσιευτεί 99.000 και μέχρι σήμερα έχουν δημοσιευτεί 234.000 εργασίες;

Οι «αντοχές» των συστημάτων Υγείας ξεπεράστηκαν επειδή τα υλικά πάνω στα οποία οικοδομούνταν ήταν σάπια, επειδή καθορίζονται με βάση το κέρδος και τις κάθε φορά αντοχές της καπιταλιστικής οικονομίας.

Για παράδειγμα, στο Μπέργκαμο, μετρώντας πάνω από 16.000 θανάτους από COVID-19 σε έναν μήνα, όπου οι αυτοκινητοβιομήχανοι αρνούνταν έστω και το παραμικρό μέτρο προστασίας στους χώρους δουλειάς, πόσο μάλλον το κλείσιμό τους για τις πρώτες μέρες.

Στη χώρα μας η πανδημία βρήκε το ΕΣΥ σοβαρά υποστελεχωμένο, με πάνω από 30.000 κενές οργανικές θέσεις προσωπικού και 6.000 κενές οργανικές θέσεις γιατρών, με παντελή απουσία Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

Οι «αντοχές» του συστήματος δεν διαμορφώθηκαν μόνες τους. Αφού με την αντιλαϊκή τους πολιτική όλες οι εναλλασσόμενες αστικές κυβερνήσεις τις διαμόρφωσαν, μετά τις επικαλούνται αποσιωπώντας φυσικά την αιτία.

Η πανδημία φανέρωσε τη χρεοκοπία των εμπορευματοποιημένων συστημάτων Υγείας. Αυτός είναι ο λόγος που αυτά έγιναν φύλλο και φτερό και άφησαν απροστάτευτο τον κάθε λαό, που χιλιάδες ασθενείς αποκλείστηκαν, άλλοι από τις αναγκαίες εξετάσεις, άλλοι από θεραπείες και χειρουργεία, για να αντέξει την «πίεση» των ασθενών από Covid-19.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που δείχνουν ότι ο ιδιωτικός τομέας Υγείας κάθε άλλο παρά αδιάφορος έμεινε στην πανδημία. Οχι από την πλευρά της συμβολής στην αντιμετώπισή της, αλλά ως αξιοποίηση της ευκαιρίας για «δουλειές». «Διέθεσε» ελάχιστες κλίνες, με διπλασιασμό των νοσηλίων, η κερδοσκοπία με τα τεστ έφτασε σε αστρονομικά επίπεδα, έως και 350 ευρώ το τεστ.

Το ΚΚΕ είχε μεγάλη συμβολή ώστε μαζί με τα μέτρα προστασίας, ο λαός να παλέψει, να μην υποκύψει στην οργανωμένη τρομοκρατία από το κεφάλαιο, τα αστικά κόμματα και ΜΜΕ περί «ατομικής ευθύνης», για να αποκρύψουν την ευθύνη του κράτους, την κυβερνητική ευθύνη. Φταίνε τα «μυστικά πάρτι της νεολαίας», «τα οικογενειακά τραπέζια», όμως κουβέντα δεν βγάζουν για τους χώρους και τις πληθυσμιακές ομάδες που δεν έχουν να πουν ούτε αυτά τα σαθρά επιχειρήματα. Τι έγινε, για παράδειγμα, στους οίκους ευγηρίας, στις δομές προσφύγων και μεταναστών, στις δομές χρονίως πασχόντων, στα σχολεία, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στους τόπους δουλειάς;

Μέσα σε αυτά τα δύο και πλέον χρόνια αποδείχτηκε πως τα διάφορα επιδημιολογικά μοντέλα ήταν υποταγμένα στη δοσμένη οικονομία, την καπιταλιστική, και τους δοσμένους κλάδους της βιομηχανίας της. Ενιαίο κριτήριο ήταν η αντιμετώπιση των επιπτώσεων στην οικονομία από τη σκοπιά της στήριξης του κεφαλαίου, πράγμα ασύμβατο με την υγεία του λαού.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα με τη συμβολή του ΚΚΕ αποδόμησε το επικίνδυνο και παραλυτικό αφήγημα της κυβέρνησης της ΝΔ για «εθνική ενότητα». Δεν της πέρασε, παρόλο που πολύτιμο συμπαραστάτη είχε τον ΣΥΡΙΖΑ, του «θα λογαριαστούμε μετά», της «εθνικής συνεννόησης», του «πολιτικού μορατόριουμ», «των υπουργών κοινής αποδοχής» για «επίταξη του ιδιωτικού τομέα αλλά ...σε λογικές τιμές», για «μέτρα ενίσχυσης της δημόσιας Υγείας αλλά ...πάντα κοστολογημένα».

Με αφορμή το θέμα του εμβολιασμού είναι σαφές ότι η κάθε αστική κυβέρνηση προσπάθησε να ταυτίσει τις επιφυλάξεις και τον φόβο ενός τμήματος του πληθυσμού με ακροδεξιές - συνωμοσιολογικές απόψεις που δεν είναι καθόλου αυθόρμητες.

Το εμβόλιο αξιοποιήθηκε για να μετατοπιστεί η συζήτηση, να ενισχυθούν ο «κοινωνικός αυτοματισμός», η διαίρεση των εργαζομένων, για να χτυπηθεί η μόνιμη σταθερή δουλειά με «προκάλυμμα» τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς.

Στη χώρα μας, οι περιοχές με τα χαμηλότερα ποσοστά εμβολιασμού είναι οι λαϊκές γειτονιές, οι κάτοικοι χαμηλού οικονομικού επιπέδου και μόρφωσης. Σε αυτές είναι ισχυρότερη η παρέμβαση των αντιεμβολιαστικών ομάδων που αποτελούν ένα από τα καλύτερα αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση της σκέψης.

Είμαστε πεισμένοι ότι η ανθρωπότητα θα μετρούσε λιγότερα θύματα, περισσότερες ανθρώπινες ζωές θα είχαν σωθεί, αν δεν υπήρχαν ο παράγοντας «κέρδος», ο οικονομικός και γεωπολιτικός ανταγωνισμός μεταξύ των κρατών και των επιχειρηματικών ομίλων, αν η Υγεία δεν «πουλιόταν και αγοραζόταν».

Το ΚΚΕ παλεύει για μια κοινωνία με τέτοια οργάνωση της παραγωγής και των υπηρεσιών, όλης της οικονομίας, που η ανάπτυξή της θα καθορίζεται με αποκλειστικό γνώμονα τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και στην Υγεία.

Το βασικό εμπόδιο δεν είναι άλλο από το καπιταλιστικό κέρδος, την καπιταλιστική ιδιοκτησία και την πολιτική εξουσία των καπιταλιστών. Ο λαός μας μπορεί να συνειδητοποιήσει αυτήν την αλήθεια από την ίδια του την πολιτική πείρα μέσα από τη συμμετοχή του στην πάλη, μαζί με το ΚΚΕ.