Εκκληση στην ελληνική πολιτεία να εξαντλήσει τα περιθώρια κοινωνικής ευαισθησίας και ανθρωπισμού, παρέχοντας άδεια παραμονής στους κατατρεγμένους που τον περασμένο Δεκέμβρη βρήκαν καταφύγιο στα Χανιά, απευθύνουν με ανοιχτή επιστολή τους παράγοντες του δημόσιου βίου, αλλά και απλοί πολίτες της πόλης. Η επιστολή απευθύνεται στον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Μ. Χρυσοχοΐδη, και στον γενικό γραμματέα του υπουργείου, Δ. Ευσταθιάδη.

Την υπογράφουν, μεταξύ άλλων, ο μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου, Ειρηναίος, ο νομάρχης Χανίων, Γεώργιος Κατσανεβάκης, ο δήμαρχος Χανίων, Γεώργιος Τζανακάκης, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, Εμμανουήλ Χαριτάκης, η πρόεδρος του Γενικού Τμήματος Πολυτεχνείου Κρήτης, Ελένη Παπαδοπούλου, οι διδάσκοντες στο Πολυτεχνείο της Κρήτης Ιωάννης Σαριδάκης, καθηγητής, Γεώργιος Αβδελάς, καθηγητής, Γεώργιος Καρατζάς, αναπληρωτής καθηγητής, Βασίλειος Γκέκας, καθηγητής, Γεώργιος Λιοδάκης, καθηγητής, Δημήτριος Πατέλης, επίκουρος καθηγητής, Μιχαήλ Φραγκομιχελάκης, επίκουρος καθηγητής και Νικόλαος Πασαδάκης, λέκτορας.

Συνολικά 90 αλλοδαποί κρατούνται στα αστυνομικά τμήματα του Ελληνικού, της Αμυγδαλέζας, αλλά και στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, όπου περιμένουν τις αποφάσεις της ειδικής επιτροπής που θα απαντήσει στις αιτήσεις τους για χορήγηση πολιτικού ασύλου. Η πλειοψηφία τους προέρχεται από το Πακιστάν και υπάρχει μια ομάδα Αφρικανών, κυρίως από τη Σιέρα Λεόνε. Ανάμεσά τους, ένας ανήλικος και τέσσερις γυναίκες. Σύμφωνα με πληροφορίες του «Ρ», η αρμόδια επιτροπή απέρριψε πριν λίγες μέρες 20 αιτήσεις χορήγησης πολιτικού ασύλου. Ολες οι περιπτώσεις αφορούσαν Πακιστανούς.

Η επιστολή αναφέρει:

«Εδώ και τρεις μήνες η χανιώτικη κοινωνία έχει σκύψει με μεγάλο ενδιαφέρον πάνω στο θέμα των προσφύγων που εξαντλημένοι έφτασαν στην Κρήτη στις 3 Δεκεμβρίου 2001, αναζητώντας τη νέα πατρίδα που θα στεγάσει τα όνειρά τους για αξιοπρεπή και ανθρώπινη ζωή.

Οι πολίτες των Χανίων αγκάλιασαν, στην κυριολεξία από την πρώτη στιγμή, τους πρόσφυγες, παρέχοντάς τους κάθε δυνατή βοήθεια σε όλα τα επίπεδα. Υπερασπίστηκαν το δικαίωμά τους στην ελευθερία επιδεικνύοντας ιδιαίτερη ευαισθησία, μην υποκύπτοντας στις ξενοφοβικές και ρατσιστικές τάσεις που τείνουν να γίνουν κυρίαρχες στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Υπερασπίστηκαν επίσης την παράδοση φιλοξενίας του κρητικού λαού, παρέχοντάς τους, από την πρώτη στιγμή, ρούχα, τρόφιμα και κυρίως την πολύτιμη ανθρώπινη επαφή που "διέσωσε" την επίσημη πολιτεία από την όχι καλή εικόνα που θα έμενε χαραγμένη στη μνήμη τους, από το ειδικά διαμορφωμένο κλουβί στο οποίο πρόχειρα τους στοίβαζαν οι αρχές.

Παρά την αντίθετη άποψη της χανιώτικης κοινωνίας, οι πρόσφυγες μεταφέρθηκαν στην Αθήνα και κρατούνται ακόμα και σήμερα, μέχρι - ίσως - την απέλασή τους. Η σκέψη μας, όμως, και το αίσθημα αλληλεγγύης για τους συνανθρώπους μας δεν έσβησε με την αποχώρησή τους από την πόλη μας. Αντίθετα, το ενδιαφέρον μας μεγαλώνει, όσο παραμένουν κρατούμενοι με κίνδυνο να απελαθούν, κάτι που θεωρούμε ότι δε συμβαδίζει ούτε με τη δημοκρατική μας παράδοση, ούτε με τις διεθνείς συνθήκες που έχει υπογράψει η χώρα μας.

Κάνουμε έκκληση, για μια ακόμα φορά, στην ελληνική πολιτεία να επανεξετάσει το ζήτημα, λαμβάνοντας, αυτή τη φορά, υπόψη της το αμέριστο ενδιαφέρον μιας μικρής κοινωνίας που εξακολουθεί να θεωρεί ότι η φιλοξενία στους κατατρεγμένους είναι στοιχείο πολιτισμού και καθήκον κάθε Ελληνα δημοκράτη. Εμείς, που υπογράφουμε αυτήν την επιστολή, σας διαβεβαιώνουμε ότι η κοινωνία των Χανίων είναι έτοιμη να υποδεχτεί ξανά τους πρόσφυγες, αυτή τη φορά ελεύθερους και να συντελέσει στην ομαλή και οργανική ένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο».