Με φόντο την αντιπαράθεση γύρω από την Ουκρανία και την Ανατολική Ευρώπη, οι πρόσφατες δηλώσεις του αρχηγού του γερμανικού Πολεμικού Ναυτικού, αντιναυάρχου Κ. Σένμπαχ, ότι ο Ρώσος Πρόεδρος «θέλει να αντιμετωπίζεται ως ίσος από τη Δύση» και «είναι εύκολο να του δώσουν τον σεβασμό που ζητά και πιθανώς του αξίζει», προκάλεσαν αντιδράσεις εντός και εκτός Γερμανίας και οδήγησαν στην παραίτησή του. Αυτό που δεν «ακούστηκε», όμως, είναι ότι οι δηλώσεις του Γερμανού αξιωματικού έγιναν από την Ινδία, τελευταίο σταθμό πολυήμερης «περιοδείας» γερμανικής φρεγάτας στον Ινδο-Ειρηνικό, με τον Σένμπαχ να προσθέτει στα παραπάνω ότι «ακόμα και η Ινδία και η Γερμανία χρειάζονται τη Ρωσία απέναντι στην Κίνα»... Αντιλαμβάνεται δηλαδή κανείς ότι ο Γερμανός (πρώην) ανώτατος στρατιωτικός δεν έπαθε ξαφνικά κάποιο «βέρτιγκο» και διαφοροποιήθηκε από την επίσημη πολιτική του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία, την ώρα μάλιστα που φουντώνει η πολεμική προπαρασκευή στην Ουκρανία. Αντίθετα, υπερασπίστηκε τη στρατηγική της «μη σύγκρουσης» ΝΑΤΟ - Ρωσίας, προκειμένου να αποδυναμώνεται ο βασικός ανταγωνιστής, που είναι η Κίνα. Η άποψη αυτή δεν είναι βέβαια καινούργια, ειδικά στο ευρωπαϊκό σκέλος του ΝΑΤΟ, όπου, συν τοις άλλοις, οι ισχυρές οικονομίες, όπως η Γερμανία, είναι στενά δεμένες με τη Ρωσία και ο κίνδυνος, οικονομικά και γεωπολιτικά, προέρχεται από τη διείσδυση της Κίνας. Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις ένα πράγμα επιβεβαιώνουν: Οτι το κουβάρι των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών μπλέκεται ολοένα και περισσότερο, μεγαλώνοντας τον κίνδυνο μιας γενικευμένης κλιμάκωσης, με συμμετοχή και της χώρας μας. Και ότι σε συνθήκες πόλωσης ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, ακόμα και «αποχρώσεις» στο «ποιος εναντίον ποιου» τιμωρούνται διά ροπάλου...