Με την πρόταση αυτή, ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε «πάσα» στη ΝΔ να στήσουν μία ψευδεπίγραφη αντιπαράθεση για το ποιος είναι υποτίθεται μεγαλύτερος «σωτήρας» για τον λαό, ποιος πήρε πρώτος το τάδε ή το δείνα αντιλαϊκό μέτρο, όταν η στρατηγική τους είναι κοινή, υπαγορεύεται από τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και από εκεί και πέρα ανταγωνίζονται για το μείγμα διαχείρισης που είναι αποδοτικότερο για το κεφάλαιο, ανάλογα με τη χρονική συγκυρία.

Αυτό φάνηκε με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο όταν ο Κυρ. Μητσοτάκης και ο Αλ. Τσίπρας από κοινού φρόντισαν να βγάλουν εκτός κάδρου τους πραγματικούς υπεύθυνους και τις αιτίες για τη διαρκή λεηλασία του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος. Με τον Κυρ. Μητσοτάκη για να ξεγελάσει τον κόσμο να ανακοινώνει από το βήμα της Βουλής μερικά ψίχουλα για την ακραία φτώχεια, και τον Αλ. Τσίπρα να κατηγορεί την κυβέρνηση για «λάθη», «προχειρότητες» και «ιδιοτέλεια», κρύβοντας ότι η ακρίβεια, τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης φέρουν το στίγμα της ενίσχυσης της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ανάπτυξης που και ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρετεί. Επιπλέον, αμφότεροι συνέχισαν την απαράδεκτη τακτική, αφού ολοκληρώνουν την κοκορομαχία τους, να αποχωρούν μαζί με τις κοινοβουλευτικές τους ομάδες από την Ολομέλεια πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία, δηλαδή πριν μιλήσουν οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί.