- Βάλε μια υπογραφή και γλίτωσε τη ζωή...

- Η ζωή δίχως τιμή είναι κίβδηλο νόμισμα...

- Σκέψου πιο ψύχραιμα, δεν τη χαραμίζει κανείς τη ζωή...

- Χίλιες ζωές αν είχα, θα τις έδινα για το Κόμμα κι αν ανασταινόμουνα τον ίδιο δρόμο θα 'παιρνα. Απ' το μνήμα μου θα φυτρώσει το δέντρο της γνώσης.

Κι άλλος:

- Εμείς πεθαίνουμε για τα ιδανικά μας. Για μια Ελλάδα ευτυχισμένη. Για μια Ελλάδα χωρίς πλούσιους και φτωχούς. Για να απολαμβάνουν όλοι ίσα τα αγαθά των κόπων τους.

- Οποιος πεθαίνει για το Λαό και το Κόμμα κάνει τον καλύτερο θάνατο».

(Πέτρος Κόρφης, Ο δρόμος για το Λαζαρέτο όπως τον βίωσαν οι μελλοθάνατοι)

«Κέρκυρα 3-4-48

Αγαπούλα μου όταν μεγαλώσουν τα παιδιά μας θέλο να τα διδάξης να αγαπήσουναι το Λαό, να παλεύουν για τα συμφέροντά του, να αγαπάνε το δίκιο, ναγωνίζονται γιαυτό, έστο κι αν χρειαστεί να δώσουνε και την ζωή τους. Ακόμα δήδαξέτα ν' αγαπήσουνε και να γίνουν μέλοι του Ηρωηκού αυτού Κόματος που λέγεται Κ.Κ.Ε. Τελειώνοντας σας ζητό συγνώμη εάν άθελά μου στον καιρό της συμβίωσής μας έτιχε να σας στενοχωρήσω. Σας φυλώ Γλυκά ο αγαπημένος σας σύζυγος, και γαμπρός σας. Οσον για σένα αγαπούλα μου και ξεψυχώντας θα σαγαπώ όπως σαγαπούσα πάντοτε. Τούλα μου επίτρεψέ μου και δέξου τα πιο θερμά μου και λατρευτά φυλιά εκ μέρους μου. Ο Αγαπημένος σου Σύζηγος. Φύλα μου τα παιδιά που εγώ δεν πρόλαβα να τα χαρώ».

(Απόσπασμα από γράμμα του Ηλία Λιάκουρα, μέλους του ΚΚΕ από την Αθήνα, κλωστοϋφαντουργού, προς την οικογένειά του. Εκτελέστηκε 3/4/1948. Ηταν 27 χρονών)