Γενική επιδείνωση παρουσιάζει η κατάσταση στον Λίβανο, έναν χρόνο μετά την καταστροφική έκρηξη της 4ης Αυγούστου 2020 στο λιμάνι της Βηρυτού, με τους 214 νεκρούς και 6.500 τραυματίες. Από τότε μέχρι σήμερα οι έρευνες για τον εντοπισμό και την τιμωρία των υπευθύνων «σέρνονται», λόγω των συμφερόντων τμήματος της αστικής τάξης που συνδέονται με το λιμάνι, που αποτελεί χρυσωρυχείο για το λιβανέζικο κεφάλαιο.

Ο λαός αγωνίζεται να επιβιώσει απέναντι στη χρεοκοπία που του προκαλούν οι πολιτικές των κυβερνήσεων εδώ και δεκαετίες, ενώ έρευνα της UNICEF για τις επιπτώσεις της έκρηξης στη ζωή των κατοίκων της Βηρυτού, που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα, επιβεβαιώνει τη νέα επιδείνωση μίας ήδη άσχημης κρίσης, που ξεδιπλώνεται από το φθινόπωρο του 2019:

• 7 στα 10 νοικοκυριά ζήτησαν πέρυσι βοήθεια σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες. Το 98% αυτών χρειαζόταν οικονομική βοήθεια, το 78,8% τρόφιμα και το 95,3% βοήθεια σε βασικές υπηρεσίες.
• 1 στις 3 οικογένειες (34%) έχει παιδιά που υποφέρουν από ψυχολογικά τραύματα εξαιτίας του περσινού εφιάλτη. Το ποσοστό αυτό στους ενήλικες αφορά σχεδόν έναν στους δύο, καθώς το 45,6% υποφέρει από ψυχολογικές διαταραχές και έντονο άγχος.
• 4 στα 10 νοικοκυριά έχει τουλάχιστον ένα μέλος που έμεινε άνεργο εξαιτίας της έκρηξης. Το 51% αυτών δεν έχει ξαναπιάσει έκτοτε δουλειά.
• Το 47,5% των οικογενειών είχε τουλάχιστον ένα μέλος της που τραυματίστηκε από την έκρηξη. Το 12,1% έχει έναν ενήλικα που εξακολουθεί να νοσηλεύεται ή να ταλαιπωρείται με γιατρούς και νοσοκομεία.
• 4 στις 10 οικογένειες αναφέρουν ότι μετά την έκρηξη πέρυσι επηρεάστηκε η πρόσβασή τους σε καθαρό τρεχούμενο νερό.

Την ίδια περίοδο ΗΠΑ, Γαλλία και άλλες χώρες της ΕΕ, μαζί με ένα μέρος της λιβανέζικης αστικής τάξης, πιέζουν απαιτώντας την ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων. Γίνεται λόγος για τις λιβανέζικες αερογραμμές («Middle East Airlines»), το καζίνο του Λιβάνου («Casino du Liban») ή τις δημόσιες εταιρείες τηλεπικοινωνιών, ύδρευσης και ηλεκτρισμού. Ωστόσο διάφοροι αναλυτές αναφέρουν ότι τα έσοδα στο κράτος από αυτές τις πωλήσεις θα έχουν μόνο προσωρινό δημοσιονομικό αποτέλεσμα.

Το βέβαιο είναι ότι η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, και μάλιστα σε μια περίοδο όξυνσης του ανταγωνισμού μεταξύ ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην περιοχή και μονοπωλιακών ομίλων, ιδιαίτερα στον τομέα της Ενέργειας. Ειδικά οι διαφιλονικούμενες περιοχές Ισραήλ - Λιβάνου έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όπως και οι νέοι αγωγοί για τις αγορές της Ευρώπης.

Ο Λίβανος αποτελεί κομμάτι ενός γεωπολιτικού «πόκερ» στην Ανατολική Μεσόγειο που είναι «συγκοινωνούν δοχείο» και με τις εξελίξεις στον Περσικό Κόλπο και την αντιπαράθεση με το Ιράν. Η νέα φάση έντασης που επικρατεί τους τελευταίους μήνες στον Περσικό δεν είναι άσχετη με όσα συμβαίνουν στον Λίβανο. Την περασμένη Τετάρτη 4 Αυγούστου, πρώτη επέτειο από την έκρηξη, εκτοξεύτηκαν ρουκέτες από παλαιστινιακές οργανώσεις του Λιβάνου στο Ισραήλ και όλμοι από τον ισραηλινό στρατό σε μεθοριακές περιοχές του Λιβάνου. Ακολούθησαν ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές στον Λίβανο, για πρώτη φορά από τον πόλεμο του 2006, και επακόλουθες εκτοξεύσεις 19 ρουκετών από τη σιιτική οργάνωση «Χεζμπολάχ».

Οι απειλές του Ισραήλ για περαιτέρω κλιμάκωση της στρατιωτικής δράσης στον Λίβανο σχετίζονται και με την προσπάθεια περιορισμού της αυξημένης γεωπολιτικής επιρροής του Ιράν στην ευρύτερη περιοχή.