Ελυσε τα χέρια της εξουσίας, που θέλει τα πάντα θυσία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, η πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας για το κωπηλατοδρόμιο στο Σχοινιά Μαραθώνα. Οπως γράφηκε, με πλειοψηφία 13-10 δόθηκε το «πράσινο φως» για μια ακόμα περιβαλλοντοκτόνο επιλογή της κυβέρνησης, που βέβαια θα εισπράξει μερικά «εύγε» από τους αθάνατους (sic) κηδεμόνες της φιέστας του ντόπινγκ και των πολυεθνικών, που θα υποθηκεύσει την οικονομία της χώρας για πολλά χρόνια και θα βάλει οριστική ταφόπλακα στο Λεκανοπέδιο. Η απόφαση πάρθηκε από την Ολομέλεια κι όχι από το αρμόδιο τμήμα για το περιβάλλον, επειδή υπήρχε ο κίνδυνος να ανέτρεπε τα σχέδια των κυβερνώντων μια και τα κουκιά δεν τους έβγαιναν. Οσο για το σκεπτικό της απόφασης; Οι προσφυγές των πολιτιστικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων κρίθηκαν εκπρόθεσμες, άρα απορριπτέες. Ελλάς του ΠΑΣΟΚιστάν του σωτήριου έτους 2002.

ΟΙΚΟΑΛΙΕΥΜΑΤΑ

Η Ολομέλεια, όμως, έδωσε το ΟΚ και στην κατασκευή κλειστού γυμναστηρίου στο Γαλάτσι, 10.000 θέσεων, παρά την αρνητική γνωμοδότηση της Α` Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και την ύπαρξη ισχυρής μειοψηφίας που υποστήριξε -σύμφωνα πάντα με τα δημοσιεύματα του Τύπου- ότι παραβιάζονται συγκεκριμένες συνταγματικές διατάξεις. Η απόφαση πάρθηκε με 14 ψήφους έναντι 13. Κι ο χορός καλά κρατεί. Σειρά έχουν το αεροδρόμιο του Ελληνικού και η παραλιακή.

Μάλλον κι αυτό θα το φάει η μαρμάγκα ή πιο σωστά ο κ. Βωβός και οι υποστηριχτές του μπετόν και της ασκήμιας (δε λέμε για τα οικονομικά συμφέροντα μια και αποτελεί πλέον κοινοτoπία) του Δήμου Αθήνας και του ΥΠΕΧΩΔΕ. Κι αντί να κρύβονται, έχουν το θράσος να επιχειρηματολογούν για τις επιλογές τους. Βέβαια, έγινε προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά...

ΚΑΙ ΟΙΚΟΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Στις αρχές του Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκε το 7ο Συνέδριο από το Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου στην Ερμούπολη της Σύρου. Ενα συνέδριο που καλύπτει όπως πάντα μεγάλο φάσμα (και αριθμό) εισηγήσεων γύρω από ζητήματα που άπτονται των περιβαλλοντικών επιστημών. Το σύνολο των εισηγήσεων - ανακοινώσεων περιλαμβάνεται σε τρεις καλαίσθητους τόμους, διατίθεται από το ΠΑ και κυκλοφορεί μόνο στα αγγλικά. Το ευρισκόμενο σε μόνιμη ύπνωση ΥΠΕΠΘ, εκτός αν πρόκειται για αντι-μεταρρυθμίσεις- θα έπρεπε να χρηματοδοτήσει και την έκδοση στα ελληνικά το σημαντικό αυτό έργο, εκτός κι αν αυτό αντιβαίνει τη γραμμή της κ. Διαμαντοπούλου. Ούτως ή άλλως η παρούσα έκδοση για τους αγγλόφωνους φοιτητές και επιστήμονες είναι πολλαπλά χρήσιμη.