Οι συμπτώσεις αυτές δεν είναι τυχαίες. Αποτελούν έκφραση ενός συστήματος που η γύμνια του αποκαλύπτεται κάθε φορά που ο λαός βρίσκεται σε κίνδυνο και αποδεικνύεται επιλεκτικά ανίκανο να τον προστατεύσει, ενώ καταγράφει υψηλότατες επιδόσεις στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Το ίδιο ζήσαμε και στην πανδημία, ή στις πρόσφατες πλημμύρες στη Γερμανία. Αν κάτι επιβεβαιώνεται, επομένως, είναι ότι αυτό το σάπιο σύστημα τα έχει φάει τα ψωμιά του. Οτι δεν θέλει και δεν μπορεί να προστατεύσει τον λαό, και ότι συνθλίβει τις πραγματικές του ανάγκες, που πρέπει τώρα πιο μαζικά και αποφασιστικά να βρεθούν στην προμετωπίδα των λαϊκών αγώνων και διεκδικήσεων.