Κατά την παρουσίαση της εξιχνίασης της υπόθεσης χτες, ανακοινώθηκε πως δράστης είναι 49χρονος, κάτοικος Αττικής, ελαιοχρωματιστής, που ομολόγησε τη διάπραξη της κλοπής. Αρχικά είπε ότι είχε τους πίνακες στο σπίτι του «λόγω του πάθους του για την τέχνη», ότι αφαίρεσε ό,τι βρήκε πιο εύκολο και ότι στη συνέχεια φοβήθηκε και έκρυψε τους πίνακες σε δασική περιοχή στο Πόρτο Ράφτη, όπου και βρέθηκαν συσκευασμένοι προκειμένου να μην υποστούν φθορές. Ο δράστης ισχυρίζεται ότι «δεν σκόπευε να πουλήσει τα έργα αυτά στο εξωτερικό». Η γνησιότητα των πινάκων πιστοποιήθηκε από τον τότε διευθυντή του Τμήματος Καλλιτεχνικής Συντήρησης και Ερευνας της Πινακοθήκης.

Πρόκειται για έναν πίνακα του Πάμπλο Πικάσο, «Γυναικείο κεφάλι», που φιλοτεχνήθηκε το έτος 1939 και δωρήθηκε το 1949 από τον ίδιο τον καλλιτέχνη προς τον ελληνικό λαό, ως τιμητική προσφορά για τη γενναία αντίστασή του κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, στο πλαίσιο της δωρεάς έργων Γάλλων προοδευτικών καλλιτεχνών. Μάλιστα, το έργο φέρει και χειρόγραφη αφιέρωση του μεγάλου ζωγράφου προς τον ελληνικό λαό. Ο άλλος πίνακας με τίτλο «Ο ανεμόμυλος Στάμμερ» είναι του Ολλανδού Πιέτ Μοντριάν, φιλοτεχνήθηκε το 1905 και απεικονίζει έναν ανεμόμυλο κατά μήκος ποταμού. Ο τρίτος πίνακας που είχε κλαπεί, ένα σχέδιο του 17ου αιώνα που αποδίδεται στο Ιταλό Γουλιέλμο Κάτσια, φέρεται ότι καταστράφηκε τη μέρα της διάρρηξης.

Η μεγάλη αυτή κλοπή στην Πινακοθήκη είχε φέρει για ακόμα μια φορά στο προσκήνιο τις τραγικές συνέπειες της πολύ χαμηλής κρατικής επιχορήγησης, που είχε και έχει άμεση συνάρτηση και με τα μέτρα προστασίας των συλλογών, αλλά και την ιδιωτικοποίηση πλευρών της λειτουργίας τέτοιων εμβληματικών πολιτιστικών χώρων, που η φύλαξή τους είχε αποδοθεί σε ιδιωτική εταιρεία σεκιούριτι, οι εργαζόμενοι της οποίας, όπως είχε αποδειχθεί τότε, δεν είχαν περάσει από κάποια ειδική εκπαίδευση, που αφορούσε στον τρόπο με τον οποίο γίνεται η φύλαξη και στις ενέργειες που θα έπρεπε να προβούν σε περίπτωση τυχόν κλοπής...