Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνονται στη σελίδα του Πανεπιστημίου, σπουδάζουν κοντά στις 30 χιλιάδες προπτυχιακοί και 1.700 μεταπτυχιακοί, ενώ κοντά στις 2 χιλιάδες είναι και οι ερευνητές που απασχολεί. Είναι επίσης χώρος που απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους, 1.500 μόνιμους και 3.500 με δελτία παροχής, με συμβάσεις έργου.

Είναι αξιοσημείωτο ότι με βάση αυτά τα κριτήρια, στον δείκτη της αναγνωρισιμότητας του επιστημονικού έργου το Πανεπιστήμιο Πάτρας καταλαμβάνει τη θέση 223 μεταξύ των 400 καλύτερων ΑΕΙ σε παγκόσμιο επίπεδο και έρχεται δεύτερο στην Ελλάδα, ενώ οι Σχολές Πολιτικών Μηχανικών, Χημικών Μηχανικών, Μηχανολόγων Μηχανικών και Ιατρικής είναι ανάμεσα στις 200 κορυφαίες του κόσμου.

Τόσο το Πανεπιστήμιο Πάτρας όσο και η Σχολή Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (πρώην ΣΤΕΦ), που εδράζεται στην Πάτρα, ιεραρχούνται ψηλά από την αστική τάξη της περιοχής. Τα προηγούμενα χρόνια αναγνωρίζαμε την επιδίωξη της βαθύτερης διασύνδεσης του Πανεπιστημίου με την αγορά εργασίας, πλέον όμως έχουμε περάσει στην υλοποίηση, με συνεργασίες και σχεδιασμούς, της επιδίωξης αυτής. Χαρακτηριστικό είναι πως παρότι με την καραντίνα οι σχολές έκλεισαν για τους προπτυχιακούς, το ερευνητικό κομμάτι δεν σταμάτησε ούτε μία μέρα, ενώ οι συνεργασίες που υπέγραψε με άλλα Ιδρύματα, Περιφέρειες, επιμελητήρια και επιχειρήσεις είναι πολλές.

Ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα που μαρτυρούν τα παραπάνω, αλλά και επιδίωξη της εμπλοκής των Ιδρυμάτων μας σε στρατιωτικούς - πολεμικούς σχεδιασμούς, είναι τα εξής:

• Η θέσπιση των βιομηχανικών διδακτορικών σε συνεργασία με εταιρείες όπως η «Intracom» και ο «TITAN».
• Η παρέμβαση εταιρειών σε μαθήματα, με διαλέξεις και σεμινάρια, αλλά και η εμπλοκή τους σε προγράμματα σπουδών.
• Η εμπλοκή του εργαστηρίου των Μηχανολόγων Μηχανικών σε έρευνες για drones σε γαλλικές φρεγάτες (Naval Group) και η συμμετοχή του στην επερχόμενη έκθεση για την αμυντική βιομηχανία, προσδοκώντας νέες συνεργασίες με αντίστοιχες εταιρείες, παγκοσμίου βεληνεκούς.
• Η υπογραφή μνημονίου συνεργασίας μεταξύ της ΠΔΕ, του υπουργείου Αμυνας και του ινστιτούτου «Von Karman» (ερευνητικό ινστιτούτο υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ), με συμμετοχή του Πανεπιστημίου Πατρών.
• Η συμμετοχή του στα «αναπτυξιακά» συνέδρια της Περιφέρειας και τα summer schools που οργανώνει.
• Οι συχνές βόλτες του Αμερικανού πρέσβη στο Επιστημονικό Πάρκο και η εκτίμησή του ότι η Πάτρα έχει μια πολύ σημαντική συγκέντρωση εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και ανθρώπινου δυναμικού.
• Η υπογραφή συμφωνίας που εφόσον επιτραπεί νομοθετικά, θα ανοίξει παράρτημα του Πανεπιστημίου Πατρών στην Κίνα.
• Η υπογραφή μνημονίου με τη «Συμμετοχές 5G ΑΕ», για την ανταλλαγή τεχνογνωσίας και τη στήριξη επιχειρηματικών σχημάτων που αναπτύσσουν προϊόντα και λύσεις για την εκμετάλλευση της τεχνολογίας 5G. Επίσης, υπεγράφη μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ του Πανεπιστημίου Πατρών και της «Digital Transformation and Digital Skills» (DT&S) της «Cisco Hellas». Σκοπός της συνεργασίας είναι η ενίσχυση της καινοτομίας, η επιτάχυνση του ψηφιακού μετασχηματισμού, η ενίσχυση των ψηφιακών δεξιοτήτων και η από κοινού ανάπτυξη ερευνητικών δραστηριοτήτων.

Σε όλα τα παραπάνω, συνδετικό ρόλο παίζει το Επιστημονικό Πάρκο, που αποτελεί τον κρίκο μεταξύ Πανεπιστημίου και επιχειρήσεων. Η λειτουργία του έγκειται στη διαμόρφωση ευνοϊκών όρων για τη δημιουργία spin off και start up εταιρειών, για την εκμετάλλευση ευρεσιτεχνιών που δημιουργούνται στα εργαστήρια των σχολών από μεταπτυχιακούς φοιτητές ή υποψήφιους διδάκτορες, για την εμπορευματοποίησή τους. Το 2019 ιδρύθηκε επίσης το Πανεπιστημιακό Ερευνητικό Κέντρο, που αποτελείται από 9 ινστιτούτα συνδεδεμένα με 16 Τμήματα, ενδεικτικά: Το Ινστιτούτο Τεχνητής Νοημοσύνης, το Ινστιτούτο Επιστημών της Θάλασσας και το Ινστιτούτο Υδρογονανθράκων, με στόχο την εκπόνηση μελετών.

Ρόλο θα παίξουν επίσης τα εργαστήρια των Ιδρυμάτων μας, καθώς όπως δήλωσε ο πρύτανης «στα εργαστήρια του Πανεπιστημίου Πατρών εταιρείες θα αξιολογούν τις συσκευές και τις υπηρεσίες που θέλουν να διαθέσουν στο ευρύ κοινό. Τα εργαστήρια του Πανεπιστημίου έχουν επιλεγεί σαν κέντρο για την Ελλάδα». Την ίδια ώρα προωθείται η ενεργειακή αναβάθμιση κτιρίων του Πανεπιστημίου Πατρών.

Οι παραπάνω επιδιώξεις και στρατηγικές επιλογές αντανακλώνται και στο περιεχόμενο και τον προσανατολισμό των σπουδών, στις επαγγελματικές προοπτικές των αποφοίτων, και όχι μόνο στη Πολυτεχνική Σχολή. Βλέπουμε τη στροφή των Παιδαγωγικών Τμημάτων στη ρομποτική και στις νέες τεχνολογίες, τη στροφή της Φυσικομαθηματικής σε κατευθύνσεις που σχετίζονται με τους παραπάνω κλάδους και τη Βιομηχανία, π.χ. τα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ή την Οργανική Χημεία. Στις Σχολές Υγείας συναντάμε, και με τη βοήθεια ΜΚΟ, το πώς ο γιατρός πρέπει να θεραπεύει με ελάχιστα μέσα (άρα και στο μέλλον να δέχεται τις ελλείψεις), ενώ ο φαρμακοποιός διαπαιδαγωγείται σαν έμπορος και ερευνητής Φαρμάκου, προωθείται η έρευνα σε επικερδείς κλάδους όπως τα ηλεκτρονικά τσιγάρα ή τα καλλυντικά. Τέλος, οι φοιτητές των Οικονομικών Σχολών προετοιμάζονται για να διασφαλίζουν την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Εκφραστές όλων των παραπάνω είναι και η πλειοψηφία των καθηγητών, που λειτουργούν ως managers και μετέπειτα ως εκπαιδευτικοί. Στεγάζουν έρευνες, «εκμεταλλεύονται» προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές για να τους «βγάλουν τη δουλειά», να παράγουν έρευνα για τα συμφέροντα ομίλων. Δρουν ως αυθεντίες, προωθώντας ιδεολογήματα στους φοιτητές π.χ. περί ανταγωνιστικότητας, «ο καλός δεν χάνεται» κ.ο.κ.

Δρουν επίσης 18 Φοιτητικές Επιστημονικές Οργανώσεις, οι οποίες παρουσιάζονται ως μη κυβερνητικές, μη κερδοσκοπικές και μη κομματικοποιημένες οργανώσεις, οι περισσότερες παραρτήματα πανευρωπαϊκών οργανώσεων, με στόχους όπως η συνεργασία με επιχειρήσεις, η πρακτική άσκηση σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, η κινητικότητα των φοιτητών και αποφοίτων, η επιχειρηματικότητα, η καινοτομία, η περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση και ο εθελοντισμός.

Ολα τα παραπάνω ιδεολογήματα έρχονται και δένουν και με άλλες αντιλήψεις και απόψεις που ακούγονται μέσα στα αμφιθέατρα και στα μαθήματα από καθηγητές αλλά και από τις άλλες δυνάμεις, όπως ζητήματα παραχάραξης και διαστρέβλωσης της Ιστορίας, θεωρία των «δύο άκρων», «κοινωνικό φύλο» και φεμινισμός, «φαρμακευτική» κάνναβη, ζητήματα διαπάλης πάνω στις εξελίξεις, π.χ. πόλεμος και οικονομική κρίση, κ.ά.

Σε ό,τι αφορά τη δική μας παρέμβαση στα παραπάνω, αν και έχουμε κάνει βήματα στο να παρακολουθούμε τις εξελίξεις στους χώρους μας, συχνά δυσκολευόμαστε να δούμε πώς τα ζητήματα αυτά εκφράζονται στις εξελίξεις στις σχολές, να συζητάμε σταθερά στα Οργανα του Κόμματος και της ΚΝΕ, να εντοπίζουμε πώς τοποθετούνται οι άλλες δυνάμεις, παρότι αποτελούν βασικά πεδία της διαπάλης σήμερα. Αρκούμαστε σε μια θεματική εκδήλωση, στο διάβασμα ενός σχετικού άρθρου στον κομματικό Τύπο ή σε μια διαμαρτυρία απέναντι στις πρυτανικές αρχές και τους προέδρους των Τμημάτων.

Δουλειά με το επιστημονικό αντικείμενο σημαίνει όμως και πολλά παραπάνω: Δουλειά με το περιεχόμενο των μαθημάτων, τα συγγράμματα, τις πτυχιακές και διπλωματικές. Σημαίνει πραγματοποίηση εκδηλώσεων με αυτό και την προοπτική του αποφοίτου, σημαίνει να εντοπίζουμε τα παραπάνω αστικά, οπορτουνιστικά και αντικομμουνιστικά ιδεολογήματα, να απαντάμε σε αυτά και να προβάλλουμε τη θέση μας, σημαίνει πολιτική δράση. Να αναπτύξουμε τα αντανακλαστικά μας, να αντιστοιχίσουμε τις διεκδικήσεις και τον αγώνα μας.

Η δουλειά με το περιεχόμενο, τον προσανατολισμό των σπουδών και τις προοπτικές των αποφοίτων αποτελεί απαραίτητο συμπλήρωμα στη δράση μας στο κίνημα, αλλά και της αυτοτελούς παρέμβασης του Κόμματος, αποτελεί όρο για τη σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου και την παρέμβαση των αστικών και οπορτουνιστικών δυνάμεων.

Ζητούμενο είναι πώς θα αναδείξουμε τις σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας σε μόρφωση, δουλειά και άλλες πλευρές της ζωής (πολιτισμός, αθλητισμός), αλλά ταυτόχρονα να οργανώνουμε και τον αγώνα για τη διεκδίκησή τους.

Το πανεπιστήμιο είναι χώρος που υπολογίζει η αστική τάξη και υλοποιεί ταυτόχρονα τους στρατηγικούς της στόχους, χώρος άμεσα συνδεδεμένος με την αγορά εργασίας, όπου «τρέχουν» καθημερινά έρευνες, προγράμματα και συμφωνίες, τόσο για σκοπούς συνυφασμένους άμεσα με την καπιταλιστική κερδοφορία όσο και για εξοπλιστικούς - στρατιωτικούς. Χρειάζεται επομένως αναβάθμιση της καθοδηγητικής δουλειάς Κόμματος και ΚΝΕ, το πώς η παρέμβαση και λειτουργία μας θα αναβαθμίσει τα πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά της, απαντώντας στους παραπάνω σχεδιασμούς με βάση τη στρατηγική μας.