Το ενδιαφέρον του Χατζηδάκη και της κυβέρνησης για την εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων είναι πέρα για πέρα κάλπικο και υποκριτικό. Στην πραγματικότητα, δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή. Γιατί αν έδιναν, δεν θα απογύμνωναν τον Οργανισμό από προσωπικό, θα «έτρεχαν» την έκδοση των συντάξεων και δεν θα οχυρώνονταν πίσω από αστείες δικαιολογίες περί «πολύπλοκων διαδικασιών», όταν για άλλους λόγους διαφημίζουν τις επιδόσεις τους στην «ψηφιοποίηση» του κράτους. Αλλού είναι επομένως ο καημός τους: Να πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα για τς αντιδράσεις που προκαλούν η ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων και οι νέες ανατροπές που βρίσκονται «στην αναμονή» για το Ασφαλιστικό, προωθώντας την παραπέρα απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από τις υποχρεώσεις τους στα ταμεία, με οδυνηρές συνέπειες για ασφαλισμένους και συνταξιούχους. Αν νομίζουν ότι με τέτοια τερτίπια θα βάλουν στον πάγο την οργανωμένη αντίδραση των εργαζομένων, είναι βαθιά γελασμένοι. Το διαπίστωσαν άλλωστε και με τη μαχητική απάντηση των συνδικάτων στον νόμο - έκτρωμα για τα Εργασιακά.