Χιλιάδες απεργούς που έβαλαν «στον πάγο» τη λειτουργία μεγάλων επιχειρήσεων, ογκώδεις συγκεντρώσεις στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και άλλες μεγάλες πόλεις, μαζικές κινητοποιήσεις από τη μια άκρη της χώρας έως την άλλη: Τα δικά τους «όπλα» αντέταξαν την Πέμπτη στην κυβέρνηση και την εργοδοσία οι εργαζόμενοι, απαντώντας με το απεργιακό τους «μπλόκο» στην προώθηση του νομοσχεδίου - οδοστρωτήρα για τα εργασιακά και συνδικαλιστικά τους δικαιώματα. Με τα ίδια «όπλα» ετοιμάζονται να συνεχίσουν τον αγώνα ενάντια στο αντεργατικό έκτρωμα, που την προσεχή βδομάδα θα συζητηθεί στην Ολομέλεια της Βουλής, κλιμακώνοντας την πάλη τους, με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να προτείνουν την Τετάρτη 16 Ιούνη ως μέρα απεργίας.

Η απεργία της περασμένης Πέμπτης ήταν ένας κρίσιμος σταθμός, μια μάχη που χρόνια είχε να γνωρίσει τέτοια απήχηση, δημιουργώντας κλίμα ανάτασης ώστε τις επόμενες μέρες να ενταθεί ακόμα περισσότερο η αναμέτρηση με κυβέρνηση και εργοδοσία. Μια μάχη που δόθηκε με επιτυχία κόντρα σε «θεούς και δαίμονες»: Που με τη δύναμη της συλλογικής οργάνωσης ακύρωσε εκβιασμούς της εργοδοσίας. Με τη δύναμη της αλληλεγγύης έσπασε στην πράξη δικαστικές απαγορεύσεις όπως στο λιμάνι του Πειραιά, όπου «δεν γύρισε προπέλα» αφού οι ναυτεργάτες απέργησαν καθολικά. Με τη δύναμη της συγκρότησης απεργιακού μετώπου από εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις έστειλε στον αγύριστο τα διαλυτικά σχέδια της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ και τα τερτίπια με τις ημερομηνίες της απεργίας. Και κυρίως, με τη δύναμη της γραμμής πάλης των συνδικάτων, της καθολικής απόρριψης του νομοσχεδίου και όχι του «παζαρέματός» του, της αναζήτησης «θετικών στοιχείων» και «περιθωρίων βελτίωσης».

Ετσι, «νέκρωσαν» εργοτάξια, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, το λιμάνι του Πειραιά, μεγάλοι χώροι δουλειάς όπου σύσσωμοι οι εργαζόμενοι συμμετείχαν στην απεργία και «καταψήφισαν» έτσι το νομοσχέδιο, απαντώντας με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο στις προκλητικές προσπάθειες της κυβέρνησης να παρουσιάσει τις βάρβαρες ανατροπές, την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης ως «πρόοδο» και «εκσυγχρονισμό».

«Κάτω τα χέρια από το 8ωρο»: Αυτό ήταν ένα από τα συνθήματα που έδωσαν τον τόνο στα μπλοκ των απεργών σε όλες τις συγκεντρώσεις, εκφράζοντας την ομόθυμη απαίτηση των εργαζομένων να αποσυρθούν το νομοσχέδιο και οι διατάξεις του που βάζουν «ταφόπλακα» στον σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, να πάρουν τη θέση που τους αξίζει, στον κάλαθο των αχρήστων, μαζί με όλες τις ήδη νομοθετημένες ρυθμίσεις της «ευελιξίας». «8ωρο, Ασφάλιση, σύνταξη, Υγεία, δεν θα τα χαρίσουμε στην εργοδοσία», φώναξαν εργαζόμενοι, νέοι, συνταξιούχοι, στέλνοντας μήνυμα πως τα δικαιώματά τους δεν είναι «δόγματα» του «παρελθόντος» που πρέπει να «ξεπεραστούν», όπως λένε η κυβέρνηση και ο υπουργός της. Στη «σύγχρονη σκλαβιά» που επιβάλλουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, οι διαδηλώσεις αντέταξαν τις απαιτήσεις των εργαζομένων για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων, για αυξήσεις στους μισθούς, για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο και σταθερή δουλειά, για το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο και την ξεκούραση.