Σάββατο 5 Ιούνη 2021 - Κυριακή 6 Ιούνη 2021
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 22
ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ
Τρία χρόνια από τη μεγάλη καταστροφή στο Μάτι

Συνεχίζεται η πάλη για μέτρα ουσιαστικής προστασίας, κόντρα στον πραγματικό αντίπαλο

Copyright 2018 The Associated

Ηταν 23 Ιούλη του 2018 όταν ξεκίναγε ένας εφιάλτης δίχως τέλος για εκατοντάδες κατοίκους και εργαζόμενους στο Μάτι της Νέας Μάκρης, όταν η φονική πυρκαγιά άφηνε πίσω της πάνω από 100 ανθρώπους νεκρούς. Μια ολόκληρη περιοχή μετατράπηκε σε κρανίου τόπο, αποδεικνύοντας σε λίγες μόνο ώρες πόσο εχθρικό είναι το αστικό κράτος για τη ζωή και την προστασία του λαού, αλλά την ίδια στιγμή πόσο αποτελεσματικό είναι στην προώθηση των επιχειρηματικών σχεδιασμών που αποτελούν πάντα το αναμμένο «φιτίλι» δίπλα στις ελλείψεις σε μέσα προστασίας, σε υποδομές και προσωπικό.

Τρία χρόνια μετά, και ενώ υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που μένουν σε κατασκηνώσεις, αφού η αποκατάστασή τους σκοντάφτει στο εγκληματικό ζύγι του «κόστους - οφέλους», το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή αξιοποιείται για να «τρέξουν» διάφορα επιχειρηματικά σχέδια.

Εκείνη την περίοδο, λίγο μετά τις καταστροφές, τα αστικά κόμματα τρώγονταν μεταξύ τους για το ποιος υπηρεσιακός παράγοντας είχε τη μεγαλύτερη ευθύνη, ποιος επικεφαλής υποτίμησε το μέγεθος της φλόγας, ποιος πυροσβέστης δεν έστριψε περισσότερο την κάνουλα της μάνικας. Ο ένας προσπαθούσε να πείσει ότι φταίει η καμένη γη που παρέλαβε και ο άλλος ότι επί δικής του θητείας δεν θα γινόταν ποτέ τέτοιο μεγάλο έγκλημα. Αυτά μέχρι να έρθουν οι επόμενες καταστροφές, όπως έγινε πριν από μερικές μέρες στα Γεράνεια Ορη, για να αποδείξουν ότι το έγκλημα είναι διαχρονικό, δεν έχει να κάνει απλά με την «ανικανότητα» κάποιων κρίκων στον κρατικό μηχανισμό, αλλά έχει έναν βασικό υπεύθυνο: Την εμπρηστική πολιτική της εμπορευματοποίησης της γης και των δασών, που υπηρετούν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, τη γύμνια του κρατικού μηχανισμού σε ό,τι αφορά την πρόληψη και την αντιμετώπιση έκτακτων καταστάσεων κ.ο.κ.

Από περιοδεία του ΚΚΕ τις πρώτες ώρες της καταστροφής στην περιοχή
Από περιοδεία του ΚΚΕ τις πρώτες ώρες της καταστροφής στην περιοχή
Μια πολιτική που όπως έδειξε και το αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο που ψήφισε πέρυσι τέτοιο καιρό η ΝΔ, με την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζει ακάθεκτη, αφού στο όνομα των «πράσινων μπίζνες» και του ανοίγματος νέων πεδίων κερδοφορίας στρώνει το έδαφος για τα επόμενα εγκλήματα. Ο,τι γλιτώνει από τη φωτιά παραδίδεται με άλλους τρόπους στους επιχειρηματικούς ομίλους, όπως γίνεται με τα σχέδια εγκατάστασης αιολικών πάρκων στο Πάνειο Ορος, πάνω από το Λαγονήσι, σε μια περιοχή που χαρακτηρίζεται «Ζώνη Α' Απολύτου Προστασίας» και έχει κηρυχθεί αναδασωτέα μετά τις πυρκαγιές του 2007. Και εδώ η διαφωνία ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ είναι το με ποιους ...όρους θα γίνει η εγκατάσταση ανεμογεννητριών, αν θα γίνει με τον συνεταιριστικό «φερετζέ» των ενεργειακών κοινοτήτων ή απευθείας από τους μονοπωλιακούς ομίλους.

Προδιαγεγραμμένο έγκλημα

Για όλους αυτούς τους λόγους, το ΚΚΕ είχε χαρακτηρίσει την ανείπωτη τραγωδία στο Μάτι χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος. Οι ίδιες δυνάμεις που ευθύνονται για την υποβάθμιση των τομέων δασοπροστασίας και πυρόσβεσης, κάθε φορά που οι εκπρόσωποι του Κόμματος, είτε στη Βουλή είτε στους δήμους είτε στην Περιφέρεια, πιέζουν με Ερωτήσεις και παρεμβάσεις ώστε να υπάρξουν ουσιαστικά μέτρα αντιπυρικής προστασίας, είτε τα απορρίπτουν ασυζητητί είτε διαβεβαιώνουν ότι είναι «πιο έτοιμοι από ποτέ».


INTIME NEWS

Θυμίζουμε ότι τον Μάη του 2018, δύο μήνες πριν την τραγωδία, το Κόμμα μας είχε διοργανώσει ημερίδα με θέμα την πυρασφάλεια και τη δασοπροστασία, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ. Εγκαιρα είχε επισημάνει τους κινδύνους από την υποχρηματοδότηση του Πυροσβεστικού Σώματος, την έλλειψη προληπτικών παρεμβάσεων, τη διατήρηση όλου του αντιδασικού νομοθετικού πλαισίου, που ευνοεί τους αποχαρακτηρισμούς δασών και δασικών εκτάσεων. Είχε μιλήσει για τις διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων ως προς την ιδιωτικοποίηση τομέων της πυροπροστασίας και τον αντίκτυπο που έχει στο αξιόμαχο του Σώματος. Είχε μιλήσει για τους όρους με τους οποίους η εμπορευματοποίηση της δασικής γης οδηγεί σε σφοδρές αντιθέσεις μεταξύ οικονομικών συμφερόντων που επενδύουν σε αυτή.

Ιδια κατάσταση σε όλη την Ανατολική Αττική

Στο Μάτι ο λαός πήρε μία γερή γεύση τι θα πει η ζωή του και οι ανάγκες του να υπονομεύονται από τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Δυστυχώς όμως στην Ανατολική Αττική υπάρχουν δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες περιοχές που έχουν κοινά ρυμοτομικά χαρακτηριστικά, ολόκληρα τμήματα πόλεων που χτίζονται άναρχα, οικισμοί που όλο και μεγαλώνουν. Στην Κερατέα μονάχα, υπάρχουν πάνω από 50 οικισμοί, κάποιοι από αυτούς σε δύσβατες περιοχές. Στο Λαύριο, στον οικισμό του Αγίου Γεράσιμου, λίγο καιρό μετά τα γεγονότα στο Μάτι ο κόσμος ξεσηκώθηκε, γιατί επαναλαμβανόταν και εκεί ακριβώς το ίδιο μοτίβο: Μικροί δρόμοι που δεν κατέληγαν εύκολα στη θάλασσα, καθώς διακόπτονταν από μάντρες. Στο Κορωπί, οι περιοχές της Αγίας Μαρίνας αντιμετωπίζουν σχεδόν κάθε χρόνο πυρκαγιές. Στον Σχοινιά, το πανάκριβο σύστημα πυρόσβεσης είναι 100% παροπλισμένο. Στο Μαρκόπουλο, κάθε χρόνο ξεσπούν φωτιές στους πρόποδες του όρους Μερέντα, κοντά στον σταθμό μεταφόρτωσης απορριμμάτων της περιοχής.


Στην Ανατολική Αττική υπάρχουν πυροσβεστικοί σταθμοί σε Παλλήνη, Κορωπί, Νέα Μάκρη, Λαύριο, Μαρκόπουλο και Ραφήνα. Ολοι τους υποστελεχωμένοι και με γηρασμένο και ελλιπή εξοπλισμό, που συντηρείται από τις φιλότιμες προσπάθειες όσων υπηρετούν εκεί.

Τι έχει αλλάξει τρία χρόνια μετά

Στα τρία χρόνια που μεσολάβησαν άλλαξαν πολλά. Την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ διαδέχτηκε η κυβέρνηση της ΝΔ, την περιφερειακή αρχή του ΣΥΡΙΖΑ (Δούρου) διαδέχτηκε εκείνη της ΝΔ (Πατούλης). Πολλοί ήταν αυτοί που παρέλασαν και υποσχέθηκαν αποκαταστάσεις, ενισχύσεις κ.λπ., από δημάρχους μέχρι πρωθυπουργούς. Ενα πράγμα όμως παρέμεινε ίδιο και με αμείωτη ένταση: Η προσήλωση στο να ψηφίζονται νομοσχέδια εις βάρος των πληγέντων. Νομοσχέδια που στόχο έχουν, μέσα σε όλα τα άλλα, να ανοίξουν τον δρόμο για επιχειρηματική αξιοποίηση της περιοχής, κυρίως τουρισμού πολυτελείας και όχι μόνο. Φαίνεται λοιπόν ότι ο δρόμος για να γίνει «Ριβιέρα» η παραλιακή περιοχή περνάει πρώτα από το «Ναγκασάκι».

Τόσο η στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, όσο και το ειδικό πολεοδομικό σχέδιο για το Μάτι, ανοίγουν επικίνδυνους δρόμους. Συγκεκριμένα, 240 ιδιοκτησίες στην παραλία του Ματιού κρίνονται παράνομες εξαιτίας της εγγύτητάς τους με τη γραμμή του αιγιαλού, ενώ η συντριπτική τους πλειοψηφία ανεγέρθηκε με νόμιμες άδειες. Την ίδια στιγμή, ο «αναπτυξιακός» νόμος παρέχει τη δυνατότητα εξαίρεσης ξενοδοχειακών μονάδων κατόπιν Υπουργικής Απόφασης. Αντίστοιχα ισχύουν και για το Κόκκινο Λιμανάκι. Εχουν βάση οι ανησυχίες ότι και με τους συντελεστές δόμησης που προβλέπονται, και με άλλες φωτογραφικές παρεμβάσεις, θέλουν να μετατρέψουν την περιοχή με διαδικασίες fast track σε τουριστικό πόλο πολυτελείας, μια εξέλιξη άμεσα συνδεδεμένη με την αναβάθμιση του λιμανιού της Ραφήνας.

Τρία χρόνια μετά, οι κάτοικοι ακόμα μαζεύουν τα κομμάτια τους. Ακόμα και σήμερα δεν έχει καθαριστεί ένα σημαντικό και επιβλαβές για τον άνθρωπο και το περιβάλλον μέρος των καμένων, η ανάθεση που έχει κάνει η κυβέρνηση σε εργολάβους κινείται με ρυθμούς χελώνας, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις κάτοικοι αναγκάστηκαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε κόστος και υγειονομική επιβάρυνση. Δεν ισχύει βέβαια το ίδιο για βιομηχανίες της περιοχής, των οποίων πολύ επικίνδυνα απόβλητα χαρακτηρίζονται «ιστορικά» και μπορούν να διατηρούνται σε προαύλιους χώρους ανεξέλεγκτα.

Με τη δύναμη της οργάνωσης, της αλληλεγγύης και της διεκδίκησης

Μπορεί η καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι να ανέδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο τι σημαίνει να υποτάσσονται οι λαϊκές ανάγκες σε αυτές της καπιταλιστικής ανάπτυξης, τι θα πει να μαραζώνουν ζωτικές υποδομές που έχουν σχέση με την πυροπροστασία, ανέδειξε όμως και κάτι άλλο: Τη δύναμη της οργανωμένης εργατικής - λαϊκής πάλης, της αλληλεγγύης και της διεκδίκησης.

Οι κομμουνιστές, τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή δίπλα στον λαό, που δοκιμαζόταν σκληρά. Από το ίδιο βράδυ πέσαμε στην κυριολεξία μέσα στη φωτιά για να βοηθήσουμε, να σώσουμε τον συνάδελφο, τον γείτονα, τον συγγενή. Από την πρώτη ώρα μέχρι και σήμερα μπαίνουμε μπροστά για την ικανοποίηση των αναγκών των πυρόπληκτων, με δεκάδες παρεμβάσεις, από Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια μέχρι τη Βουλή και την Ευρωβουλή.

Στην περιοχή στήθηκε, με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου και Ανατολικής Αττικής, Στέκι Αλληλεγγύης, δίνοντας πρακτική έκφραση στη διάθεση χιλιάδων εργαζομένων από όλη την Ελλάδα, αλλά και από το εξωτερικό, να ενισχύσουν, να βοηθήσουν με όποιον τρόπο μπορούσαν. Καθημερινά λειτουργούσε με τη συμβολή δεκάδων εργαζομένων που σχολούσαν από τη δουλειά τους και έρχονταν να πιάσουν «δεύτερη βάρδια» στο Στέκι, ενώ εκατοντάδες ήταν και αυτοί που δήλωσαν το όνομά τους, σε περίπτωση που χρειαζόταν κάποια βοήθεια, ανάλογα με το αντικείμενό τους (οικοδόμοι, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, φαρμακοποιοί και άλλοι).

Σημαντική ήταν και η συνεισφορά των μικρών αυτοαπασχολούμενων της περιοχής.

Κλιμάκια που οργανώθηκαν σε βάρδιες περιόδευαν σε τακτική βάση ώστε να καταγράψουν τις ανάγκες, να προσφέρουν βοήθεια, να συμπαρασταθούν σε ανθρώπους, οικογένειες που πλέον δεν είχαν κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους και ένιωθαν εγκαταλελειμμένοι.

Επιπλέον, στο Στέκι συγκροτήθηκε Επιτροπή Πυρόπληκτων, που σε συνεργασία με το Εργατικό Κέντρο οργάνωσε τη διεκδίκηση γύρω από βασικές άμεσες ανάγκες του λαού της περιοχής, με διεκδικήσεις άμεσης ενίσχυσης και ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών από χρέη, κ.λπ.

Φωτίζουμε τον πραγματικό αντίπαλο

Ενώ η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έψαχνε να αποδώσει ευθύνες στους ίδιους τους πληγέντες, μιλώντας για «ανθρώπων έργα» και για τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής, οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ σε κάθε φορέα, σε κάθε όργανο της Τοπικής Διοίκησης, είχαν αποφασιστική συμβολή για να βρεθούν στο προσκήνιο οι δίκαιες διεκδικήσεις των πληγέντων, για να μην ξεχαστούν μόλις πέσουν τα φώτα της δημοσιότητας, όπως συμβαίνει συνήθως. Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που καταψήφισε στη Βουλή τη σύσταση της εταιρείας «Μάτι Ξανά», που σκοπό είχε αφενός να κρυφτούν οι διαχρονικές ευθύνες των προηγούμενων αλλά και της τότε κυβέρνησης, αφετέρου να μετατεθεί μεγάλο μέρος τους στις πλάτες των κατοίκων της περιοχής.

Με μια πολύμορφη δραστηριότητα που συνεχίζεται, δεν σταματάμε να στρέφουμε την προσοχή στον πραγματικό αντίπαλο, αυτόν που μετά από κάθε μεγάλο «φυσικό» φαινόμενο αφήνει θύματα και χαμένες λαϊκές περιουσίες.

Γιατί τα έργα αντιπυρικής προστασίας, αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής θωράκισης, δεν υλοποιούνται, επειδή για τους καπιταλιστές και το αστικό κράτος αποτελούν κόστος χωρίς προσδοκώμενα κέρδη. Σε αυτό λοιπόν το σύστημα, που έχει για θεό το κέρδος, βρίσκεται η πηγή του κακού για τις κάθε είδους φυσικές και «αφύσικες» καταστροφές.

Η γη, και η δασική γη, δεν πρέπει να αποτελεί ιδιοκτησία και πηγή πλούτου για τις μεγάλες επιχειρήσεις και ομίλους. Πρέπει να είναι κοινωνική ιδιοκτησία, ώστε να αποτελεί πηγή ευημερίας για τον λαό, μόνο έτσι θα σβήσει κάθε «φιτίλι» που μπαίνει από τους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, πρωτοστατούμε σε κάθε διεκδίκηση για την προστασία του λαού, για υποδομές που θα υπηρετούν τις δικές του ανάγκες. Με επίγνωση ότι σήμερα υπάρχουν όλες οι επιστημονικές και τεχνικές δυνατότητες για την ουσιαστική πρόληψη και προστασία από τέτοιου είδους φαινόμενα. Αλλά και ότι το εμπόδιο που πρέπει να φύγει από τη μέση για να γίνει αυτό πράξη είναι το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, το σάπιο αστικό κράτος, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Αυτή είναι και η μεγαλύτερη τιμή στα τραγικά θύματα του 2018.


Κωστής ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Μέλος του Γραφείου της Τομεακής Επιτροπής Μεσογείων - Λαυρεωτικής του ΚΚΕ, περιφερειακός σύμβουλος Αττικής


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ