Σπαστά ωράρια, διάλυση σταθερού εργάσιμου χρόνου, εκ περιτροπής εργασία, συμβάσεις με ημερομηνία λήξης: Ολα τα έχει το «μενού» του εργασιακού μεσαίωνα και της έντασης της εκμετάλλευσης πάνω στα οποία στηρίζεται η ανάπτυξη της περιοχής. Μια πραγματικότητα εφιαλτική, που έχει διαμορφωθεί από όλες τις κυβερνήσεις για χιλιάδες εργαζόμενους, οι οποίοι ήταν από τους πρώτους που δοκίμαζαν όσα το αντεργατικό νομοσχέδιο έρχεται τώρα να γενικεύσει.

Στα δύο θηριώδη εμπορικά κέντρα στα Σπάτα οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν ήδη το εκρηκτικό μείγμα του «σπαστού» ωραρίου, των συχνών υπερωριών και της δουλειάς την Κυριακή. Το διακεκομμένο ωράριο, το οποίο εδώ και χρόνια προβλέπει ο νόμος, τους υποχρεώνει να πιάνουν δουλειά το πρωί, να σταματούν 3 ή 4 ώρες το μεσημέρι, όταν η κίνηση είναι περιορισμένη, και να επιστρέφουν για να τελειώσουν το ωράριό τους μέχρι το κλείσιμο του καταστήματος. Κάνοντας τους υπολογισμούς και αθροίζοντας τον χρόνο μετακίνησης, που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητος, πολλοί διαπιστώνουν πως γυρίζουν σπίτι μετά από 13, 14 και 15 ώρες! Σε ορισμένες περιπτώσεις τα 11ωρα και οι υπερωρίες είναι καθημερινό φαινόμενο. Στα παραπάνω προστίθεται η δουλειά την Κυριακή, καθώς τα εμπορικά κέντρα έχουν εξασφαλίσει το «πράσινο φως» για να λειτουργούν όλες τις Κυριακές από τις αρχές Μάη έως το τέλος Οκτώβρη. Οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, όπως τονίζει ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, είναι για τους εμποροϋπαλλήλους στον συγκεκριμένο χώρο «αιτία πολέμου», ενώ η πείρα τους επιβεβαιώνει την ανάγκη πάλης για να καταργηθούν οι νόμοι που προβλέπουν «σπαστό» ωράριο, μερική απασχόληση, δουλειά τις Κυριακές.

Πικρή πείρα από τη «διευθέτηση» που ήδη επιβάλλει η εργοδοσία έχουν οι εργαζόμενοι στο αεροδρόμιο. Τους μήνες της θερινής σεζόν, το ωράριο επιμηκύνεται ακόμα και πέρα από το 10ωρο «βάσει των επιχειρησιακών αναγκών» και οι παραπάνω ώρες δουλειάς υποτίθεται ότι «ισοφαρίζονται» με ρεπό και μειωμένο ωράριο τους μήνες και τις μέρες που οι πτήσεις είναι μειωμένες. Ωστόσο, την εξοντωτική δουλειά του καλοκαιριού διαδέχεται η μαζική λήξη των συμβάσεων το φθινόπωρο. Τα νέα εργαλεία που έχει δώσει η κυβέρνηση στην εργοδοσία έχουν επιδεινώσει ακόμα περισσότερο τους όρους δουλειάς: Η αξιοποίηση του προγράμματος «Συν-Εργασία» ανακατεύει διαρκώς το ωράριο των εργαζομένων, που τη μια βδομάδα είναι 4ωρο, την άλλη 5ωρο και πάει λέγοντας, ανάλογα με το πρόγραμμα των πτήσεων. Την ίδια στιγμή που μέρος του προσωπικού παραμένει σε καθεστώς αναστολής, οι εταιρείες κάνουν προσλήψεις νέων εργαζομένων εκμεταλλευόμενες επιδοτούμενες θέσεις εργασίας μέσω προγραμμάτων του ΟΑΕΔ.

Αντίστοιχα, η εμπειρία των συμβασιούχων που κινδυνεύουν να βρεθούν στην ανεργία όποτε θέλει η εργοδοσία, όπως έγινε τον περασμένο Μάρτη, επιβεβαιώνει την ανάγκη του αγώνα για να καταργηθεί και ο νόμος που επιτρέπει στις επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται στο αεροδρόμιο να απασχολούν το προσωπικό με συμβάσεις ορισμένου χρόνου χωρίς κανέναν χρονικό περιορισμό, κρατώντας τους εργαζόμενους σε μόνιμη ομηρία ακόμα και μετά από 10 χρόνια δουλειάς. Ενδεικτικό για το πόσο έχουν αποθρασυνθεί οι εταιρείες απ' αυτό το αντεργατικό πλαίσιο είναι το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι ούτε καν ενημερώνονται για την ημερομηνία λήξης των συμβάσεών τους! Οπως ανέδειξε το Εργατικό Κέντρο με αφορμή τις μαζικές απολύσεις, μετά την πρώτη σύμβαση που υπέγραψαν, οι ανανεώσεις γίνονται «αυτόματα», χωρίς οι ίδιοι να τις έχουν στα χέρια τους ή να γνωρίζουν τη διάρκειά τους.