Μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση με τίτλο «Μαθαίνουμε την ιστορία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην περιοχή μας» πραγματοποίησαν την Κυριακή 25 Απρίλη στο πάρκο «Μνήμες Λιγνίτη» οι Οργανώσεις Βάσεις της ΚΝΕ στην Πτολεμαΐδα.

Η εκδήλωση περιλάμβανε ξενάγηση στο πάρκο και έκθεση που ετοίμασαν οι Οργανώσεις της ΚΝΕ, με τίτλο «Εξορύσσοντας το φως...», για τους σημαντικούς ιστορικούς σταθμούς των αγώνων στα εργοστάσια της ΔΕΗ στην περιοχή, αλλά και για παλαιότερα εργατικά «ατυχήματα». Το συγκεκριμένο πάρκο έχει ιδιαίτερη σημασία για την περιοχή, καθώς δημιουργήθηκε πριν από 10 περίπου χρόνια προς τιμήν όλων των εργαζομένων που έχασαν τη ζωή τους για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Στη διάρκεια της ξενάγησης, στην οποία συμμετείχαν δεκάδες μαθητές και νέοι από την περιοχή, έγινε σύντομη ομιλία από τον Π. Ταταρίδη, συνταξιούχο εργαζόμενο στη ΔΕΗ και μέλος της Επιτροπής Περιοχής Δυτ. Μακεδονίας του ΚΚΕ. Η ξενάγηση - συζήτηση έγινε με αφορμή το θανατηφόρο δυστύχημα πριν από δυο βδομάδες στον ΑΗΣ Αγ. Δημητρίου, το οποίο κόστισε τη ζωή σε δύο εργολαβικούς εργαζόμενους.

Μέσα από τη συζήτηση αναδείχθηκε το πώς διαχρονικά τα σχέδια για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας υπηρετούσαν τις ανάγκες του κεφαλαίου για φθηνή ηλεκτρική ενέργεια, από τις πρώτες κρατικές επενδύσεις για τη δημιουργία της ΔΕΗ μέχρι τις αποφάσεις σε επίπεδο ΕΕ για την «απελευθέρωση» της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και σήμερα με τα σχέδια για το «Green New Deal» και τη λεγόμενη «απολιγνιτοποίηση». Αναδείχθηκαν όχι μόνο οι επιπτώσεις της «απολιγνιτοποίησης» στην περιοχή, αλλά και ότι το σμπαράλιασμα των εργασιακών σχέσεων, οι ελλείψεις ακόμα και σε μέτρα ασφαλείας για τους εργαζόμενους και οι «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης αποτελούν προϋπόθεση για να έρθουν οι «πράσινες» επενδύσεις στην περιοχή.

Στην ομιλία του ο Π. Ταταρίδης αρχικά έκανε μια σύντομη αναδρομή στα πρώτα βήματα της εξόρυξης λιγνίτη στην περιοχή, από τα μέσα του 1920, στον πρώτο σταθμό παραγωγής Ενέργειας από λιγνίτη, το 1956, κ.ο.κ. «Η ΔΕΗ από την ίδρυσή της δεν αποτέλεσε ποτέ μια φιλολαϊκή εταιρεία», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Π. Ταταρίδης. «Στεριώθηκε με τους κόπους και τον ιδρώτα των εργαζομένων και του λαού. Ακόμη και όταν ανήκε 100% στο κράτος, αποτελούσε μηχανισμό αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος μέσου των διογκωμένων τιμολογίων, αλλά και του κάτω του κόστους φθηνού ρεύματος που παρείχε στους μεγαλοβιομήχανους. Η άναρχη εξόρυξη, χωρίς μέτρα προστασίας των εργαζομένων και του περιβάλλοντος, προκάλεσε μεγάλη περιβαλλοντική ζημιά σε εδάφη, αέρα και υδάτινους πόρους. Πολλά χωριά μετεγκαταστάθηκαν, έσβησαν από τον χάρτη για χάρη της εξόρυξης. Με λίγα λόγια, η εξόρυξη και παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τους ιδιώτες (Παυλίδη - Μποδοσάκη) καθώς επίσης και από το κράτος, δηλαδή τη ΔΕΗ, ήταν άναρχη σε βάρος του λαού της περιοχής, με επίκεντρο κάθε φορά την κερδοφορία της ΔΕΗ και των επιχειρηματικών ομίλων.

Οι εργαζόμενοι ήταν αυτοί που πλήρωναν κάθε φορά τους σχεδιασμούς του αστικού κράτους. Πλήρωναν σαν εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, ξαναπλήρωναν και ως κάτοικοι των γύρω περιοχών και με διάφορες συνέπειες που εισήλθαν από την εξορυκτική δραστηριότητα. Από την αρχή η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της αντιλήφθηκαν ότι η συγκέντρωση του εργατικού δυναμικού θα φέρει αγώνες, θα φέρει έκρηξη, και γι' αυτό προσπάθησαν στην αρχή να αποτρέψουν τη δημιουργία συνδικάτων, ενώ παράλληλα έστησαν τα δικά τους, εργοδοτικά συνδικάτα. Ωστόσο υπήρχαν και οι εργαζόμενοι που δεν το έβαζαν κάτω, που αγωνίζονταν».

Στη συνέχεια ο Π. Ταταρίδης σημείωσε ότι ήταν πολλά «τα ατυχήματα υψηλού κινδύνου, που άφησαν εργάτες σακάτηδες, αλλά και χαμηλότερου κινδύνου. Αν συμπεριλάβουμε και τις επαγγελματικές ασθένειες, που στη συντριπτική πλειοψηφία τους δεν είναι καταγεγραμμένες, τότε ανέρχονται σε χιλιάδες. Η συχνότητα των ατυχημάτων πλήθαινε με την αύξηση των εργολαβιών. Ιδιαίτερα από το 1996, που αυξήθηκαν οι εργολαβίες, υπήρξε εκτόξευση των ατυχημάτων. Αιτία των εργοδοτικών εγκλημάτων είναι τα κέρδη και μόνο τα κέρδη.

Σε κανένα ατύχημα δεν ανέλαβε ο εργοδότης την ευθύνη, πάντοτε το φταίξιμο το είχε ο εργαζόμενος. Ιδιαίτερα στους εργολαβικούς εργαζόμενους δεν προβλέπεται κάποια αποζημίωση, παρά μόνο μετά από δικαστική απόφαση. Ακόμα κι όταν η ευθύνη του εργοδότη είναι εξόφθαλμη, όπως αυτό που έγινε το 2019 στο Ορυχείο Καρδιάς, όπου είχε αδήλωτο τον εργαζόμενο και σαράβαλο το ανυψωτικό μηχάνημα, ακόμη και σε αυτό την ευθύνη την έριξαν στον εργαζόμενο».

Κλείνοντας ο Π. Ταταρίδης κάλεσε όλους τους νέους στον αγωνιστικό εορτασμό της Πρωτομαγιάς στις 6 Μάη, λέγοντας: «Με τους αγώνες τιμάμε τους νεκρούς, καλώντας τους εργαζόμενους να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και μαζί με τα ταξικά συνδικάτα να κάνουν πράξη το σύνθημα "Οχι άλλο αίμα στους χώρους δουλειάς"!».