Το ότι το υπουργείο Εργασίας έχει εξαγγείλει την πρόθεσή του να καταθέσει τη σύμβαση 190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) προς κύρωση στην ελληνική Βουλή, κάτι που ζήτησε και η εργοδοτική ΓΣΕΕ στο σύνθημά της για την 8η Μάρτη, σχολιάζει η «Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών» («ΔΕΗ»), καλώντας τους εργαζόμενους να προβληματιστούν.

«Η Διεθνής Σύμβαση Εργασίας 190 έρχεται να ρυθμίσει ζητήματα βίας, παρενόχλησης, διάκρισης μέσα στα εργασιακά περιβάλλοντα, καθώς, όπως αναφέρει ήδη στην πρώτη σελίδα του κειμένου, "...η βία και η παρενόχληση είναι ασυμβίβαστες με την προώθηση βιώσιμων επιχειρήσεων και επηρεάζουν αρνητικά την οργάνωση της εργασίας, τις εργασιακές σχέσεις, την αφοσίωση των εργαζομένων, τη φήμη των επιχειρήσεων και την παραγωγικότητα...".

Είναι η ίδια λογική της Ευρωπαϊκής Ενωσης που ονοματίζει τη βία ενάντια στις γυναίκες ως "εμπόδιο στην πλήρη συμμετοχή των γυναικών στην οικονομία, στην κοινωνία, στην πολιτική και την πολιτιστική ζωή και αυτό έχει σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις" και υπολογίζει ότι η βία στο χώρο εργασίας είναι ασύμφορη για τους εργοδότες, καθώς τα θύματά της παίρνουν περισσότερες άδειες και έχουν χαμηλότερη αποτελεσματικότητα στην εργασία τους.

Οπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, τα παραπάνω ενισχύουν τη βία αντί να την καταπολεμούν.

Ταυτόχρονα, διαβάζοντας κανείς το κείμενο, παρατηρεί ότι είναι μια σειρά από ευχολόγια που αναγνωρίζουν στους εργαζόμενους το δικαίωμα για ένα εργασιακό περιβάλλον απαλλαγμένο από τη βία. Τι σημαίνει όμως αυτό σε έναν κόσμο που η βία, ο ανταγωνισμός, ο φόβος είναι σύμφυτα με την εργασία; Σε ένα κράτος που δεν υπάρχει καμία δομή για τα θύματα βίας; Που ακόμα και το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας απαξιώνεται και συρρικνώνεται όλο και περισσότερο; Που ακόμα και το νομικό πλαίσιο που τιμωρεί τέτοιου είδους συμπεριφορές αλλάζει προς το συμφέρον του θύτη (βλ. μειώσεις ποινών στο νέο Ποινικό Κώδικα για τη σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση);», σημειώνει μεταξύ άλλων η ΔΕΗ. Προσθέτει ότι από τη συζήτηση που έχει ανοίξει και στο χώρο της Τέχνης φαίνεται ότι επιδιώκουν να κάνουν τους εργαζόμενους χειροκροτητές των εργοδοτικών και κυβερνητικών επιδιώξεων.