Διάχυτη είναι η αγανάκτηση των εργαζομένων του υπουργείου Γεωργίας, λόγω της αντιμετώπισης που τους επιφυλάσσει η κυβέρνηση. Αποδεκατισμένοι και με μισθούς πείνας καλούνται να φέρουν σε πέρας ένα δύσκολο έργο, το οποίο συνήθως «πνίγεται» ή, με άλλα λόγια, «φορτώνεται» από τα όσα προστάζει η εκάστοτε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας.

Η αγανάκτηση των εργαζομένων του υπουργείου Γεωργίας κορυφώθηκε το τελευταίο διάστημα βλέποντας να θεωρούνται λιγότερο εργαζόμενοι, μισθολογικά και όχι μόνο, από όσους εργάζονται στις διαχειριστικές αρχές και σε ορισμένους εποπτευόμενους οργανισμούς (ΝΠΙΔ). Αυτοί ιδρύθηκαν το τελευταίο χρονικό διάστημα στα πλαίσια της «εκσυγχρονισμένης» λειτουργίας του υπουργείου Γεωργίας, που επέβαλε η κυβέρνηση, καθ' υπαγόρευση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η πρακτική αυτή δημιούργησε, εκτός των άλλων, εργαζομένους διαφόρων μισθολογικών ταχυτήτων και ταυτόχρονα επιδιώκει το «διαίρει και βασίλευε».

Με την καθιέρωση εδώ και αρκετούς μήνες των λεγόμενων διαχειριστικών αρχών, που συστάθηκαν για την «παρακολούθηση» του Γ΄ ΚΠΣ, δημιουργήθηκαν μεγάλες μισθολογικές διαφορές ανάμεσα σε υπαλλήλους, που άλλοτε δούλευαν δίπλα δίπλα, ή ανάμεσα σε νεότερους και παλαιότερους. Οι μισθολογικές αυτές διαφορές κυμαίνονται από 200.000 έως 350.000 δραχμές το μήνα. Για παράδειγμα, προϊστάμενος διεύθυνσης του υπουργείου Γεωργίας έχει μηνιαίο μισθό γύρω στις 350.000 δραχμές, ενώ προϊστάμενος τμήματος διαχειριστικής αρχής 700.000 δραχμές περίπου. Επίσης, εργαζόμενος (κατηγορίας ΠΕ) του υπουργείου Γεωργίας με 30 χρόνια υπηρεσίας παίρνει γύρω στις 300.000-320.000 δραχμές μισθό, ενώ εργαζόμενοι της ίδιας κατηγορίας με πολύ λιγότερα χρόνια υπηρεσίας παίρνουν στις διαχειριστικές αρχές γύρω στις 550.000 δραχμές μισθό.

Τους αυξημένους μισθούς για τις διαχειριστικές αρχές όρισε το υπουργείο Οικονομίας. Οπως όμως σχολιάζουν εργαζόμενοι του υπουργείου Γεωργίας, όταν πρόκειται για τους δικούς τους μισθούς, μετά από 25-30 χρόνια προϋπηρεσίας, τους αρκούν αποδοχές φτώχειας και αυξήσεις της τάξης του 2,5%, που επιβάλλει η εισοδηματική πολιτική λιτότητας. Κι όπως επίσης αναφέρουν, πρέπει και οι ίδιοι να δουλεύουν και να βγάζουν τη «λάντζα», για λογαριασμό των διαχειριστικών αρχών. Με άλλα λόγια, οι διαχειριστικές αρχές στελεχώθηκαν από τις σάρκες του υπουργείου Γεωργίας στερώντας του πολύτιμο στελεχικό δυναμικό και οδηγώντας παράλληλα στη διάλυση βασικών διευθύνσεών του, προκειμένου να υλοποιηθούν απρόσκοπτα οι κυβερνητικές εντολές και οι επιταγές της ΕΕ. Δηλαδή, το πώς και σε ποιους θα μοιραστούν τα κονδύλια του Γ΄ ΚΠΣ και, βέβαια, η μοιρασιά αυτή δε θα περιλαμβάνει τους αγρότες και κτηνοτρόφους.

Το δέλεαρ για όσους στελέχωσαν τις διαχειριστικές αρχές είναι η μισθολογική άνοδος, ενώ, όπως λέγεται, οι επιλογές έγιναν «τιμητικά», μέσα από λίστες, που έφτιαξαν ο προηγούμενος υπουργός Γεωργίας, Γ. Ανωμερίτης, και ο άμεσος συνεργάτης του, πρώην γενικός γραμματέας, Λ. Λαμπρόπουλος. Οσο για την τωρινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου, αυτό που κάνει είναι να συνεχίζει στην ίδια «ρότα». Βέβαια, η παραπάνω κατάσταση δεν αφορά μόνο στο υπουργείο Γεωργίας, μια και διαχειριστικές αρχές έχουν στηθεί με την ίδια λογική σε όλα τα υπουργεία. Και εκτός των άλλων, η πολιτική λιτότητας, μαζί με το Ασφαλιστικό, είναι μια υπόθεση που καίει όλους τους δημοσίους υπαλλήλους.