Την αυστηρή τιμωρία των εγκλημάτων παιδικής κακοποίησης και δικαίωσης των θυμάτων που είχαν το θάρρος να μιλήσουν για όσα συνέβαιναν, επιβεβαίωσε το Μεικτό Εφετείο της Αθήνας. Το δικαστήριο καταδίκασε ομόφωνα τον Κωνσταντίνο Λαλαούνη, προβεβλημένο πρόεδρο και διευθυντή του ιδρύματος «Παιδικό Σπίτι» στον Πειραιά για 50 χρόνια, σε 28 χρόνια φυλάκιση χωρίς αναστολή (υποχρεούται να εκτίσει τα 20). Η απόφαση επιβεβαιώνει την προηγούμενη απόφαση του Εφετείου, την οποία είχε ακυρώσει ο Αρειος Πάγος μετά από αίτημα του πρώην κραταιού διευθυντή του ιδρύματος, με αποτέλεσμα να επαναληφθεί η δίκη σε δεύτερο βαθμό.

Να υπογραμμιστεί ότι διατηρήθηκαν οι μεγάλες ποινές - για κάθε θύμα 5 χρόνια για την αποπλάνηση και την ασέλγεια και 4 για την ενδοοικογενειακή βία - παρά την προσπάθεια της υπεράσπισης να επικαλεστεί επιεικέστερες διατάξεις του νέου Ποινικού Κώδικα.

Το δικαστήριο απέρριψε επιπρόσθετα ομόφωνα και το αίτημα να αναγνωριστεί στον κατηγορούμενο το ελαφρυντικό της μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς. Οπως υπογράμμισε η εισαγγελέας της έδρας, Ελένη Καρκαμπούνα, ο κατηγορούμενος δεν έδειξε καμιά μεταμέλεια, αντιθέτως συνέχισε να κατηγορεί τα θύματά του ότι λένε ψέματα... «Διέψευσε ακόμη και τους μάρτυρες υπεράσπισης. Είπε για τα παιδιά πως τα δάκρυά τους ήταν μόνο για να συγκινήσουν το δικαστήριο. Πως ο πρώην Συνήγορος του Παιδιού Γιώργος Μόσχος έβγαζε τις κατηγορίες σε βάρος του από το πουθενά. Κανένα πειστήριο δεν υπάρχει για βελτίωση της συμπεριφοράς του. Η άρνησή του ήταν στείρα μέχρι το τέλος», τόνισε.

Η απόφαση δικαιώνει τα τρία αδέλφια, παλιούς τρόφιμους του ιδρύματος, που είχαν το θάρρος να μιλήσουν για όσα συνέβαιναν εκεί, ξεπερνώντας τα αισθήματα ενοχής και ντροπής που γεννιούνται στα θύματα παιδικής κακοποίησης, να μην ενδώσουν σε εκφοβισμούς και απόπειρες δωροδοκίας από τον κατηγορούμενο ή από το περιβάλλον του, υπομένοντας τη μέχρι το τέλος εμφανώς μεθοδευμένη εκστρατεία του ΔΣ του ιδρύματος να πλήξει την αξιοπιστία τους και να τους αποδώσει άλλα κίνητρα.

Είχαν επίσης να αντιπαλέψουν, σύμφωνα με όσα αναδείχθηκαν, την καλή φήμη του ιδρύματος στην τοπική κοινωνία και την πρόσβαση του κατηγορούμενου στα μέσα ενημέρωσης, στην Εκκλησία, στις αρχές και στο δικαστικό σύστημα του Πειραιά. Το ίδρυμα είχε βραβευτεί το 1985 με έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών, γεγονός που αξιοποίησε η υπεράσπιση στη δίκη. Ανθρωποι από το χώρο της παιδικής προστασίας είχαν μεταφέρει προφορικά τις ανησυχίες τους για το ίδρυμα στον τότε Συνήγορο του Παιδιού, Γιώργο Μόσχο, ήδη από το 2006, αλλά αδράνησε να τις διερευνήσει λόγω και της οικογενειακής γνωριμίας του με τον κατηγορούμενο, αναλαμβάνοντας δράση μετά την έγγραφη καταγγελία το 2011. Καθοριστικός για τη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης ήταν ο ρόλος του τότε εισαγγελέα Ανηλίκων της Αθήνας, Ηλία Ζαγοραίου.

Τα τρία αδέλφια, που ήταν παρόντα στη δικαστική αίθουσα όταν διάβασε την απόφαση η πρόεδρος, Σοφία Μιχαλοπούλου, χρειάστηκε να αναβιώσουν τις τραυματικές εμπειρίες τους στις καταθέσεις τους στο δικαστήριο τέσσερις φορές. Οπως και άλλοι τρόφιμοι έσπασαν τη σιωπή όταν κλήθηκαν να καταθέσουν στην προανακριτική διαδικασία που ξεκίνησε η Εισαγγελία Ανηλίκων, ύστερα από έγγραφη καταγγελία εκπαιδευτικού γι' αυτά που της εκμυστηρεύτηκε μαθητής - τρόφιμος του ιδρύματος.