Σχετικά με τους τοιχογράφους εικαστικούς, το ΕΕΤΕ αναφέρει ότι «αντιμετωπίζουν προβλήματα όσον αφορά τους χώρους δημιουργίας, έκθεσης και συνθηκών εργασίας, προβλήματα που είναι κοινά με αυτά που αντιμετωπίζουν όλοι οι καλλιτέχνες (εικαστικοί και μη) στις σημερινές συνθήκες. Επίσης είναι ξεκάθαρο ότι με κινήσεις σαν αυτήν του βανδαλισμού δεν μπορεί παρά να ζημιώνεται ο δημιουργός και κατ' επέκταση η Τέχνη και ο κοινωνικός σκοπός της, να πλήττεται η επικοινωνία της Τέχνης με την κοινωνία και η ένταξή της μέσα στην κοινωνική ζωή μας.

Το ζήτημα που έρχεται για μια ακόμα φορά στο ''τραπέζι'' είναι το θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων. Στην περίπτωση των τοιχογράφων εικαστικών, η δημιουργία τους "αποτυπώνεται" στο δημόσιο χώρο και όχι μόνο, χωρίς απαραίτητα ανάθεση εργασίας, που όμως ακόμα και αυτή κατοχυρώνεται και προστατεύεται από το νόμο για τα πνευματικά δικαιώματα όσον αφορά στην καταστροφή της ή την εκμετάλλευσή της. Η ανάγκη εικαστικών παρεμβάσεων σε εγκαταλελειμμένα κτίρια έρχεται να καλύψει την κοινωνική ανάγκη για τέχνη στο δημόσιο χώρο, αφού 23 χρόνια δεν εφαρμόζεται από τις κυβερνήσεις ο νόμος για το 1% (ν.2557/97, για τη δημιουργία και τοποθέτηση έργων εικαστικών τεχνών σε δημόσια κτίρια και τον περιβάλλοντα αυτά χώρο)».

Οσον αφορά το εργοστάσιο της «Columbia», το ΕΕΤΕ σημειώνει ότι χτίστηκε το 1929 και έως το 1990 που έκλεισε οριστικά, κατέγραψε το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας της ελληνικής και ξένης δισκογραφίας. Το 2006 κατεδαφίστηκε έπειτα από τη μεγάλη πυρκαγιά και, παράλληλα, με απόφαση της τότε κυβέρνησης, όλα τα κτίρια του εργοστασίου, εκτός από ένα που χαρακτηρίστηκε διατηρητέο, κατεδαφίστηκαν... Το αίτημα των μαζικών φορέων ήταν και παραμένει, να δημιουργηθεί εκεί ένα δημόσιο μουσείο ελληνικής δισκογραφίας, κάτι που ποτέ δεν προχώρησε.