MotionTeam

Η χτεσινή απόφαση ήταν ένα ακόμα βήμα στην καταστροφή του σημαντικού αυτού μνημείου, το οποίο ήρθε στο φως το 2013. Πρόκειται για έναν αρχαιολογικό χώρο έκτασης 1.600 τετραγωνικών μέτρων, στην καρδιά της σύγχρονης αλλά και της μεσαιωνικής πόλης, αντιπροσωπευτικό σύνολο της Ιστορίας της πόλης της Θεσσαλονίκης. Πλήθος επιστημονικών φορέων και συλλόγων εργαζομένων στο χώρο του Πολιτισμού, τόσο στη χώρα μας όσο και σε διεθνές επίπεδο, υποστηρίζουν ότι είναι αναγκαίο να αναδειχθούν «κατά χώραν» («in situ»). Σύμφωνα άλλωστε με το άρθρο 42 του αρχαιολογικού νόμου, «η μετακίνηση μνημείου λόγω τεχνικού έργου εξετάζεται μόνο όταν μετά από σχετικό επιστημονικό έλεγχο αποκλείεται κάθε δυνατότητα διατήρησής του στο περιβάλλον του».

Σε παρέμβασή του ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων επισημαίνει ανάμεσα σε άλλα ότι στη μελέτη ο χώρος που αναφέρεται στην επανατοποθέτηση των αρχαιοτήτων περιορίζεται σε μόλις 11 σελίδες. «Είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν, μετά την απόσπασή τους, αυτές οι αρχαιότητες θα ξαναγυρίσουν ποτέ στο σταθμό». Μάλιστα σημειώνει ότι η συγκεκριμένη μελέτη, η οποία δόθηκε στους ενδιαφερόμενους φορείς με εισαγγελική παραγγελία (αφού το ΥΠΠΟΑ δεν θέλησε να τη δώσει), παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά προμελέτης. «Δεν υπάρχει συγκεκριμένη μεθοδολογία απόσπασης για κάθε τμήμα που θα αποσπαστεί, μεταφερθεί και επανατοποθετηθεί. Δεν εφαρμόζεται σε καμία περίπτωση αυτό που ορίζει η ίδια η Υπουργική Απόφαση για την τρισδιάστατη αποτύπωση».

Επιπλέον ο Σύλλογος τονίζει ότι ο αρχαιολογικός χώρος πρέπει να διαμελιστεί για να εξαχθεί από τα ανοίγματα που βρίσκονται στα φρεάτια. Δηλαδή ο διαμελισμός των αρχαιοτήτων δεν θα ακολουθήσει τις κατασκευαστικές τους ιδιαιτερότητες, αλλά θα πρέπει να ακολουθήσει τα κατασκευαστικά χαρακτηριστικά του τεχνικού έργου.