Το απόγευμα της Πέμπτης ακούστηκαν οι φωνές των καλλιτεχνών. Διεκδίκησαν καθολικά μέτρα επιβίωσης από την κυβέρνηση. Ενωσαν τη φωνή τους, την Τέχνη τους με όλους τους εργαζόμενους. «Είμαστε εδώ! Εμείς για μας και για όλους...». Ο Αγώνας έγινε Τέχνη και η Τέχνη Αγώνας. Ολα αυτά αποτυπώνονταν τόσο στις καλλιτεχνικές τους δράσεις όσο και στα «γράμματα», στις ανακοινώσεις που μοίραζαν μέλη των σωματείων και του Επιμελητηρίου στον φυσικό αποδέκτη της Τέχνης τους, το κοινό.
Το επόμενο διάστημα θα πραγματοποιηθούν Γενικές Συνελεύσεις των σωματείων, για να συζητήσουν την πείρα του τελευταίου διαστήματος και να αποφασίσουν πώς θα κλιμακώσουν για τη συνέχεια...
Σε πάνω από σαράντα μέρη σε όλη την Αττική, σε πάρα πολλές γειτονιές, στο κέντρο της Αθήνας, στον Πειραιά ξεχύνονταν από παντού μελωδίες. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά τους τραγουδιστές που μαζί με εξαίρετους μουσικούς είχαν γίνει μια ωραία παρέα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, τους μουσικούς από τη Φιλαρμονική του δήμου Αθήνας που χάριζαν όμορφες μελωδίες στις σκάλες του Ηρωδείου με το πανό τους να γράφει: «Η Τέχνη μας είναι μεγεθυντικός φακός, που αποκαλύπτει τη γύμνια της πολιτικής σας». «Τα 100 βιολιά» στο Σύνταγμα με τις παραδοσιακές τους μελωδίες που έκαναν τον κόσμο να χορεύει, το σύνολο των κρουστών που ενώθηκε μαζί τους, ενώ είχε ξεσηκώσει όλη την Ερμού...
Ο κόσμος κοντοστεκόταν, συμμετείχε ενθουσιασμένος, χάριζε το πιο θερμό του χειροκρότημα. Επιβράβευε και στήριζε τον δίκαιο αγώνα, τα δίκαια αιτήματα των μουσικών. Αλλωστε, σε αυτόν τον κόσμο απευθύνονταν... «Απευθυνόμαστε σ' εσένα, που δουλεύεις μισές ώρες για μισό μισθό. Σ' εσένα, που αγωνιάς αν θα έχεις μεροκάματο αύριο... Σ' εσένα, που είσαι μητέρα και γύρισες στο σπίτι να δουλέψεις μπροστά στην κάμερα με τα παιδιά στα πόδια σου... Σ' εσένα, που σχόλασες από 24ωρη βάρδια στο νοσοκομείο... Ενώνουμε τη φωνή μας με τη φωνή των εργαζομένων όλης της χώρας...».
Το δρώμενο που παρουσίασαν ενθουσίασε τον κόσμο, ο οποίος στο τέλος χειροκρότησε θερμά. Τα παπούτσια στο έδαφος, ο γρήγορος βηματισμός των δεκάδων ηθοποιών που συμμετείχαν, οι ρυθμικές κινήσεις τους, το τραγούδι «Τι θέλω» του Μ. Θεοδωράκη που τραγούδησαν όλοι μαζί συμβόλιζαν τη συνέχεια και τη συνένωση του αγώνα όλων των εργαζομένων. «Τα βήματά μας, βήματα των πολλών. Βήματα των χιλιάδων...».
Στην πλατεία Συντάγματος συγκεντρώθηκαν οι εικαστικοί καλλιτέχνες, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΕΕΤΕ, και οι σπουδαστές της Σχολής Καλών Τεχνών με απόφαση του Συλλόγου τους.
Εργα των Ματίς, Γκογκέν, Θεόφιλου, Χαλεπά, Ρουμπλιόφ, Κόλβιτς κ.ά., σε ψηφιακή ανατύπωση, ήταν αναρτημένα σε μια μεγάλη υπαίθρια εικαστική έκθεση. Ενα μικρό «ενθύμιο» από τους εικαστικούς σε όλο τον κόσμο που κοντοστάθηκε στην έκθεση, που θέλησε να μάθει τα αιτήματά τους. «Μας κατεβάζει στο δρόμο η αγάπη για τη δουλειά μας, η ανάγκη και η αξιοπρέπεια... Η πραγματικότητα που ζούμε χιλιάδες καλλιτέχνες είναι δύσκολη. Επαγγελματίες χρόνια τώρα ακροβατούμε στο σκοινί, πρώτα από όλα για να μπορούμε να ασκούμε την τέχνη μας, να δημιουργούμε, να έχουμε δουλειά. Ακροβατούμε μόνο και μόνο για να υπάρχουμε ως καλλιτέχνες...».