Τις γυναίκες αγωνίστριες της ζωής χαιρέτισε από το βήμα της συγκέντρωσης η Χριστίνα Σκαλούμπακα ενώ εξέφρασε την αλληλεγγύη της σε όλες τις γυναίκες του κόσμου που βιώνουν τη βαρβαρότητα του πολέμου και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, με τη στήριξη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων.

«Είμαστε στο πλευρό των γυναικών προσφύγων και μεταναστών που μαζί με τα παιδιά τους εγκλωβίζονται στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τα παζάρια της τουρκικής κυβέρνησης με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ. Αυτοί οι ανταγωνισμοί ευθύνονται για τη διάλυση χωρών, τον ξεριζωμό λαών που εγκλωβίζει τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στα νησιά του Αιγαίου και τα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Εβρο. Νιώθουμε τον πόνο αυτών των ανθρώπων γιατί κάθε γωνιά της Ελλάδας έχει πλούσια ιστορία, συνδεδεμένη με την πίκρα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης. Ξέρουμε ότι καμία γυναίκα δεν παίρνει το παιδί της στην αγκαλιά για να διασχίσει βουνά και θάλασσες παρά μόνο όταν βρίσκεται σε πραγματικό κίνδυνο, σε πραγματικό αδιέξοδο. Εχθρός του λαού δεν είναι οι ξεριζωμένοι, που μπλέχτηκαν στα πλοκάμια των ανταγωνισμών και εξαπατήθηκαν από κυκλώματα εκμετάλλευσης. Είναι η πολιτική που αυξάνει τα κύματα της προσφυγιάς και μετατρέπει την Ελλάδα σε φυλακή και "φρούριο" της ΕΕ», τόνισε.

«Εχουμε ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας να δυναμώσει η αλληλεγγύη των λαών και να μην πιάσει τόπο το εθνικιστικό, ρατσιστικό δηλητήριο», σημείωσε και κάλεσε τις γυναίκες να δυναμώσουν τον αγώνα «για να απαλλαγούμε από το βραχνά ΝΑΤΟ, ΕΕ, κυβερνήσεων, μονοπωλίων που μας καταδικάζουν σε μια ζωή με ανασφάλεια, πολέμους, προσφυγιά, καταπίεση και εκμετάλλευση».

«Το μήνυμα της 8ης Μάρτη παραμένει ζωντανό και επίκαιρο γιατί η ανισοτιμία ζει και βασιλεύει για τις γυναίκες του μόχθου», υπογράμμισε η πρόεδρος της ΟΓΕ. Στο έδαφος αυτό, επισήμανε την ανάγκη κοινής δράσης του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος με εργατικά σωματεία και ομοσπονδίες, ενώσεις αυτοαπασχολούμενων, φοιτητικούς συλλόγους, σωματεία συνταξιούχων και τη σημασία που έχει το γεγονός ότι το κάλεσμα στη συγκέντρωση απηύθυναν από κοινού 80 φορείς της Αττικής.

«Η κοινή μας δράση δεν εξαντλείται σε μια διαμαρτυρία το χρόνο, σε μια επετειακή εκδήλωση, αλλά επιδιώκουμε να είναι πολύμορφη, να έχει συνέχεια και διάρκεια», ανέφερε. Εθεσε στο επίκεντρο της προσοχής τις γυναίκες «που ακόμα διστάζουν να βγουν στον αγώνα, που ακόμα δεν έχουν αποφασίσει να συμμετάσχουν στο σωματείο, στο γυναικείο σύλλογο», καλώντας τες να σκεφτούν «πόση δύναμη μπορούν να αντλήσουν όταν οι αγωνίες τους συναντηθούν με τους ελπιδοφόρους δρόμους της αγωνιστικής διεκδίκησης των εργατικών, λαϊκών δικαιωμάτων», αντί να παλεύουν απομονωμένες με τα «θεριά της καθημερινότητας» πέφτοντας συνεχώς σε ατομικά αδιέξοδα. «Στην πραγματικότητα, η ικανότητα, η πρωτοβουλία, η ευθύνη, η προσωπικότητα της γυναίκας μπορούν να αναπτυχθούν μέσα στην καθημερινή συλλογική, κοινωνική δράση», ξεκαθάρισε.

«Η 8η Μάρτη είναι η μέρα διεκδίκησης και αγώνα για ισότιμα δικαιώματα γυναικών και ανδρών στην εργασία, στη μόρφωση, στην οικογένεια, στην κοινωνική δράση. Είναι μέρα αφιερωμένη στις αγωνίστριες της ζωής,που τις ξεζουμίζουν οι επιχειρηματικοί κολοσσοί για να κερδίζουν διπλά και τρίδιπλα», είπε αναφερόμενη στο νόημα και τον χαρακτήρα της συγκεκριμένης μέρας. Οπως εξήγησε, οι γυναίκες αυτές δεν έχουν καμία σχέση με τις μετόχους και τα στελέχη επιχειρηματικών ομίλων, τις γυναίκες «πρώτα βιολιά» των κυβερνήσεων και της ΕΕ που με τις πολιτικές τους διαιωνίζουν και βαθαίνουν τη γυναικεία ανισοτιμία.

«Κι όμως, ο "ξαναζεσταμένος" φεμινισμός στη χώρα μας και παγκόσμια κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να πείσει τις γυναίκες που βιώνουν την εκμετάλλευση και την καταπίεση να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τις γυναίκες που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών μας», σημείωσε, σχολιάζοντας το κάλεσμα για τη «φεμινιστική απεργία» που προτείνει στις γυναίκες «να απεργήσουν στο σπίτι και να μοιραστούν τα βάρη της οικογένειας με τον σύντροφό τους, δηλαδή να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι αποτελεί σχεδόν αποκλειστικά ατομική ευθύνη αυτό που θα έπρεπε να είναι κοινωνική υποχρέωση», να παραιτηθούν «από τη διεκδίκηση δημόσιων και δωρεάν υποδομών και υπηρεσιών για τη φροντίδα της οικογένειας, των ηλικιωμένων, των ΑμεΑ».

«Σε αυτήν την προσπάθεια πρωτοστατούν γυναίκες εκπρόσωποι της σοσιαλδημοκρατίας, που βγάζουν από το χρονοντούλαπο το φεμινισμό για να προβάλουν ως εχθρό των γυναικών εκτός από τους άνδρες και το νεοφιλελευθερισμό, ενώ στις ίδιες πλατείες και με τα ίδια συνθήματα συναντιούνται και με δυνάμεις δήθεν αντισυστημικές, δήθεν αντικαπιταλιστικές, αντιφασιστικές, αντισεξιστικές», ανέφερε η Χρ. Σκαλούμπακα. Οπως πρόσθεσε, με την παρέμβασή τους «κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αθωώσουν τη σύγχρονη εκμεταλλευτική κοινωνία, τους επιχειρηματικούς ομίλους, τα επιτελεία της ΕΕ και των κυβερνήσεων διαχρονικά, που εκπροσωπούνται τόσο από άνδρες όσο και από γυναίκες».

«Ο,τι τερτίπια κι αν χρησιμοποιήσουν δεν ξεχνάμε ότι τόσο η δήθεν προοδευτική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και η συντηρητική, νεοφιλελεύθερη της ΝΔ διατήρησαν το αντεργατικό πλαίσιο που γενικεύει τις "ελαστικές" εργασιακές σχέσεις, που στερεί χιλιάδες εργαζόμενες, εργολαβικές, εργαζόμενες με μπλοκάκι, αναπληρώτριες εκπαιδευτικούς από μια σειρά άδειες και επιδόματα», σημείωσε. Υπενθύμισε πως υπό τη σκέπη όλων των κυβερνήσεων συνεχίζονται οι απολύσεις εγκύων, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας και της Πρόνοιας, που αναγκάζει τις γυναίκες να ακριβοπληρώνουν τις ιατρικές επισκέψεις, τις διαγνωστικές εξετάσεις, τα φάρμακα, τον προγεννητικό έλεγχο, τον τοκετό, τον παιδικό σταθμό, τα εμβόλια, τη λογοθεραπεία, τη φροντίδα των ηλικιωμένων, των ΑμεΑ.

«Ολες αυτές οι πολιτικές δυνάμεις, που έβαλαν την υπογραφή τους σε αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, προωθούν την "ευελιξία", την κινητικότητα, τις "ίσες ευκαιρίες" ως δήθεν καινοτομίες. Η αλήθεια είναι ότι αποτελούν νέους αντιδραστικούς "κανόνες ζωής" που επιβάλλουν οι καπιταλιστές σε βάρος των σύγχρονων δικαιωμάτων της γυναίκας του μόχθου σε όλες τις πλευρές της ζωής της. Οι προτάσεις όλων αυτών, που συνωστίζονται κάτω από την ίδια φεμινιστική ομπρέλα, είναι η συντήρηση της σημερινής βαρβαρότητας που βιώνουν γυναίκες και άνδρες, και όχι η ανατροπή της», σημείωσε ανάμεσα σε άλλα.

«Αυτοί που κάνουν κουμάντο στην οικονομία, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλέμποροι, οι κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί, όπως η ΕΕ, που τους υπηρετούν, θέλουν να παραιτηθούμε από τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών μας. Αξιοποιούν κάθε μέσο για να μας πείσουν: Τη χειραγώγηση αλλά και τη βία, τον αποπροσανατολισμό αλλά και την τρομοκρατία. Δεν θα τους περάσει. Γιατίτο κίνητρό μας να ζήσουμε μια ζωή όπως αξίζει σε μας και τα παιδιά μας είναι το πιο ισχυρό όπλο. Για μας οδηγός είναι οι σύγχρονες ανάγκες μας», τόνισε η πρόεδρος της ΟΓΕ.

«Σήμερα, την εποχή της ψηφιοποίησης και αυτοματοποίησης,υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες μας και επομένως να γίνει πραγματικότητα η γυναικεία ισοτιμία», υπογράμμισε και κάλεσε τις γυναίκες με αφορμή την 8η Μάρτη να στείλουν μήνυμα:

«Δεν συμβιβαζόμαστε με τα ωράρια και τη ζωή - λάστιχο που κατακερματίζουν τη ζωή μας, εξανεμίζουν τον ελεύθερο χρόνο μας. Δεν ανεχόμαστε να εργαζόμαστε χωρίς μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού, η μητρότητα να γίνεται ατομική μας υπόθεση και ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα. Δεν δεχόμαστε, επιστημονικές κατακτήσεις, όπως η κρυοσυντήρηση των ωαρίων, να γίνονται ο δούρειος ίππος για να αποφασίζει η εργοδοσία πότε και αν θα γίνουμε μητέρες. Αντιπαλεύουμε την πολιτική της "ενεργού γήρανσης" που μας θέλει να εργαζόμαστε έως τα βαθιά γεράματα, να ζούμε με μισθούς και συντάξεις πείνας.

Δεν συμβιβαζόμαστε με τις διακρίσεις σε κάθε πλευρά της ζωής μας, με τις αναχρονιστικές προκαταλήψεις για το ρόλο της γυναίκας.

Δεν νομιμοποιούμε τη βαρβαρότητα που βιώνουμε. Μπορούμε να την ανατρέψουμε. Η διέξοδος βρίσκεται στη συλλογική δράση, στην αγωνιστική στάση ζωής και στη διεκδίκηση για όλα αυτά που μας ανήκουν και μας στερούν οι εκμεταλλευτές του μόχθου μας».