Ιδιωτικοποιήσεις μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων, κλείσιμο και κυρίως συρρίκνωση επιχειρήσεων, απολύσεις, εξαγορές - συγχωνεύσεις, ανατροπή εργασιακών σχέσεων, εργολάβοι αντί μόνιμου προσωπικού και ανυπαρξία μέτρων υγιεινής και ασφάλειας. Τα παραπάνω είναι τα προβλήματα που συνθέτουν την κατάσταση στον κλάδο των μεταλλεργατών την τελευταία τριετία, αποτέλεσμα της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση στα πλαίσια των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και της ανεξέλεγκτης εργοδοτικής ασυδοσίας.

Σ' αυτή την περίοδο των ιδιαίτερα οξυμένων προβλημάτων για τους μεταλλεργάτες, διεξάγεται από τις 14 μέχρι τις 16 Δεκέμβρη το Συνέδριο της Ομοσπονδίας Μετάλλου, μέσα από το οποίο θα δώσουν τη μάχη οι ταξικές δυνάμεις της Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας (ΔΑΣ).

Την τελευταία τριετία δεκάδες εργαζόμενοι βρέθηκαν στην ανεργία από το κλείσιμο τουλάχιστον δύο σημαντικών εργοστασίων -ΒΙΑΜΑΞ και ΑΛΚΑΤΕΛ (καλώδια Βόλου)- και από την εξαγορά της AEG (μετασχηματιστές) από την ALSTOM. Να αναφέρουμε ότι την περασμένη τριετία είχαμε εξαγορές της ΑΛΟΥΚΑΝΚΟ από ΕΛΑΣ ΚΑΝ, της LADYS GYR από τη SIEMENS METERING και της ΕΛΒΟ από τον όμιλο Μυτιληναίου.

Η συρρίκνωση των επιχειρήσεων από την άλλη εντοπίζεται στις μεγάλες παραδοσιακές βιομηχανίες και κυρίως στις πρώην κρατικές, από τους νέους ιδιοκτήτες στους οποίους τις ξεπούλησε η κυβέρνηση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι των ναυπηγείων Ελευσίνας και Αυλίδας, ενώ η Χαλυβουργική σήμερα έφτασε να απασχολεί μόλις 350 εργαζόμενους. Την ίδια πορεία ακολουθούν τα εργοστάσια της Αμυντικής βιομηχανίας όπως η ΕΒΟ, η ΠΥΡΚΑΛ και η ΕΑΒ που ακολουθούν το δρόμο της ιδιωτικοποίησης από την ελληνική κυβέρνηση.

Στο θέμα των εργασιακών σχέσεων είναι ενδεικτικό, ότι καθημερινά αυξάνει ο αριθμός εργαζομένων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και κυρίως στις επιχειρήσεις Σωληνουργία Κορίνθου, ΕΛΑΣ ΚΑΝ Θεσσαλίας και Κορίνθου και Φριγκογκλάς στην Πάτρα. Ταυτόχρονα καθεστώς έχουν γίνει οι εργολάβοι στα ναυπηγεία και η πολυειδικότητα στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, ενώ η «Χαλυβουργική» έχει πρωτοστατήσει στη συνολική απορύθμιση του χρόνου απασχόλησης.

Από την άλλη οι μεταλλεργάτες συνέχισαν να πληρώνουν με τη ζωή τους την ανυπαρξία μέτρων υγιεινής και ασφάλειας και την εντατικοποίηση της εργασίας. Μόνο από τις αρχές του χρόνου 10 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους σε επιχειρήσεις όπως της «Χαλυβουργικής», των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, της ΣΟΒΕΛ Βόλου και της ΕΛΒΑΠ (όμιλος Στασινόπουλου).

Απέναντι σε όλα αυτά τα προβλήματα η πλειοψηφία της διοίκησης της Ομοσπονδίας (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) δεν έκανε τίποτε άλλο από το να λειτουργήσει ως γραφειοκρατικός μηχανισμός στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής. Ξεκομμένη από τα προβλήματα των μεταλλεργατών στήριξε τις βασικές επιλογές της κυβέρνησης για την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Ετσι ήταν φυσικό να αρνηθούν κάθε πρόταση της ΔΑΣ για αγωνιστική διεκδίκηση στα προβλήματα ιδιωτικοποιήσεων, εργασιακών σχέσεων, ασφαλιστικό, παιδεία, υγεία - πρόνοια, ΟΑΕΔ, ενέργεια, μεταφορές.