Στο «γύψο» επιχειρεί να βάλει η κυβέρνηση κάθε μορφή διαμαρτυρίας του λαού για τις αντιλαϊκές της πολιτικές. Μετά το χτύπημα του συνδικαλισμού, του δικαιώματος στην απεργία και του πανεπιστημιακού ασύλου, σειρά έχει το χτύπημα των διαδηλώσεων. Με τις νέες ρυθμίσεις που σχεδιάζει, προχωρά στον απόλυτο έλεγχο των συναθροίσεων και των πορειών, με την οριοθέτησή τους. Ειδικότερα, δίνει την αρμοδιότητα στην αστυνομία να χαρακτηρίζει τις πορείες μικρές και να τις περιορίζει στο πεζοδρόμιο και την άκρη του δρόμου ή και να τις περιορίζει χωροταξικά, με πρόσχημα την παρεμπόδιση της κυκλοφορίας και την αναστάτωση της κοινωνικοοικονομικής ζωής των πόλεων. Παράλληλα, επιχειρεί να φορτώσει στους διοργανωτές των συναθροίσεων τις ευθύνες για τα επεισόδια και τις τυχόν ζημιές που προκαλούν οι προβοκατόρικες και παρακρατικές ομάδες.

Προκειμένου να έρθει πιο γρήγορα η ανάπτυξη για το κεφάλαιο, η κυβέρνηση θέλει να επιβάλει σιγή νεκροταφείου στο λαό. Αποσιωπά ότι τα υπαρκτά προβλήματα στο κέντρο της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων της χώρας είναι αποτέλεσμα των πολιτικών υπέρ των μονοπωλίων, των μεγάλων επιχειρήσεων, των εμπορικών κέντρων που αφάνισαν τα καταστήματα, θυσίασαν τους ελεύθερους χώρους στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους. Παραλείπει να αναφερθεί στην παράδοση του κέντρου της Αθήνας στις πιάτσες των εμπόρων ναρκωτικών και στα κυκλώματα των εγκληματιών, που τρέφονται από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και στις ασύδοτες παρακρατικές ομάδες που βγαίνουν στο προσκήνιο με προβοκάτσιες όταν ο λαός βγαίνει στους δρόμους. Πάνω απ' όλα, δεν κάνει λόγο για την ακραία φτώχεια και ανέχεια, τους μισθούς και τις συντάξεις πείνας, τα χαμηλά εισοδήματα και τη ληστρική φορολογία, που κάνουν την κατανάλωση απαγορευτική για τους εργαζόμενους και την επιβίωση των μικροεμπόρων προβληματική.

Πρέπει να τονιστεί ότι το χτύπημα των διαδηλώσεων αποτελεί μόνιμο στόχο των αστικών κυβερνήσεων. Οι αρχικές πρωτοβουλίες έφεραν τη σφραγίδα του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ της περιόδου Σημίτη, που με υπουργό Δημόσιας Τάξης τον Μ. Χρυσοχοΐδη, έβαλε για πρώτη φορά ζήτημα για οριοθέτηση των πορειών στην άκρη του δρόμου. Στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση κινήθηκε και η πρόταση του δημάρχου της Αθήνας Γ. Καμίνη (γνωστό και ως Σχέδιο Αλιβιζάτου). Η μνημονιακή κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ (υπουργός Δημόσιας Τάξης ο Ν. Δένδιας), που θέσπισε την οριοθέτηση των πορειών (ΠΔ 120/2013), όπως και οι επόμενες κυβερνήσεις, δεν τόλμησαν να το εφαρμόσουν κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή. Πάνω σ' αυτό το αντιλαϊκό «κεκτημένο» έρχεται σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, με τον Μ. Χρυσοχοΐδη εκ νέου, να προχωρήσει στην περιστολή των λαϊκών δικαιωμάτων.

Οι εργαζόμενοι, οι νεολαίοι, το λαϊκό κίνημα πρέπει να είναι σε διαρκή επαγρύπνηση και να ανατρέψουν στην πράξη την επίθεση της κυβέρνησης στα δικαιώματα του λαού.