Ολοκληρώθηκε το Σάββατο στο πρώην στρατόπεδο «Παύλου Μελά», που «βούλιαξε» από κόσμο
Μια χαρούμενη γωνιά ήταν ο Παιδότοπος |
Από την Πέμπτη μέχρι και το Σάββατο, κάθε γωνία του πρώην στρατοπέδου «Παύλου Μελά», που φιλοξένησε και φέτος το Φεστιβάλ, ήταν γεμάτη από κόσμο όλων των ηλικιών, αφήνοντας μια γλυκιά αίσθηση και τις καλύτερες εντυπώσεις στους χιλιάδες που «ταξίδεψαν» αυτές τις μέρες με τις εικόνες, τα συνθήματα και τις μουσικές του.
Το πλούσιο περιεχόμενο των Στεκιών, με εκθέσεις και συζητήσεις, και το καλλιτεχνικό πρόγραμμα στις τρεις Σκηνές, κέντρισαν το ενδιαφέρον, προκάλεσαν προβληματισμό, πρόσφεραν ψυχαγωγία και συνέβαλαν στην επιτυχία των εκδηλώσεων, που όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος αγκαλιάστηκαν από τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες και τη νεολαία της Θεσσαλονίκης.
Ειδικά στις δυτικές συνοικίες της πόλης, όπου βρίσκεται το πρώην στρατόπεδο «Παύλου Μελά», το Φεστιβάλ έβαλε τη σφραγίδα του και αποτέλεσε σημείο συνάντησης για πολλούς νέους και νέες της περιοχής.
Μέσα από τις δράσεις που εξελίχθηκαν στα Στέκια του, τις συζητήσεις, οι νέοι αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι ενημερώθηκαν για τις θέσεις του ΚΚΕ, συζήτησαν με τους κομμουνιστές για τη δράση τους στους χώρους δουλειάς, την αξία της οργάνωσης στα συνδικάτα, τη δράση στα σχολεία και στις σχολές.
Πλήθος κόσμου επισκέφτηκε την κεντρική έκθεση |
Κορυφαία στιγμή του Φεστιβάλ ήταν η μεγάλη πολιτική συγκέντρωση το βράδυ της Παρασκευής, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, που ξεχώρισε για τη μαζικότητα και τον αγωνιστικό παλμό της (βλέπε αναλυτικά αποσπάσματα στις επόμενες σελίδες).
Στο πρόγραμμα του Σαββάτου ξεχώρισαν οι συζητήσεις στα Στέκια των Φοιτητών και των Νέων Εργαζομένων.
Στο Στέκι Φοιτητών πραγματοποιήθηκε συζήτηση με τίτλο «Μπορεί το σημερινό πανεπιστήμιο να χωρέσει τις σύγχρονες ανάγκες μας; Η αντίληψη του ΚΚΕ για την ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση», με ομιλήτρια την Κέλλυ Παπαϊωάννου, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ. Η συζήτηση τράβηξε το ενδιαφέρον μεγάλου αριθμού φοιτητών και σπουδαστών, ενώ την παρακολούθησε και ο βουλευτής του ΚΚΕ, Γιάννης Δελής.
Η Κ. Παπαϊωάννου αναφέρθηκε στο ρόλο του πανεπιστημίου, τόσο στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής όσο και στη σοσιαλιστική κοινωνία. Τόνισε πως οι επεξεργασίες του Κόμματος στο θέμα είναι διαρκείς και συνεχώς εμπλουτίζονται, ενώ μίλησε επίσης για τις διάφορες πτυχές της σφοδρής ιδεολογικής διαπάλης που διεξάγεται στα αμφιθέατρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Μεταξύ άλλων, επικεντρώθηκε στο μεγάλο ζήτημα που απασχολεί τη νεολαία, τη φυγή στο εξωτερικό, είτε για σπουδές είτε για αναζήτηση εργασίας, λέγοντας πως ουσιαστικά δεν αποτελεί μια «ελεύθερη» απόφαση αλλά προωθείται και διαφημίζεται από πλευράς αστικών επιτελείων, καθώς βρίσκεται στον πυρήνα της ευρωενωσιακής στρατηγικής, στο πλαίσιο της κινητικότητας ερευνητών και εργαζομένων.
Επίσης, σημείωσε την ανάγκη απομόνωσης των δυνάμεων και του τμήματος των καθηγητών που καλούν τους φοιτητές να μείνουν «μακριά από κόμματα» αλλά και τους λένε «να κοιτάξουν μόνο τον εαυτό τους, να φροντίσουν μόνο για το ατομικό συμφέρον, τον προσωπικό τους δρόμο και σταδιοδρομία».
Μαζική ήταν η συμμετοχή και στη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στο Στέκι Νέων Εργαζομένων, με θέμα «Απλήρωτη εργασία, χαμηλοί μισθοί, εργασιακή περιπλάνηση: Μονόδρομος ή μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα;».
Μίλησαν ο Θανάσης Χρηστίδης, μέλος του Γραφείου Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, και ο Πάνος Ζάχαρης, σκιτσογράφος - πολιτικός γελοιογράφος, δημιουργός του κόμικ «The Working Dead», που πραγματεύεται τη σχέση καταπιεστή και καταπιεζόμενου ανά τους αιώνες.
Αναφερόμενος στο έργο του, είπε ότι «το χτες μπορεί να χρησιμοποιηθεί θαυμάσια για να προβάλει το σήμερα. Για να μιλήσει για τις δικές μας ανάγκες και τα δικά μας προβλήματα.
Πάντοτε η ιστορία της ανθρωπότητας δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα ατελείωτο μπρα ντε φερ δύο κάθε φορά τάξεων. Αυτές οι δύο πλευρές είναι και το κίνητρο το οποίο με οδήγησε στο να κάνω ένα κόμικ και να μιλήσω για την ταξική πάλη».
Προηγουμένως, ο Θ. Χρηστίδης με μια σειρά παραδείγματα αποδόμησε το παραμύθι ότι αν μεγαλώσει η «πίτα» της οικονομίας θα αυξηθεί και ο πλούτος που παίρνουν οι εργαζόμενοι. Ανέδειξε ότι όσο αναπτύσσεται η καπιταλιστική οικονομία και αυξάνεται ο παραγόμενος πλούτος τόσο θα μεγαλώνει η ψαλίδα μεταξύ του βιοτικού επιπέδου του λαού και της ποιότητας ζωής που μπορούν να εξασφαλίσουν οι σύγχρονες δυνατότητες παραγωγής.
Το βράδυ της Παρασκευής, λίγο πριν τη συναυλία του Β. Παπακωνσταντίνου στο Φεστιβάλ |
(...) Σήμερα μπορούμε να οργανώσουμε την οικονομία με σκοπό την ικανοποίηση των αναγκών μας. Μπορούμε να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό και να οικοδομήσουμε το σοσιαλισμό. Σοσιαλισμός σημαίνει ελευθερία, γιατί σημαίνει τέρμα στην εκμετάλλευση, στην εξάρτηση από τα αφεντικά».
Στη διάρκεια του τριημέρου ξεχώρισε το συγκινητικό μουσικοθεατρικό αφιέρωμα που παρουσιάστηκε στην Κεντρική Σκηνή την Παρασκευή. Το ετοίμασαν και το παρουσίασαν μέλη και φίλοι της ΚΝΕ και είχε τίτλο «Στιγμές της ταξικής πάλης στη Θεσσαλονίκη». Μουσική, τραγούδι, ποίηση και συγκλονιστικές ερμηνείες «έδεσαν» με φωτογραφίες και πλάνα από τις στιγμές της αγωνιστικής ιστορίας της πόλης.
Ενα αφιέρωμα εμπνευσμένο από το κόκκινο «νήμα» που συνδέει τους μεγάλους ταξικούς αγώνες οι οποίοι έγιναν στην πόλη, εδώ και εκατό και πλέον χρόνια, μέχρι το σήμερα. Από τα πρώτα βήματα του εργατικού κινήματος, τη σύσταση της «Φεντερασιόν», την άφιξη των προσφύγων, τον ανεξίτηλο στις μνήμες του λαού Μάη του '36, τις μαύρες μέρες της Κατοχής, αλλά και τις ένδοξες σελίδες που γράφτηκαν από τους αγωνιστές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ στο «Παύλου Μελά» και στο «Γεντί Κουλέ», τον ΔΣΕ, έως και την αντιδικτατορική πάλη, τις δολοφονίες του Γρηγόρη Λαμπράκη και των αγωνιστών Γιώργου Τσαρουχά και Γιάννη Χαλκίδη.
Ιδιαίτερη ήταν η στιγμή που η ορχήστρα έπαιξε το τραγούδι που γράφτηκε για το «κάζο» στη λαχαναγορά, ενώ στην οθόνη εμφανίζονταν στιγμιότυπα από τις μέρες εκείνες του 1999.
Το αφιέρωμα έκλεισε με τη σκηνή να βάφεται από το κόκκινο των σημαιών του Κόμματος, μαζί με τους στίχους του μεγάλου ποιητή Γιάννη Ρίτσου:
«Το χτες της Ιστορίας το δρόμο παίρνει
Και πίσω του ακολουθάει ο κουρνιαχτός,
Στις πλάτες μας η μνήμη του κι αν γέρνει
Στο φως του όμως ο δρόμος ανοιχτός.
Ατράνταχτή μας δύναμη το Δίκιο.
Ο,τι δικό μας ξένο ήταν ως χτες
Μα η στέρηση λοστός σε χέρι αντρίκειο
Βιάζει όσες πόρτες μένουν σφαλιστές».
Την τελευταία μέρα των εκδηλώσεων, το πρόγραμμα της Κεντρικής Σκηνής άνοιξε με αφιέρωμα σε αγαπημένα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου από τους Νίκο Ταλέα, Λεωνίδα Μουλαγιανιό, Μαρίνα Φραγκούλη, Βασίλη Πρατσινάκη και Λάμπρο Καυκούλα.
Στο αποκορύφωμα της βραδιάς, το πλήθος συγκινημένο τραγούδησε με μια φωνή τους στίχους του Αλκη Αλκαίου «...πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία, πώς η ιστορία γίνεται σιωπή...».
Στη Νεανική Σκηνή, ήχησε σε δυνατά ντεσιμπέλ ελληνικό ροκ από τα «Γουρούνια στο Διάστημα», που θύμισαν την παλιά ροκ σκηνή της Θεσσαλονίκης, και hip hop με ρίμες εμπνευσμένες από την ταξική πάλη από τους Urban Pulse και τους Rebellion Connexion. Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με μεγάλη συναυλία από τους «Μπλε» και τον Λάκη Παπαδόπουλο.
Στη Λαϊκή Σκηνή, το χορευτικό πρόγραμμα με τη Χορωδία Πολιτιστικού Συλλόγου Κασσανδρείας ακολούθησε αφιέρωμα στο πολιτικό τραγούδι από τον Γιώργο Αετόπουλο, τον Κώστα Καρμπά και την Ανθή Τασιούλη. Το γλέντι συνέχισε μέχρι αργά με εξαιρετικές ερμηνείες ο Αγάθωνας.
Οι μικροί φίλοι του Φεστιβάλ γέμισαν χαμόγελα και παιδικές φωνές για μία ακόμα φορά τις γωνιές που στήθηκαν ειδικά για αυτούς. Στο χώρο που βρέθηκε το «Κόκκινο Αερόστατο», έγινε επίδειξη ακροβατικής από πρωταθλήτρια και στη συνέχεια επίδειξη ποδοσφαίρου από προπονητές. Το πρόγραμμά του έκλεισε με stand up comedy. Στον Παιδότοπο του Φεστιβάλ έγιναν δημιουργίες ζώων από πηλό και παράσταση Καραγκιόζη από τον Αγάπιο Αγαπίου, με τίτλο «Ο μαγικός κόσμος των ζώων». Ακολούθησε zumba πάρτι με χορό μέχρι τελικής πτώσης!
Στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ συμμετείχαν και αντιπροσωπείες ξένων οργανώσεων. Λίγες μέρες πριν από το ταξίδι τους προς τη Διεθνούπολη, στο Πάρκο Τρίτση, στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης βρέθηκαν μέλη της Ενωσης Νέων Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας από τη Σερβία και η Ενιαία Δημοκρατική Οργάνωση Νεολαίας από την Κύπρο. Τα περίπτερα των ξένων αντιπροσωπειών, που εγκαταστάθηκαν στο σταυροδρόμι των τριών Σκηνών του Φεστιβάλ, τράβηξαν το ενδιαφέρον των επισκεπτών, οι οποίοι έστησαν εκεί «πηγαδάκια» συζητήσεων.
Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος βρέθηκε και η κεντρική έκθεση, με τίτλο «"...ο πόλεμός τους σκότωσε ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους..." - Οι θέσεις του ΚΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο - 20 χρόνια από την επέμβαση του ΝΑΤΟ στην πρώην Γιουγκοσλαβία». Η έκθεση, διαρθρωμένη σε τρεις ενότητες, αξιοποίησε μέσα σύγχρονης τεχνολογίας.
...στη συζήτηση για τα πανεπιστήμια |
Η Κ. Παπαϊωάννου |
Θ. Χρηστίδης - Π. Ζάχαρης... |
...στη συζήτηση για τα εργασιακά δικαιώματα |