Οχτώβρης...
Μια άκρως ενδιαφέρουσα εκδήλωση έγινε στην αίθουσα συνεδρίων του ΚΚΕ στις 12-11-01 ημέρα Δευτέρα. Την πραγματοποίησε το ΚΜΕ (Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών) αφιερωμένη στην επέτειο της Οχτωβριανής Επανάστασης του 1917 στη Ρωσία. Είναι γνωστό ότι η Οχτωβριανή Επανάσταση έμελλε να αλλάξει τον ρουν της Ιστορίας. Κατέδειξε στον κόσμο ιστορικές αλήθειες που έπαιξαν, παίζουν και θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην πορεία της ανθρωπότητας. Το κορυφαίο και καθολικό γεγονός είναι ότι η Οχτωβριανή Επανάσταση αποκάλυψε στην κοινωνία τη μελλοντική πορεία ως ιστορική νομοτέλεια. Λειτουργώντας ως προφήτης και πλαστουργός μαζί ενσάρκωσε στα πρώτα της βήματα τις πρώτες αλήθειες και λάθη, τα πρώτα συμπεράσματα εβδομήντα ολόκληρων χρόνων.
Με πηγαίο λαϊκό επαναστατικό φρόνημα έδειξε από την πρώτη στιγμή τις προθέσεις της έναντι της Ιστορίας δίνοντας όλη την εξουσία στα Σοβιέτ των εργατών, αγροτών, στρατιωτών και ναυτών. Το νεαρό εργατικό κράτος που δημιούργησε έκανε πράξη τη σιδερένια τους θέληση με τα πρώτα του διατάγματα: «Τα εργοστάσια στην οργανωμένη εξουσία των εργατών. Η γη στους αγρότες. Ειρήνη για όλους». Το σοβιετικό κράτος έγινε από την πρώτη στιγμή φάρος κι ελπίδα για όλους τους κολασμένους της Γης. Στο όνομά του έδωσαν αγώνες και θυσίες ολόκληροι λαοί με επικεφαλής το επαναστατικό προλεταριάτο. Η ύπαρξή του και μόνο ως μετέπειτα υπερδύναμη προκαλούσε δέος σε φίλους κι αντιπάλους. Αυτό δεν ήταν τυχαίο γεγονός μιας ιστορικής παρεξήγησης. Ούτε μια ιστορική παραξενιά. Ηταν απότοκος μιας εσωτερικής λειτουργικής δύναμης που στηριζόταν στην οργανωμένη θέληση του προλεταριάτου και στη σχεδιασμένη σοσιαλιστική οικονομία. Είναι αυτό που ο Λένιν στα χρόνια του ονόμασε: Σοβιέτ συν εξηλεκτρισμός.
Η σοβιετική δημοκρατία έλυσε προβλήματα που ταλανίζουν ακόμη και σήμερα των αστική δημοκρατία. Το νεαρό εργατικό κράτος πήρε τη ρημαγμένη τσαρική Ρωσία από τον πρώτο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την οδήγησε -σε εβδομήντα μόλις χρόνια και μέσα από τη δίνη μιας παγκόσμιας κρίσης κι ενός δεύτερου ιμπεριαλιστικού πολέμου- στο Διάστημα του Γκαγκάριν, των «Σπούτνικ», των σοβιετικών δορυφόρων και της έρευνας. Κάθε λογικός άνθρωπος συμπεραίνει ότι αυτό το γιγάντιο έργο δε συγκρίνεται με τα ποντικοσαλέματα του αστικού κοινοβουλίου.
Αυτή η πεποίθηση εδραιώνεται περισσότερο στις μέρες μας της συνεχιζόμενης ανατροπής της σοβιετικής ανεξαρτησίας. Πέρασαν μόλις δέκα χρόνια κι ο πλανήτης οδηγείται βήμα - βήμα προς ένα ολοκληρωτικό ολοκαύτωμα. Σήμα της ιμπεριαλιστικής καπιταλιστικής κατίσχυσης είναι το κέρδος του υπερεθνικού κεφαλαίου με όργανο τη μιλιταριστική ισχύ. Στο τρίπτυχο εμπόριο όπλων, πορνείας και ναρκωτικών κλείνεται η πυραμίδα της σύγχρονης καπιταλιστικής οργάνωσης που θέλουν να εκσυγχρονίσουν οι κάθε λογής απατεώνες της εκσυγχρονιστικής αριστερής σοσιαλ-θολούρας.
Με την ανατροπή της ΕΣΣΔ βγήκε στο προσκήνιο η εκσυγχρονισμένη πτωματολογία για να βεβαιώσει με πιστοποιητικό θανάτου επίσημου νεκροτομείου τον οριστικό θάνατο του... εκλιπόντος. Αυτό συνήθως συμβαίνει στην Ιστορία όταν, εκεί που καπεταναίοι κι οπλαρχηγοί κρεμούσαν ντουφέκια και σπαθιά, τώρα οι γύφτοι κρεμάνε τα νταούλια. Ας είναι! Ο ρους της Ιστορίας δε θα κριθεί από τους άμοιρους κιοτήδες. Η Οχτωβριανή Επανάσταση του 1917 άνοιξε τον ιστορικό δρόμο της νέας κοινωνίας. Το ιστορικό χρέος του διεθνούς προλεταριάτου και της επαναστατικής διανόησης είναι να εξετάσουν τους όρους και τις συνθήκες που υποχρέωσαν την ΕΣΣΔ σε διάλυση και το εργατικό κίνημα σε οπισθοχώρηση, στην ιστορική του αποστολή. Στο πρόσωπο των Σοβιέτ δεν ηττήθηκε ο σοσιαλισμός ούτε η σοσιαλιστική προοπτική του ανθρώπου. Αλλωστε δεν μπορούσε να γίνει αυτό διότι θα ήταν η ανατροπή της Ιστορίας, πράγμα αδύνατο. Στο πρόσωπο της Σοβιετικής Δημοκρατίας ηττήθηκαν μικρο-αστικές αυταπάτες κι εγκληματικά λάθη. Το εβδομηντάχρονο στοίχημα της πορείας προς τη σοσιαλιστική ολοκλήρωση παραμένει ως ιστορική απαίτηση του ανθρώπου.
Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ