Ανάλογα προβλήματα όπως στη «Χαλυβουργική» βιώνουν οι εργάτες και σε πολλές άλλες μεγάλες βιομηχανίες του κλάδου, με την ρίζα να είναι πάντα η ίδια: Το κυνήγι της ανταγωνιστικότητας και της μέγιστης καπιταλιστικής κερδοφορίας, όπως και η πολύμορφη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων από το καπιταλιστικό κράτος, σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών αναγκών.

Στα ναυπηγεία, η κατάσταση που επικρατεί είναι αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων, της εφαρμογής των κατευθύνσεων της ΕΕ, της επίθεσης της μεγαλοεργοδοσίας, και είναι προφανές ότι η συνέχιση και το βάθεμα αυτού του δρόμου δεν φέρνουν τίποτα «ελπιδοφόρο» για τους εργαζόμενους.

Η «ανάπτυξη» και τα «επενδυτικά σχέδια» που διαφημίζει η κυβέρνηση μεταφράζονται σε τσάκισμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων, που αποτελούν «βαρίδια» για τους επίδοξους αγοραστές των ναυπηγείων. Στο πλαίσιο αυτό, διαγράφονται χρέη των επιχειρήσεων προς ασφαλιστικά ταμεία και εφορία, κόβονται δεδουλευμένα, οφείλονται μισθοί συνολικού ύψους μερικών εκατομμυρίων ευρώ, μόνιμοι εργαζόμενοι έχουν μετατραπεί σε εργολαβικούς, χάνονται θέσεις εργασίας.

Η μέχρι σήμερα εμπειρία επιβεβαιώνει ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να περιμένουν ότι οι πιθανοί νέοι «επενδυτές» είναι αυτοί που θα τους λύσουν τα προβλήματα. Τέτοιες αλλαγές έχουν γίνει πολλές. Ο «σωτήρας» ιδιώτης παίρνει το ναυπηγείο, όταν δει ότι μπορεί να έχει περισσότερα κέρδη αλλού το «βάζει μέσα», έρχεται το Δημόσιο και φορτώνει τα χρέη στο λαό, για να το παραδώσει τελικά στον επόμενο «σωτήρα» ιδιώτη. Κάθε φορά που γίνεται αυτό, οι εργαζόμενοι λιγοστεύουν, οι μισθοί μειώνονται, τα δικαιώματα πετσοκόβονται.

Και εδώ οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού καλλιεργούν την αντίληψη ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να έχουν μεγάλες απαιτήσεις, «οι μισθοί δεν πρέπει να διώχνουν τις δουλειές, να μη ζητάμε μόνιμη και σταθερή εργασία, είναι ουτοπικό». Παρουσιάζουν τις επιχειρηματικές συμφωνίες ως «μάννα εξ ουρανού». Χαρακτηριστική είναι η θέση της ΠΑΣΚΕ, πλειοψηφίας στη διοίκηση του Σωματείου στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, που χαρακτήρισε «εξαιρετικά σημαντική» την προσφορά των Αμερικανών επενδυτών και κάλεσε την κυβέρνηση να πάρει αποφάσεις με βάση τη «γεωπολιτική σημασία της πρότασης και τα εθνικά συμφέροντα»!

Η ΛΑΡΚΟ είναι μια επιχείρηση που κύριος μέτοχός της είναι σήμερα το κράτος. Ο λαός την πλήρωσε τέσσερις φορές πάνω από την πραγματική της αξία, όταν τη δεκαετία του 1980 ο Μποδοσάκης την παράτησε απαξιωμένη - υπερχρεωμένη και έγινε εκκαθάριση. Από τότε μέχρι και σήμερα τη διαχειρίζονται οι μέτοχοι - κράτος, ΔΕΗ και Εθνική Τράπεζα. Είτε στον Μποδοσάκη πριν, είτε στο κράτος σήμερα, η συνειδητή απαξίωση της ΛΑΡΚΟ για να εξυπηρετηθούν μεγάλα συμφέροντα δεν σταμάτησε ποτέ. Στόχος όλων των κυβερνήσεων είναι η παραπέρα ιδιωτικοποίηση και εκποίησή της. Με τις πολιτικές τους την απαξίωσαν, την υπερχρέωσαν, «ρύθμιζαν» τα χρέη που οι ίδιοι δημιουργούσαν και δεν τα πλήρωναν. Οι εργαζόμενοι διαχρονικά πληρώνουν τις αντιλαϊκές πολιτικές τους με δεκάδες θανατηφόρα και εκατοντάδες σοβαρά εργατικά «ατυχήματα» και επαγγελματικές ασθένειες, με την καταπάτηση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας. Με την κατακρεούργηση των εργασιακών και μισθολογικών δικαιωμάτων, με απολύσεις, διαθεσιμότητες, το σκλαβοπάζαρο των εργολαβιών, την καταπάτηση της εργατικής νομοθεσίας, των ΣΣΕ.

Στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) η απληρωσιά είναι ένα μόνιμο φαινόμενο, που συνοδεύεται από αυταρχισμό και απολύσεις. Συστηματικά απαξιώνονται τα ίδια τα ΕΑΣ, με όλες τις κυβερνήσεις - του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αλλά και τη σημερινή του ΣΥΡΙΖΑ - να ευθύνονται για την πορεία συρρίκνωσης της επιχείρησης, ακολουθώντας κατά γράμμα την πολιτική της ΕΕ, τις δεσμεύσεις απέναντι στο ΝΑΤΟ.

Το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας, με αφορμή τις εξελίξεις στη «Χαλυβουργική», επισήμανε σε ανακοίνωσή του:

«Είναι ένα ακόμη τραγικό επεισόδιο που έρχεται να αποδείξει με τον χειρότερο τρόπο ότι τα εργοστάσια δεν τα κλείνουν οι εργαζόμενοι και οι αγώνες τους για ανθρώπινη ζωή, αλλά το αμείλικτο κυνήγι του μέγιστου δυνατού κέρδους των καπιταλιστών. (...) Οτι τίποτα δεν έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από τις αυταπάτες που καλλιεργεί ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός (παλιός και νέος), με αιτήματα για φθηνό ρεύμα, επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές στους εργοδότες.

(...) Ο κλάδος του Μετάλλου έχει πολλά τέτοια παραδείγματα. Οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ, στα ΕΑΣ, στα ναυπηγεία, στην ΕΛΒΟ και σε πολλές άλλες επιχειρήσεις βρίσκονται σε ανάλογη κατάσταση και αντιμετωπίζουν την απειλή της ανεργίας και της εξαθλίωσης.

Καλούμε τους συναδέλφους στη "Χαλυβουργική", όλους τους συναδέλφους στο σύνολο του κλάδου, να συσπειρωθούν στο κλαδικό Συνδικάτο και να απαντήσουμε ενιαία, ταξικά, βάζοντας μπροστά τις δικές μας ανάγκες στον αγώνα απέναντι στη διαρκή επίθεση εργοδοσίας - κυβερνήσεων - Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Σε αυτήν την κατεύθυνση, κόντρα στις αυταπάτες που επιχειρεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ περί «μεταμνημονιακής εποχής», αλλά και στην ανοιχτή υπονόμευση από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό στη διοίκηση της Ομοσπονδίας (ΠΟΕΜ), το κλαδικό Συνδικάτο Μετάλλου αναπτύσσει πολύμορφη δράση, οργανώνει παρεμβάσεις ενημέρωσης, συζήτησης και αγώνα σε μεγάλους χώρους δουλειάς, κόντρα στην απληρωσιά, τις ατομικές συμβάσεις, τα χαμηλά μεροκάματα, την έλλειψη μέτρων για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία κ.ά., προβάλλοντας το σύνθημα «Μπροστά οι δικές μας ανάγκες».